Antwerpen Proeft: Streetfood is hip

 Mijn grootmoeder zaliger zou zich omdraaien in haar graf. Haar type keuken begint stilaan uit de mode te raken. Zeker wanneer je de trends op Antwerpen Proeft, de gastronomische meerdaagse in de Waagnatie ziet. Meer dan ooit wordt gastronomie bepaald door de hippe trends op het vlak van streetfood.

Ondertussen ben ik al de kwijt geraakt hoe dikwijls ik met de pater familias bij mij thuis naar Antwerpen Proeft ben getrokken. Maar het viel dit jaar op. Streetfood heeft zijn weg gevonden naar het grote publiek. Zo herinner ik me nog uit mijn schooltijd dat je gastronomische keuze vooral ging tussen tussen de frietjes van de frituur en de hamburgers van het hamburgerkraam. Maar nu … is het aanbod veel ruimer.
Zo had je al de gevulde gehaktballen van Wim Ballieu, de Würst(en) van Jeroen Meus … , gevulde bitterballen en kroketten en nu lijkt ook de smokey barbecue zijn weg gevonden te hebben. Weliswaar met de hulp van Mijn Pop-uprestaurant waar Karel en Birger een levend reclamebord voor deze foodtrend zijn.

En ja, mijn vader en ik zijn uiteindelijk bezweken. We wilden wel eens proeven van deze nieuwe foodtrends. Aan de boorden van de Schelde stond immers een bordje van de Belgische kampioenen barbecue. En tja, zo zijn wij whole the way American gegaan … met een frisse Scheldebries door onze kalende haardos heen.

De dood of de gladiolen

Antwerp Giants – Brussels. Het wordt in de nationale basketbalpers al omschreven als de ultieme strijd voor de tweede plek in de Belgische competitie. De worp van de teerlingen lijkt heel erg simpel te zijn.  De gevolgen des te groter. Bij een overwinning van de Antwerp Giants lijkt de tweede plaats en het bijhorende thuisvoordeel binnen handbereik. Bij een nederlaag wordt de competitie helemaal terug open. Het wordt een match van de dood of de gladiolen.

Dromen mag. Dromen moet, maar winnen des te meer. Met Limburg United, Oostende en Aalstar nog op het programma is het einde loodzwaar. Maar de hoofdstedelingen zijn taaie klanten. Vorig jaar versloegen ze Charleroi en stootten ze door tot de halvefinale van de Belgische basketcompetitie. Hun laatste match tegen een ‘zwalpend’ Willebroek wonnen ze met 40 punten verschill. U ziet: Antwerp-Brussels. Het wordt een match van de dood of de gladiolen.

Ik hoop dat Ware, Clark en Anderson goed geslapen hebben deze nacht. Het wordt immers een duel op het scherpst van de snee. Ja, er moet met scherp geschoten worden. Falen is geen optie meer. Het wordt een match van de dood of de gladiolen. Excuseer me alvast. Het is er al ééntje.

The Voice Kids: Jules for President!

Heeft u ook naar de derde Blind Audition-aflevering bij The Voice Kids gekeken? De tienjarige Odile kwam, zag en zong The Beatles tijdens haar auditie. Een heel verrassende keuze voor een meisje van tien jaar. In tijden waar de éne artiest inwisselbaar lijkt voor de andere, koos zij voor een liedje uit een tijd wanneer er nog klassiekers werden gemaakt. De schuldige zat in de Family Room te wachten. Odiles oudere broer Jules leerde haar de liefde voor Fab 4. Jules kan niet zingen, maar hij heeft wel smaak voor muziek. Jules for President!

Sean Dhondt zorgde voor de verrassing door Jules op het podium te vragen. Hij moest en zou zijn zus begeleiden op het podium. ‘Ik kan niet zingen’ klonk het vanuit de Family Room. Iemand zat met zijn handen in het haar. Jules had er aanvankelijk weinig zin. Ook al kan Jules niet zingen, het showbeest in hem brak wel los tijdens The Voice Kids. Jules for President!

Op het podium kwam hij met een attitude van ‘Jou pak ik nog wel, kleine zus’. Hans Francken zette met plezier een stap opzij. De piano van Hans werd even eigendom van President Jules. Het showbeest en zijn zus zetten de boel op stelen met hun versie van Twist and Shout. Laura, Sean en Josje gingen uit hun dak. Het was duidelijk. Jules kan piano spelen. Ook hij is een showbeest naast zijn zus. Dus daarom bij deze: Jules for President. Samen met zijn zusje nu al een hit op éénieders familiefeest. Hoe cool is dit?

