Nostalgische zuster- en broederliefde bij De Zingende Prins

Daar zat ik dan. Aan een tafeltje in de bar van Theater ’t Appeltje in Antwerpen. Het eerste lentezonnetje viel over de Scheldestad neer. Aan mijn tafel zat de papa van actrice, presentatrice … Kortom: creatieve duizendpoot Daphne Paelinck. Ik was geïnviteerd op haar nieuwste theater voorstelling De Zingende Prins. Een voorstelling, voor de jongsten onder ons. Daar raakte ik aan de babbel met de pater familias des huizes Paelinck – zeg maar de Opperpaelinck oftewel The Leader of the Pack. Ons gesprekje ging vooral over ‘wandelen aan zee’. Geroutineerde wandelaars dat we zijn …  En ik moest aan de babbel met Daphnes pa denken toen ik deze tekst aan het schrijven was.

Van Daphne weet ik dat ze in haar jeugdjaren heel vaak met haar ouders en haar zus Sandra aan zee heeft verbleven. Dat onbezorgde gevoel van: ‘met je haren in de wind’, ‘spelen en ravotten’ in de duinen weerspiegelt zich een beetje in de voorstelling van De Zingende Prins.

Tussen Daphne en haar tegenspeler Mike Wauters is er een ‘plezante’ chemie aanwezig. Eéntje, die je ofwel kan omschrijven als de chemie tussen een onafscheidelijke broer en zus … ofwel ééntje tussen goede vrienden. Ter info: dit laatste zijn ze op en top. Mike en Daphne zijn op theatraal vlak een match made in heaven. Qua speelstijl doet Mike me een beetje denken aan Timo Descamps. Maar who cares, de kids in de zaal smullen van het enthousiasme van beide acteurs. Het ‘onbezorgde’ speelse gevoel van Daphne en Mike deed me een beetje denken aan het onbezorgd ravotten met je broer of zus in de tuin. Je weet wel: het moment dat moeder je kwaad binnenroept omdat je kleren vol aarde hangen. Dit gevoel beschrijft ook de band tussen: Prins Joren (Mike Wauters) en zijn zusje Sid (Daphne Paelinck). Je komt de zaal binnen met een smile en je gaat met een dubbele smile terug naar buiten. Met een zweem van nostalgie naar al die mooie momenten in de tuin waarin je aan het ravotten was met broer- of zuslief. Mooier kan het niet zijn.

De parabel van Donkor en Punter

De eerste nieuwkomer bij Port of Antwerp Giants voor het seizoen 2O17-2018 is een oude bekende. Dennis Donkor, één van de beste Belgische schutters van het huidige seizoen keert na enkele jaren terug naar de heimat. Zijne comeback stond in de sterren geschreven. Ooit zou hij het witte shirt van de Antwerpse reusjes nog eens aantrekken. Donkor keert terug langs de grote poort van de Lotto Arena. Een plek waar alleen grote sterren door mogen. Wat een rentree. ‘Het wordt een blij weerzien met Roel Moors’, knipoogde hij alvast in de krant. Keizer Roel wrijft nu al in zijn handen en het Antwerpse basketpubliek ook. De verloren zoon komt terug thuis.

Er is ook een nieuwe Amerikaan geland in Deurne City. Kevin Punter is zijn naam. Met een familienaam zoals deze kan het in basketbal niet mislukken. In 21 wedstrijden tekende hij dit seizoen aan voor 13 punten. Als hij een ‘drie’punter binnen werpt, hoor je ons alvast niet klagen. Het mag wat mij betreft een bombardement zijn. Hij mag zich al direkt klaarstomen voor de NBA-match (Night of The Giants- tegen Bergen. Geen wedstrijden voor Doetjes, maar voor stevige beren. Stevige boys heb je hoedanook nodig in de finale eindstrijd van het kampioenschap. Mannen waarmee je de Oostende zeevloot kan bedwingen.

De Oscars van Temptation Island

Temptation Island … Ik heb er de voorbije weken al veel inkt over laten vloeien. Maar het mag gezegd en geschreven worden. De avond van de dreamdates had veel weg van the ‘Road to the Oscars’. Niels en Parasatoo bezweken in elkaars armen bij het bekijken van een film in de homecinema. Ook Jolien en Karim trokken als twee dieven in de nacht naar de homecinema van hun villa toe. ‘Sleepless in Seattle’ werd prompt ‘Sleepless in Thailand’. Alleen vergaten ze er bij te zeggen dat ze zelf de genomineerden van dienst waren. Bescheidenheid siert de mens, niet waar.

