Maandelijks archief: februari 2017

Allemaal Familie: De Ster van Bill en Wouter

Geplaatst in Movie door

Terwijl de wielrenners in het West-Vlaamse land strijden om de opperste glorie in Kuurne-Brussel-Kuurne, heb ik voor één keer mijn liefde voor de koers opzij geschoven. Ik had gewoon trek in een cinemabezoekje voor de Vlaamse romkom ‘Allemaal Familie’. Hoofdrolspelers zijn onder andere de koningin van het witte doek Nathalie Meskens, Bill ‘Toon uit Thuis’ Barberis, Wouter Hendrickx en Steve Geerts. Voor diegene, die niet weten waarover Allemaal Familie gaat, heb ik een korte introductie. Het verhaal gaat over twee broers: filmregisseur Steve en kok Carl en hun ouders Bob en Greta. Op een bepaald moment in hun leven komen ze op een mijlpaal terecht. Ze proberen nieuwe wendingen aan hun bestaan te geven. Alleen komt hun onderlinge familieband hierdoor onder vuur te liggen.

Wie naar de film gaat kijken, raakt vooral door twee mannelijk hoofdrolspelers gecharmeerd. Ja, ook als hetero-man zijnde. Maar ik moet toegeven dat het officiële debuut van Bill Barberis in een film er ééntje is dat hoedanook naar meer smaakt. Waar zijn personage Carl bij het begin van de film nogal een vleesgeworden spierbundel lijkt, krijg zijn rol meer en meer body in het verdere verloop van de film. Dat is ook de verdienste van Bill.

Maar de echte ster van de film is Wouter Hendrickx. Zijn personage Rik mag dan wel een bijrol in de film zijn. Wouter zet die rol verdomd geloofwaardig neer. Rik was getrouwd met Anouk, de zus van Steve en Carl. Alleen werd hij door het noodlot getroffen. Zijn vrouw stierf en nu moet hij als weduwnaar zorg dragen voor hun twee kindjes. In heel het ‘Romkom’ verhaal achter Allemaal Familie staat zijn personage als een huis. In éénder welke familie zou hij de sympathie van alle vrouwen krijgen voor zijn oprechtheid. En daarenboven een dikke duim van alle mannen.

Een halfvol glas

Geplaatst in Sport door

Het klassement na 21 wedstrijden in de Belgische basketbalcompetitie spreekt boekdelen. Port of Antwerp Giants en de zeelui uit Oostende steken boven de concurrentie uit. Toch opvallend om te zien hoe de nummers 3 tot en met 7 met gelijke punten staan. Nivellering aan de top van het Belgische basketbal of toch niet?

Port of Antwerp Giants hebben hun missie volbracht tegen Leuven Bears. De overwinningen bleven bij de buren van Netsky. Maar nog opvallender was dat 3 spelers de ploeg over de streep hebben getrokken. MIster Walk in The Park Gavin Ware, Jason ‘er zijn nog zekerheden in het leven voor punten’ Clark en ook Ryan Anderson deden meer dan hun duit in het zakje.

Opvallend was dat er bitterweinig Belgen op het terrein stonden. Blessureleed teistert de Belgische helft van het Port of Antwerp Giants-peloton nogal fel. Maar dat ze zich maar goed laten verzorgen. Nu is er een beetje marge tegenover de rest van het achtervolgend peloton. Rusten is de boodschap. Bij deze een vriendelijke oproep aan Nona: ‘Soigneer uwe Yoeri maar goed’. Ze zullen zijn driepunters-bombardementen nog nodig hebben wanneer het echt om de knikkers draait.

Ik heb al verschillende keren in de Lotto Arena gezeten. Het Antwerpse publiek is bij momenten zeer kritisch. Maar ach: je kan de balans na 21 matchen wel degelijk opmaken. Is het glas nu al halfvol of halfleeg? Met een tweede stek en drie overwinningen meer dan de teams op de derde plaats, kan je wel degelijk stellen dat het glas nu halfvol is. En zelfs dan kan een Leuvense Stella verdomd goed smaken.

