Eén ding staat buiten kijf. Bij ARSENAAL/LAZARUS houdt men van out-of-the-box theatervormen. Met Den beer heeft mij gezien hebben ze een opmerkelijk huwelijk gesloten. Want opmerkelijk is wel degelijk de juiste noemer waaronder men deze theaterproductie kan plaatsen. Actrices Jessa Wildemeersch, Sofie Palmers en Sien Eggers verdiepten zich in de theatertekst van de Drie Zusters van Anton Tsjechov. Ze trokken naar Rusland, probeerden Rusland te begrijpen en vooral hoe de drie Zusters anno 2018-2019 in het leven staan.
Wie tijdens Den beer heeft mij gezien in de zaal zit, ziet vooral drie actrices aan het werk die op een flinterdunne lijn wandelen tussen fictie en realiteit. De rolverdeling tussen de drie is zo klaar als pompwater. Sofie Palmers en Jessa Wildemeersch zijn een beetje de Thelma en Louise bij uitstek in het verre Rusland. Daarbij worden ze vakkundig geassisteerd door hun ‘gekke tante’ ofwel ‘Mama Bear’ Sien Eggers. Deze laatste zien we vooral aan het werk zoals we Sien Eggers altijd aan het werk zien. Vergeet een Air bnb. Lang leve de R&B. Slechts één humoristische uit de aaneenschakeling van lichtvoetige noten uit het verhaal. Opvallend is dat Jan Eelen, coach van dienst is. Je ziet de stempel van de man achter Het Eiland en de Callboys her en der opduiken. Is het nu fictie of realiteit? Het is een zoektocht die je als toeschouwer voortdurend meevoert. Toch voel je in de zaal een verbondenheid met de drie dames op het podium. Ze zijn zo herkenbaar, mijnheer. Bij momenten is Den Beer heeft mij gezien een roadmovie op het theaterpodium. En toch … zit er een diepere laag verscholen. Hoe verder het verhaal loopt, hoe duidelijker het wordt dat de geest van de Drie Zusters in de hoofden van Jessa, Sofie en Sien is geslopen.
Den beer heeft mij gezien is theater zoals Theater anno 2018-2019 hoort te zijn. Snedig, adrem en vooral eigentijds. Een klassieker zoals De Drie Zusters brengen is geen lachertje. Zeker omwille van de vette kluif die deze klassieker heeft. Deze drie actrices of moet ik ze de Drie Zusters van dienst maakten zich verhaal en staken het in een hip en modieus jasje. Tsjechov was nooit eerder zo lichtvoetig als op de manier van Wildemeersch, Palmers en Eggers. Deze Russische omelet van creatieve eieren smaakt 118 jaar na de grootmeester naar veel meer. By the way … boek jullie volgende reis maar vast. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende roadmovie.
Bekeken op 22/2/2019 in ARSENAAL/LAZARUS
Foto’s: Koen Broos
Meer info over de voorstelling kan u ontdekken op: http://www.arsenaallazarus.be