Wat is er toch aan de hand dit jaar met Temptation Island? Bij momenten heeft het weg van de Oscarnominatie. Werkelijk iedereen gaat overstag. Rosanna heeft het voor ‘HULK’ Alex. Haar vriendje Niels speelt ‘The Innocent’. En om nog maar te zwijgen van Jeffie. Hij is werkelijk The King of the ‘Indecent Proposal’. He loves boobies, niet waar Natasja. Jeffies ex-vriendinnetje ‘Lize’ is helemaal bezweken ‘voor Singin’ in the rain’-man Ken. Naar verluidt wonen ze zelfs al samen. Zolang het maar geen ‘Home Alone’ is, want wat dieven in de nacht doen weten Jolien en Karim als geen ander. Pommeline en Merijn lijken elkaar ook gevonden te hebben. Met haar 400 cc-humor hield de ‘Legally Blonde’ dankzij Temptation Island aan Merijn een ‘Easy Rider’ over.

Enfin … ik ben benieuwd naar de kampvuren van volgende week. Het belooft nu al een “Twister’ van emoties te worden.

Het Deense avontuur van Frederik Backaert

Is binnenkort Michelbeke the place to be voor de Deense wielerfan? Krijgt de boerderij van papa en mama Backaert weldra busladingen Denen over het erf?   Krijgen de mattentaartenverkoop in Kopenhagen weldra een boost? Het kan zomaar gebeuren. Boerenzoon, Mattentaarttrapper en Wanty Groupe-Gobertrenner Frederik Backaert heeft momenteel Deense belangstelling. Een cameraploeg vanuit het land van Hans Christian Andersen volgt hem in aanloop naar de Ronde van Vlaanderen toe.

Boerenzonen .. Ze droomden al vroeg van een carrière als coureur. Koersen op het erf van vader en moeder tussen werken op het land door. Het werpt uiteindelijk de nodige vruchten af. Nooit eerder waren ze zo hot in het wielerpeloton. Yves Lampaert won Dwars door Vlaanderen. Remember: Forza Lampaert Olé Olé. En ook Backaert’je’ laat zich regelmatig opmerken. Bij het schrijven van deze tekst is hij actief in de Driedaagse van De Panne. De eerste etappe sloot hij af met een fraaie zesde plek tegen een ontketende Gilbert. De boerenzonen .. Ze bouwen als Legoblokjes aan hun wielercarrière. En ze zijn zo nuchter, mijnheer. Stoempen en skarten .. ze weten stuk voor stuk wat het betekent.

Deze Ronde van het Vlaanderen moet ‘de dag’ worden voor Frederik Backaert. Een fraaie ereplaats kan hem definitief op de kaart zetten. Een heroïsche prestatie wordt zelfs tot in het land van Bjarne Riis geapprecieerd. De Berendries zal nooit meer hetzelfde zijn. De Ronde is heroïsch. Zelfs de Klein Zeemeermin ligt er wakker van.

Want hoe klein de eenzame fietser ook moge wezen, die kromgebogen over zijn stuur de wedstrijd wint … Hoe groots 2 april voor een Vlaamse boerenzoon uit Michelbeke kan zijn.

 

When Drake meets … sushi

We zijn bijna 1 april. Op mijn persoonlijke teller staan 2 Lotto Arena/Sportpaleisconcerten achter de rug. Concerten van wereldsterren. Eéntje was van de Schotse nachtegaal Emeli Sandé. Mijn muzikaal jaar heb ik in het Sportpaleis afgetrapt met het wereld- en ver daarbuiten fenomeen Drake.  Veel blingbling, drummende bassen, beats en vooral een show om u tegen te zeggen. Drake zou zelfs outta space volgers hebben. 8,5 miljard streamings .. Dat verdien je niet zo maar. Drake, Phone home …  Ik twijfel er geen seconde aan dat E.T. spontaan zijn mobieltje zou opnemen.

Daarom was mijn verbazing enorm groot toen ik in de Nederlandse media ontdekte dat Drake het wel heel erg bont maakte bij zijn aangekondigde passage(s) in de Ziggo Dome. De tel van het aantal verschoven concerten is niet meer bij te houden. De laatste keer stonden zijn fans al een uur in de zaal te wachten toen bleek dat het concert niet door ging.  Het was te wijten aan (bedorven) Sushi, niet waar.

Radio tamtam ging zijn gang. Insiders vertelden dat hij op zijn afterparty was verschenen. En toch …
De Nederlandse jongeren waren BOOS!. Een anti-Drake lobby wou toeslaan. De jongerenombudsman moest bemiddelen. En dat allemaal voor die éne portie (bedorven) sushi. Hoe zou Sergio Herman zich voelen? Zijn geboorteland staat op zijn kop voor een portie rauwe vis.