The Band 2017: Sotirios

Geplaatst in TV & Radio door

Je hebt zo van die mensen, die in je gedachten blijven. Eén van de allerleukste verhalen uit The Band 2017 was  te zien op het einde van de tweede auditieaflevering. Sotirios Petrou kwam vanuit het zonnige Kreta naar België pour l’amour. Even een korte samenvatting: Zijn huidige vriendin was in Kreta op vakantie en viel voor de charmes van de barman. Ze ging een pintje drinken en verzonk in de ogen van Sotirios. Van het één kwam het ander. Sotirios, ‘Sotos’ voor de vrienden, volgde zijn hart en woont nu al anderhalf jaar bij de liefde van zijn leven.

Als Griekse kandidaat lijkt het me niet gemakkelijk om mee te dingen naar een plekje in een Nederlandstalige popband. Maar Sotirios kwam, zag en overwon de Vlaams-Nederlandse Akropolis . Voor de gelegenheid bestaande uit Slongs, Nielson, Kris’tos’ Wauters en Min Heeos Bervoets. De Ster van Stan Van Samang zong hij voor zijn vriendin, die hem vriendelijk wees om toch het publiek niet uit het oog te verliezen.

Akkoord, er is nog werk aan de winkel voor Sotirios zijn uitspraak. Maar onderschat Grieken niet … Ik twijfel er geen seconde aan. Nu al weet ik dat Sotos zich als een verbeten Kretenzer zal smijten op de Nederlandse taal. Er zal wellicht een ‘baklava’ als spervuur aan Nederlandse woorden volgen. Net zoals Dimitris Kolovos de harten en de plastieken heupen van de Malinwa-supporters opnieuw liet bewegen, zal Sotirios de gevoelige snaar bij vele meisjes raken. Als hij The Band haalt, zal zijn verhaal Vlaanderen en Nederland rondgaan. Geen enkele jonge vrouw is onberoerd voor een man, die zijn hart volgt. Een troef om uit te spelen. Go Soitrios Go! Let the Sirtaki-moves be in The Band 2017!

 

Hein

Geplaatst in Sport door

Hoe zou Hein zich nu voelen de dag na zijn veroveringstocht op Wembley? Overweegt de kater of de fierheid? Hoedanook scoorde hij met zijn zilveren Gentse vloot hoge ogen met een 2-2 tegen Tottenham in Europa. Veel supporters hadden wel problemen met de ‘zilveren’ boot in Calais. Maar dat kan Hein helemaal niet deren. Zeg nu zelf: voor elke coach moet het uitschakelen van een Engelse voetbalgrootmacht in Wembley het ultieme delirium zijn. Hein zal dit misschien ontkennen … maar toch is het stiekem zo.

Hoe zou Hein zich nu voelen toen hij de verrassing vanmiddag vanuit de Europese hoek zag? Na de zegetocht in Londen wacht nu …. Racing Genk. 28 jaar na Anderlecht-Mechelen in de tweede ronde van de toenmalige Europacup voor Bekerwinnaars (thank God, there was Eli Ohana), krijgen we een opvolger in Europa. Een Vlaamse clash voor een kwartfinale in de Europa League.

Hoe zou Hein zich voelen nu hij niet gekoppeld werd aan Old Trafford met zijn goede vriend José??? Of hij een duel met Radja in het Colosseum van Rome door zijn neus zag geboord worden?  Het werd geen van dit allen. Het wordt een uitje met de bus naar de Crystal Arena. 150 km verder naar de vrienden van Gent. Het is sexy, maar toch wat anders. Tottenham uitschakelen en sneuvelen op Genkse bodem. Het zal toch niet waar zijn.