Gert Late Night: De slappe lach van Erik Van Looy

Het was het weekje wel voor filmregisseur en presentator Erik Van Looy. Het begon eerst en vooral tijdens Control Pedro, waar hij zich moest onderdompelen in de virtuele wereld. U moet weten dat de band tussen het internet en Erik Van Looy er ééntje is van water en vuur. Erik Van Looy houdt er niet van en is een absolute leek op het vlak van het world wide web. Hilarische televisie en toen moest Gert Late Night nog komen.

Erik Van Looy was samen met Jani Kazaltzis en Kevin Janssens op de boot van Gert Verhulst te gast. Het begon nogal redelijk soft met de onthulling van Goedele Wachters en Dina Tersago als kandidaten voor de Slimste Mens ter Wereld. Maar toen werd het stilaan woensdag. En dan was het tijdstip daar om een niveau hoger te gaan. Erik Van Looy werd toen 55 jaar en al heel zijn leven lang haat hij verjaardagen. Dat was buiten de 2 waarden van het huis gerekend. Ze hadden The Villa afgehuurd voor een exclusief verjaardagsfeestje. Van Looy genoot, maar keek nog meer dan ooit op zijn horloge. Op woensdag mocht hij met zijn favoriete voetbalploeg Royal Antwerp FC meetrainen. En daar wou hij op en top fit voor zijn.

Maar vermoeid of niet. Woensdagavond toonde Erik zijn alom gekende slappe lach. In een gesprek met kooivechtster ­Cindy Dandois sloeg zijn verbeelding helemaal op hol. Wanneer Gert vroeg welke regels er waren  in het kooivechten, was het hek helemaal van de dam in het mannenclubje. Zeker wanneer het antwoord : ‘met je sjakosjen slagen mag niet hé, Jani’ viel. Een minutenlange slappe lach volgde …. ‘Alles doet zeer van het lachen’ was het enige wat Erik nog kon zeggen. Het beeld van Jani in een kooi met een sjakosj wou hij absoluut zien. De slappe lach van Erik Van Looy is nu al één van de televisiemomenten van het jaar. En dan moet de laatste uitzending Gert Late Night van deze week nog komen.

Bekijk het televisiefilmpje via: http://www.vier.be/gertlatenight/videos/erik-van-looy-heeft-de-slappe-lach-van-zijn-leven/2674925

 

 

Fladderende Kanaries

Playoff 2. Het is en blijft een martelgang voor de doorsnee voetballiefhebber. 10 wedstrijden voor één schamele kans om nog een poging te mogen wagen om Europees te spelen. De ultieme testcase voor de coaches om jonge talenten een kans te geven. En ga zo maar verder. KV Mechelen-Sint Truiden is de absolute topper van speeldag 5 in poule 2A. Mechelen heeft 9 op 12 qua rapportcijfers. Sint-Truiden 7 op 12. Ik verwacht er wel wat van. STVV heeft een voetballende ploeg met jonge talenten zoals Stef Peeters en Pieter Gerkens. Tja, het kan best wel een leuke wedstrijd opleveren daar Achter De Kazerne.

Kanaries moeten fladderen over het voetbalveld. Dartele passes en zeker geen vleugelverlies door een stevige tackle van een robuuste kater. Ik verwacht een klein beetje veel gefladder. Tenslotte is de inzet groot. De halve periodekampioenschapstitel van playoff 2A in het seizoen 2016-2017 is toch niet niets. Zeker nu Standard de hekkensluiter van dienst is. Ze mogen van geluk spreken dat ze geen barrages moeten spelen tegen Westerlo om naar 1B te moeten.

De wereld staat op zijn kop in voetballand. Malinwa moet het tegen STVV, Union en Lierse opnemen voor playoff 2A-winst. Standard komt er niet aan te pas. En tja, ik zit vanavond in het stadion om naar deze onverwachte topper tegen de Kanaries te kijken. En stiekem hoop ik dat ik na negentig minuten mag zeggen: “Twiedeltwiedel twiet, we storten de kanaries collectief in het verdriet.” Maar je mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Tenslotte zijn er nog vijf speeldagen te betwisten in de playoffs. En dat lijkt nu al een eeuwigheid.