Viermaal is blijkbaar scheepsrecht. De sushi is verteerd. Het driedimensionale lichtspektakel heeft zijn werk gedaan. The Eagle of moet ik zeggen The Drake has landed. De Ziggo Dome heeft zijn feestje gehad. Zogezegd: na zijn zwaarste nacht ooit. En ik … ik ontdek nogmaals dat clichés er niet zomaar zijn. Ze omvatten waarheid. Ik ben blij dat ik hem in Antwerpen zag. Daar is de sushi van iets hoger gastronomisch niveau.

 

Eline is de Mol

Er zijn zekerheden in het leven. De Mol wordt altijd ontmaskerd. Thomas Cammaert is de Nederlandse Mol, Politie-inspecteur Eline in België. De kogel is door kerk. De winnaars, de verliezers en de Mollen zijn bekend. Heel wat mensen hadden de voorbije weken in de Lage Landen waanzinnig veel puzzelplezier gekend. Verdachtmakingen, mollenboekjes … Alles werd gebruikt om de identiteit van De Mol te achterhalen. En nu … mogen alle Molloten stilaan hun lente- en zomerslaap aanvangen. De Mol zit er eventjes op. En toch … moeten we nog even wachten.

Er is wel een zekerheid over wie De Mol is. Toch moeten nog vele vragen beantwoord worden. Volgende week gaan we zien hoe Eline de boel heeft belazerd. Het antwoord van de Oostkantons in West-Vlaanderen is er wellicht ééntje van. Haalt het politiekorps opgelucht adem dat Eline dan toch niet zo een slechte fysieke conditie heeft? Als voetballer, sportmonitor en flik is een hartslag van 119 in rust wel zeer hoog. En wat over haar claustrofobisch karakter? Heeft ze dat werkelijk of toch niet? Zong ze vals in de gospel-proef? Zat in de legpuzzel aan het struisvogellabyrinth werkelijk de zin ‘Eline is de Mol’ verborgen? Ik hield er slapeloze nachten aan over. En toch … moeten we nog even wachten. Eline moet haar geheimen nog onthullen. .

Wat moet een Molloot doen nu alles bekend is? Het zwarte gat breekt de komende tijd ongetwijfeld aan. Is er een geen Mol in Oeztbekistan, Haïti of Guinee die we kunnen volgen. Een mol zoeken werkt verslavend. Mollenforums op sociale media hadden heel veel fans. Ook ik! En wat nu …  Beste Molloten. Een advies: geniet nog even van een stralende lentezonnetje de komende dagen. Insomnia bij stralend lenteweer is uit den boze. Volgende maandag kennen we de ware toedracht achter de Mol. Daarna breekt pas het zomerreces aan.

Het Boomtown-pigment van Reizen Waes

Het derde seizoen van Reizen Waes is bijna afgelopen. Eén van de populairste televisiemakers van het moment maakte een rondrit doorheen de minst bezochte steden van Amerika. Wel eens: de Trump-states genoemd. Opvallend was zijn bezoekje aan de koffiebar Boomtown Babes Espresso. Drie sexy babes die in een klein winkeltje Espresso schonken aan een veeleer mannelijk publiek. Waes en zijn crew kwamen, zagen, dronken en keken vooral hun ogen uit. En toch ..

Boomtown doet me eerlijk gezegd weinig aan babes, schaarsgehulde dames en helemaal niet aan Espresso denken. Boomtown associeer ik volop met de Boomtown Rats. Een groep rond Bob Geldof, die ooit de monsterhit ‘I don’t like Mondays’ scoorde. En toch …

Ratten en Tom Waes .. Het is een huwelijk, dat niet werkt. Waes is een Antwerp-fan en de Ratten zijn die van het Kiel. Maar soit … Na het bekijken van de laatste Reizen Waes, vraag ik me af waarom ik de Boomtown Babes Espresso niet eerder heb leren kennen. De drie dames zouden misschien een oplossing zijn om die dekselse maandagen met een betere smile tegemoet te stappen. Tell me why, i like Mondays , … niet waar!

Vive le vlo!

Afgelopen vrijdag zat ik in de trein. Ik was op weg naar huis bezig met de krant te lezen toen een bepaald artikeltje mijn aandacht trok. Meer bepaald over het boek van Meester Mark. Eventjes een korte samenvatting voor diegenen, die het boek niet kennen. In het boek verzamelt Meester Mark de meest grappige antwoorden van kinderen op toetsen. En tja, het kan gebeuren …. Ook bij mij.

Het leek wel alsof ik terug werd geprojecteerd in mijn eigen schoolcarrière dito studententijd. Als kleine jongen heb ik ooit een kemel van formaat geschoten op een toets Nederlands. Meer bepaald over ‘meervoudsvorm’. Het leek me allemaal zo logisch vroeger toen ik meervouden moest aanleren. Ofwel zet je er +s bij ofwel +en. Waarom zou ik er dan toch nog moeite voor doen om het allemaal aan te leren. Tja, en net dan gebeurt het … . Ooit heb ik een kemel van formaat geschoten op een toets Nederlands.