Hoe zou Hein zich nu voelen wanneer hij zondag AA Gent moet coachen tegen Mouscron-Péruwelz. De decompressie loert toch om de hoek. Het verschil moet moordend zijn: na de roem en glorie voor 80000 ontketende voetbalfans wacht de gelatenheid van Mouscron-Péruwelz. Amper fans, amper bezieling en troosteloos laatste in de Jupiler Pro League. Maar pas maar op … In tijden van nood kent men een strijdershart. Kampioenen laten zich niet kennen .. Laat staan: ware Buffalo’s. Zowel Mouscron-coach Micrea Rednic als Opper-buffalo Hein blinken hun Tomahawk nu al op. De strijd zal snoeihard zijn en de drie punten broodnodig. Anders mag de één eerste klasse A en de ander Playoff I op zijn buik schrijven. Bij dit scenario lijkt Wembley van de éne dag op de andere een voetnoot te zijn. Dit zal toch niet waar zijn. Sportwetten zijn bikkelhard. De prijzen worden aan de eindmeet verdeeld. Maar gelukkig zijn er nog zekerheden. In tijden voor nood is er nog altijd Jérémy … De ultieme zekerheid voor dat éne goaltje … of niet soms ???

Dries

Geplaatst in Sport door

Het Kuipke lonkt. Na een uitstapje Wembley wordt de Arteveldstad zaterdag wakker met het geluid van fietsende grootheden en de geur van massageolie. De vedetten zoals: Sagan, Van Avermaet, Boonen … Ze lijken er nu ook klaar voor. En wat te zeggen van: rugnummer 183: Dries De Bondt. Hou die dekselse Dries maar in de gaten! Zin om aan te vallen heeft de brave jongen altijd. Zijn benen kriebelen als nooit te voren.

De Ludo Dierckxsens (hetzij wel met haar) van Buggenhout Dorp is van geen kleintje vervaard. Vorig jaar liet hij de koerswereld met verstomming staat tijdens Halle-Ingooigem. Hij legde na een magistrale spurt er Jens Keukeleire op. Met zijn Napoelonhoed stond hij fraai te pronken op het podium. En nu mag hij als beloning op zijn nieuwe fiets met de allergrootsten meespelen.  Al dabberend op de kasseien, het spoor van leermeester Devolder volgend.

Zeg nu zelf. Bij een echte Flandrien begint alles met zijn schoenen. Zonder het juiste paar kan je nu éénmaal niet trappen. En dat zit nu al snor bij Dries. Zo fier als een pauw/gieter toonde hij de sociale mediawereld de voorbije week heel trots zijn nieuwste aanwinst. Ze lijken als gegoten te zitten. En het moet wel …  De Omloop is niet voor doetjes!

Alleen moet hij ze stevig opblinken, zijn nieuwste paar. Sagan moet er zijn ogen maar naar uitkijken tijdens die éne magistrale vlucht in de laatste twintig kilometer. Nu al een welgemeende: Go Dries Go!

De Mol: Die dekselse Professor Hans …

Geplaatst in TV & Radio door

Toen waren ze nog met 7. Na een thriller van formaat bleek de Pools-Vlaamse Marzena de op één na slechtste te zijn in de zoektocht naar De Mol. Het vrouwengroepje dat aan De Mol begonnen is, sneuvelt één na één. Alleen godsdienstlerares Annelies en politievrouw Eline houden nog stand tussen dat mannelijk geweld.

Ik moet zeggen: mijn persoonlijke verdenkingen blijven toch richting Hans gaan. 3 dagen later in het spel gekomen houdt hij tot op de dag van vandaag nog steeds moeiteloos stand. Het lijkt hem allemaal geen moeite te kosten om naar De Mol te zoeken. En wat nog opvallender is, Hans manoeuvreert zich altijd in opvallend strategische plekken in het spel.

Eventjes een overzichtje om u tegen te zeggen. Tijdens de proef met de puzzels op het ‘springkasteel’ manoeuvreert hij zich subtiel in een rol waarin hij bepalend is over winst en verlies van het geld. Hij moest een pinguïn maken op de luchtmatras. Toch boetseerde hij één of ander dier dat als een MOL werd herkend door Robin. In de ‘escapegame’ met de hele zoo zat Hans strategisch in het spel. Hij moest meezoeken naar de 106 dieren in de legpuzzel. Ook passeerde hij zichtbaar langs het slot waarachter Robin zat. Een gewiekste kandidaat of toch een geslepen mol. Qua intelligentie moet je de brave man niet onderschatten. Qua beroep is hij professor. Is na Professor Gobelijn, Zonnebloem en Kumulus nu Professor Hans opgestaan?