Het Waalse graan

Nog vijf hindernissen wachten de Port of Antwerp Giants op om als eigenaar van een tweede plek de beslissende fase van het kampioenschap aan te vatten. De eerste klip die men moet omzeilen is Spirou Charleroi. Een ploeg, die volop aan het strijden is om alsnog op plekje 6 te raken in het klassement. De ééns zo fiere Spirous hebben duidelijk niet hun beste seizoen. Met Brian Lynch aan het roer zal het volgend jaar wel opnieuw de veilige haven invaren. Maar nu is het nog volop roeien met de riemen die ze hebben. Het Waalse basketgraan heeft dit jaar duidelijk een orkaan over zich heen gekregen. Ook Bergen staat op een schamele achtste plek. Wellicht zal het volgend jaar duidelijk zijn dat de orkaan geluwd is.

Charleroi ligt de Antwerp Giants wel. De laatste keer ben ik tijdens hun onderling duel in de Lotto Arena er naar gaan kijken. In een bloedstollende match werden de Spirou’tjes over de knie gelegd na één verlenging. Ik onthou vooral de reus van boven de 2meter 20, die zijn broek op de bank mocht verslijten. De 10-voudige kampioen staat momenteel zevende. En wanneer ze deze plek binnen vijf wedstrijden nog hebben, zijn ze wellicht opnieuw de tegenstanders van de Giants. Het zou meteen de echte topper zijn in de kwartfinale. Dus ééns oefenen in de Spiroudome kan geen kwaad. Dan weten ze in Antwerpen al hoe ze hun uitwedstrijd kunnen winnen. Het beste Antwerps broodje moet zelfs met het beste Waalse graan gebakken kunnen worden. Of niet soms?

Isabelle A: de grote winnares tijdens Liefde voor Muziek

Na drie uitzendingen is het zo ver. Isabelle A is terug van nooit weg geweest. En dit dankzij Liefe voor Muziek. In 2008 bracht ze met De macht der gewoonte haar laatste album uit. Een kwalitatiever album met als producer Alex Callier waar ze een andere kant van zichzelf wou tonen. Het vond niet echt de weg naar de mensen thuis. Het zorgde voor een lange poos windstilte op muzikaal vlak. Buiten een ambiance-uitstapje bij De Grietjes was het op solovlak verduiveld kalm. Tot maandagavond haar liedjes aan bod kwamen tijdens Liefde voor Muziek. En wat bleek. Het werd een ware Trip Down To Memory Lane. Haar liedjes behoren tot het culturele erfgoed. Dat blijkt uit de reacties op sociale media na haar uitzending van Liefde voor Muziek. De itunes-charts staan vol met Isabelle A-covers. Maandag 24 april werd een ware Isabelle Day voor Isabelle A. En nu al mag ze tot één van de grote winnaressen van Liefde voor Muziek uitgeroepen worden. En toch …

De Grietjes geeft ze niet op. Dat heeft ze al aangekondigd. “Desnoods gaan Anneke en Ianthe mijn backingvocals doen”, klonk het al in de pers. Zichzelf van alle kanten laten zien. Zo hoort het ook te zijn in de huidige showbusiness. Vakjesmentaliteit is al lang passé composé. Ambiance en kwalitatieve popmuziek. Het moet hand in hand kunnen gaan. Zeker bij één van de grote winnaressen uit Liefde voor Muziek. Of niet soms? Moet het voor Isabelle? Wellicht niet … Maar alles mag. En dat zou wel eens het ideale recept zijn.

De Schaar Erin: ‘Net zoals een intense vrijpartij’

Afgelopen zondag ging  in de Antwerpse Zaal Elckerlyc De Schaar Erin in première. En natuurlijk mocht ik niet op het appel ontbreken. De Schaar Erin is de Vlaamse versie van Shear Madness, het langstlopende Amerikaanse theaterstuk uit de geschiedenis. De regie was in handen van Frank De Kaey. Je voelt het aan je kleine teen. Dit stuk recenseren is zoals met Sergio Herman en Peter Goossens in discussie gaan over lekker eten. Quasi onbegonnen werk .. En toch …

De Schaar Erin is het perfecte stuk voor Mollenjagers (in winterslaap), die hun vaardigheden nog eens willen aanscherpen. Meer bepaald naar het zoeken van details in een heus moordspel (Ja, noem het maar gerust een speld in een hooiberg). Vier verdachten, twee politieagenten, doldwaze humor en een hoge interactiviteit met de zaal. Het zijn de ultieme ingrediënten om een groots opgezet moordspel te spelen.  En toch …

Het is niet evident om je mening over De Schaar Erin te geven. Elke voorstelling is anders. Verschillende plots liggen klaar naar gelang de reacties uit de zaal. Maar als ik dan toch een vergelijking moet maken, vergelijk ik De Schaar Erin met een stevige en intense vrijpartij. Gaande van een stevig voorspel naar het ultieme hoogtepunt.  Om het ultieme hoogtepunt te bereiken, heb je met je partner een goede interactie nodig. Bij De Schaar Erin is dit de zaal. Bij de vrijpartij de man/vrouw van je leven. En toch …

Ik wil graag een eervolle vermelding maken. Het zou unfair zijn om de prestatie van Christophe Stienlet niet in de bloemetjes te zetten. Voor het grote publiek blijft deze acteur uit Mechelen nog altijd Bartje uit Schuif Af. Maar tijdens De Schaar Erin bewijst hij wel degelijk dat hij het komedie en improvisatie spelen danig onder de knie heeft. Christophe is méér dan BArtje alleen.

Peking Express: Over rode en groene kaarten

Awa en August, de cougar en haar toyboy, zijn de tweede vertrekkers bij Peking Express. Ze renden als laatsten de Vietnamese trap op en moesten het programma verlaten. Er stak een rode kaart in hun enveloppe. Dit betekende meteen einde verhaal. Het werd nogmaals duidelijk. Eén slechte dag is fataal in de bekendste liftwedstrijd van de Lage Landen. En het was Awa en August hun dagje niet. Foute tactiek, emoties en in het heetst van de strijd een ruzie met de West-Vlaamse flikken. August ging helemaal uit zijn dak en wierp zelfs de koffers van de twee dames uit het busje. Op dat moment was rood meer dan op zijn plaats. Je mag competitief zijn, maar fairplay hoort nog altijd bij een spel.

Zeg nu zelf: U had toch ook sympathie voor hoe Min Hee Bervoets zich opwierp als de ultieme mental coach voor Steff en Margaux. Zij bracht een injectie positivisme in hun liftavontuur. Met de smile van Min Hee in de hand, kom je als lifter bij Peking Express blijkbaar doorheen het gehele Vietnamese land. Min Hee begreep het begrip fairplay als geen ander. Een groene kaart was meer dan terecht. Je mag competitief zijn, maar fairplay hoort nog altijd bij een spel.

Nederland delft nu al het onderspit tijdens Peking Express. Slechts 1 Nederlands koppel: Siham en Hicham blijven over. Maar broer en zus zijn bijzonder taai. Je krijgt ze zeer moeilijk klein. Als geen ander begrepen zij waarom de leeuw niet in zijn hempie hoeft te staan.

Elzestraat Midzomert: Met de zegen van Jani …

Op 5 augustus is het weer zo ver. Dan organiseert de Landelijke Gilde Elzestraat voor derde keer hun Elzestraat Midzomert. Een jaarlijkse terugkerend evenement waarin een barbecue wordt gecombineerd met een knallend optreden in een ‘landelijke’ omgeving. Dit jaar komt de Mechelse zangeres Robin De La Rue langs. Begin 2017 releasete ze ‘Will you do it’, een nummer waarin de prachtige cello van Dimster & Tiggeri de housebeat vergezelt. En toch … deze week maakt Robin haar opwachting op VIJF. Meer bepaald in: Shopping Queens met Jani Kazaltzis. Daar moet ze in 3 uur tijd een modieuze outfit voor 300 euro bij elkaar shoppen voor een exclusieve beachparty. Robin is op 27 april aan de beurt. De andere dagen mag ze haar collega fashionista’s beoordelen. Nu al ben ik benieuwd of ze de zegen van Jani krijgt.

Ze zal er zomerfris uitzien daar tijdens Elzestraat Midzomert. Inspired by Jani … en aan de zijde van haar gitarist en contrabassist. Ze zal een interessante mix spelen van jazz, pop en beats. Na optredens in Versuz, Het Depot Leuven, GC ‘t Blikveld en haar performance op Maanrock, keert Robin De la Rue terug naar de buurt waar ze is opgegroeid en zingt ze met plezier op het podium van Elzestraat Midzomert. U komt toch ook …