En ook de meezinger Arrivederci Hans blijft in mijn hoofd spoken. Hebben de maker van De Mol er een eigen interpretatie aan gegeven. In plaats van Arrivederci Hans wordt het Hans zegt Arrivederci. Een kleine wereld van verschil, niet waar ….

We kunnen mijn tekstje kortweg samenvatten: Ofwel ben ik nu op het juiste spoor ofwel heb ik last van tunnelvisie. Ongetwijfeld: to be continued …

 

Sero Sero Sero

Geplaatst in Sport door

Die ochtend aan de keukentafel. Als trouwe Giants-fan had ik het wedstrijdverslag van de Giants tegen Willebroek keurig gelezen. Ik was namelijk niet aanwezig tijdens het burenduel. Dus ik wou wel weten wat ze allemaal hadden gedaan op het veld. Ik kon er niet naast kijken. Vooral het scorebord was opvallend. Jason Clark was weer zijn getrouwe zelve tegen de Kangoeroes met maar liefst 27 punten. Mag het ietsje meer zijn.

Voor de rest leek het wel een collectief falen in de krant. Ja, ik was verrast door het hoge Alberto Contador-gehalte van sommige spelers. Heeft u ooit al meer nulletjes op een scorebord gezien? Kanda 0-0, Beghin 0-0, Conger 0-(10) , Mwendanga 0-0. Moeten er nog nulletjes zijn of mag het net dat tikkeltje meer zijn? Waren de Giants tegen de Willebroekse buren geïnspireerd door een stevige portie kangoeroesteak op zijn Contadors? Sero sero sero, remember? Of hadden ze gewoon zin in een Walk in The Park? Kangoeroes zijn zo beweeglijk, mijnheer. Zij laten zich niet in slaap wiegen. Zeker niet met een pitbull aan de zijlijn.

Wie is de Mol?: Sanne is De Mol (of toch Diederik???)

Geplaatst in TV & Radio door

Er zijn nog zekerheden in het leven. Mijn verwarring was nooit eerder zo hoog dat tijdens de ontknoping van de Nederlandse Wie is de Mol? Even een korte resumé: ‘Ik dood, jij dood’-Imma kreeg tijdens de zoektocht op het rodeospel de sleutels van het spel in handen. Als meest verdienende mocht ze twee mensen vrijstellen naar een volgende ronde. Ze koos voor haar ‘bond’-genoot Jochem en haar ultieme mol ‘Diederik’. Alleen bleek dat haar keuze er voor zorgde dat niemand uit het spel moest vertrekken. Sanne en Thomas kregen een groen scherm en mochten ook een ronde verder.

Wat betekent dit nu voor het spel? De ultieme logica zou nu betekenen dat Sanne de Mol is. Tijdens de uitzending outen Thomas en Diederik als absolute Sanne-molloten. Met het groene scherm van Thomas betekent dat hij op het juiste spoor zit en dit zou meteen betekenen dat ook zijn bondje-partner Diederik een groen scherm had. Imma en Jochem waren pro-Diederik als mol. Dus dit zou onrechtstreeks betekenen dat één van de twee hun vel heeft gered.

En toch .. ben ik wat bevreesd voor de tunnelvisie. Het zou ook wel Diederik deed wel heel hard zijn best om de S van de graanmaai-proef in Molboekjes niet te herkennen. Het zou de groep 500 euro verlies betekend hebben. Ook zag hij door het bos de bomen niet meer tijdens de rodeo-proef. Is Diederik zo kleurenblind als een Mol?

En toch … herinner ik me nog het boekje dat Art in zijn handen had met daarop Miss Mole.  Miss Mole … Het zou naar Sanne wijzen. Maar bestaan er zekerheden in Wie is de Mol? Neen toch … Naar mijn gevoel is Sanne de Mol? Ja, ik heb bijna 100% zeker. Of zou het dan toch Diederik, of toch Jochem, of toch Imma of toch Thomas zijn …. Arrgh … televisiemakers verlos ons uit het ondraaglijke leden.

 

Norma Jeane

Geplaatst in On Stage door

Het had het nodige surrealisme in zich … zo wat rond tien uur ’s avonds in het Antwerpse Fakkeltheater. De première van Goodbye, Norma Jeane was amper achter de rug en de verzamelde pers had zich verzameld voor de perscall. Voor de leken onder ons: Goodbye, Norma Jeane is een musical gemaakt door Judas Theaterproducties rond de laatste uren van filmicoon Marilyn Monroe. Een perscall is het moment waarop de verzamelde pers de acteurs op het podium eventjes voor zich krijgt voor de nodige foto’s en interviews.

Ineens verscheen ze op het appel. Marilyn Monroe oftewel actrice Ann Van den Broeck voor de obligatoire persbabbel na een uitstekende (ja, we durven het woord briljant ook in de mond nemen) prestatie op het podium. Plichtsbewust als deze op en top theatervrouw is, stond ze eerst de regionale zender ATV te woord. Vanuit de zaal had het wat vreemds over zich. Actrice Ann Van den Broeck, helemaal getooid in de outfit van Marilyn Monroe stond de zender van ’t Stad te woord. Stiekem vroeg ik me vanbinnen af hoe de echte Marilyn zich zou voelen bij het aanschouwen van dit tafereel. Ik heb een vermoeden dat het zoiets zou zijn van: “Ach man, doe normaal. Je moet hierover niet aarzelen. Alles begint in ’t Stad of niet soms?” En tja, wie ben ik om Norma Jeane hierover tegen te spreken.

foto van Bart Liekens.

Straffe Hendrik

Geplaatst in Sport door

Vergeet Drake, Adele of Clouseau. De echte heerser van het Sportpaleis is Hendrik Tuerlinckx. Ik hoor u nu alvast zeggen: “Hendrik Wie”? Hendrik Tuerlinckx is de hoofdaanvaller van Knack Roeselare. Voor de tweede keer op rij was ‘Straffe Hendrik’ de opperbevelhebber om zijn ploeg naar de winst in de Cup Final van het Belgische volleybal te loodsen. Opnieuw ging de tegenstander (dit keer Noliko Maaseik) met een droge 3-0 voor de bijl.

Ik geef het grif toe. Ik ben een sportfreak in hart en ziel. Grote sportevents zoals Cup Finals, Bekerwedstrijden, classico’s in de competitie. Ik zeg er zeker geen neen tegen om het als sportliefhebber te bekijken. Voor het tweede jaar op rij ben ik naar de Cup Final in het Volleybal geweest. Plaats van afspraak was het Sportpaleis. U leest het goed: Sportpaleis. Yep, vergeet de critici die volleybal een kleine sport noemen in België. Met z’n 10.000 waren ze om de Classico in het Belgische volleybal te bekijken.

Ik heb een haat-liefde verhouding met de Cup Finale. Vorig jaar had ik het bij mijn maiden trip aan de stok met een fotograaf van één van de bekerfinalisten. Hij nam zonder boe of ba mijn ‘Kiss Cam’-plak in. Een steward moest bemiddelen. Maar goh ja, elke ervaring is zo goed als de laatste keer. Dus ben ik nog eens gekeken. Ik heb geen zeurende fotografen gezien.

Alleen was er één ding hetzelfde dan vorig jaar. Straffe Hendrik maakte er een one-teamshow van. Naar het schijnt heeft hij een diploma grafische technieken. Het was er aan te zien aan zijn spelbeeld. Netjes grafisch uitgetekend, want zelden heb ik zo vaak dezelfde naam in het Sportpaleis gehoord. Roeselare heeft de cup niet gestolen.

En ja, Straffe Hendrik … voor mij ben je nu al de MVP van de Cup Final. Je hebt een Straffe Hendrik dubbel en dik verdiend. Prosit! Schol!