Bij ons in de streek spreekt men over een vélo wanneer we over een fiets spreekt. En dat was ik in mijn jonge jaren ook te weten gekomen. Wanneer je dan op een toets de vraag krijgt om het meervoud van vlo in te vullen .. Tja, dan zet je er gewoon +s achter. Een idee zoals een ander, niet waar. Vive le vlo … Het was inspirerend voor televisie. Waarom zou het niet voor mij kunnen? Tja, en net dan gebeurt het … Dan maak je een grote blunder. In plaats van vlooien werd het vlo’s. Hoongelach kwam over me heen toen ik thuis mijn toets moest laten tekenen …

Maar één ding heb ik met de jaren geleerd. Ik kan maar beter met de fiets rijden.

 

Het verdriet van Oranje

Bulgarije-Nederland 2-0. Het ééns zo fiere Oranje huilt. Wat hun rentree aan de top moest zijn, werd een afgang tegen de nr. 71 van de wereld. Bulgarije: Een ploeg qua standing in de buurt van Haïti en Guinea, godbetert. Ik heb heimwee naar de gouden tijden van weleer. Een Oranjelegioen op een groot toernooi was een lust voor het oog. Ze horen er bij zoals een kip bij een gouden ei, een café met de heerlijkste bieren en een kermis met een draaimolen. Alleen lijkt Oranje in verval. Analyst Pierre Van Hooijdonk formuleerde de malaise bij onze noorderburen: “De rechterkolom van de internationale top. Daarin zijn we beland.” Zeker niet blind voor de gebreken van zijn ploeg.

Zwijgen en werken. Dat is nu de boodschap. De leeuw staat nu echt in zijn hempie. Heel Nederland huilt. Het tweede grote toernooi op rij lijkt verder dan ooit. Zeker niet blind voor de huidige realiteit.

Het verhaal Danny Blind lijkt wel een Wilmots-verhaal in het dertigvoud. Op het EK kreeg de Belgische bondscoach na de nederlaag tegen Wales ook alle zonden van Israël over zich heen. Nu is hij coach van Ivoorkust en moet hij hen naar het WK loodsen. Op sociale media wordt de Nederlandse gal als een uitbarsting van de Vesuvius gespuwd. Een blind herstel lijkt er niet aan te komen.

Niets is mooiers dan een WK met een Oranje-legioen. Alleen moet er dan wel een kleermaker opstaan, die de Leeuw een hempie geeft. Anders wordt het frisjes daar boven de Moerdijk.

De opmerkelijke trends van The Band

14 jaar geleden had ik de eer en het genoegen om bij de geboorte van talentenshows op televisie aanwezig te zijn. Mijn eerste talentenjacht, die ik als ‘schrijverke’ volgde, was Idool 2003. Voor velen jongeren spreek ik nu over het stenen tijdperk. Maar in deze periode lieten Wim Soutaer, Brahim en Natalia showbizzland voor het eerst van zich spreken. De jaren nadien volgden de éne show na de andere elkaar op. Van The Voice via Belgium’s Got Talent tot nog een reeks van Idool …. En kent u Star Academy nog? Nu is er The Band … Na K3 Zoekt K3 (hoe kan ik die show nu vergeten) zijn VTM en Fox Nederland al enkele weken op zoek naar vier kerels voor een nieuwe mannenband. Waar de show aanvankelijk nog de mosterd bij K3 Zoekt K3 haalde, vaart het schip nu volop haar eigen koers. En dat doen ze niet onopgemerkt en zeker niet zonder slag of stoot. Opvallend zijn toch enkele nieuwe trends, die worden gezet. Maar ach … het hoort bij deze tijd.

Zo krijgen we de comeback van Big Brother in The Band. Neem nu het beslissingsrecht dat de kandidaten hebben om iemand naar huis te sturen. Zelden gezien in die 14 jaar dat ik zulke shows volg. Ja, bij Big Brother heb ik het ooit wel zien gebeuren dat men elkaar moest nomineren. Het Zwaard van Damocles zelf gebruiken moesten de kandidaten nooit eerder doen. Maar ach … het hoort bij deze tijd. Ook presentatoren wisselen volop van plek. Zo was er in de tweede liveshow al geen sprake meer van Laura Tesoro. Niels Destadsbader en Jim Bakkum namen de honneurs waar. Opvallend was echter dat presentator Niels Destadsbader aankondigde dat Laura hem keurig zou vervangen in de derde liveshow. Niels zou een weekje aan de kant blijven. Flexibele presentatoren … Flexpools … Ach, het hoort bij deze tijd.

Bij The Band moeten de bandleden in het Nederlands zingen. Het Nederlands is terug hip …  Alleen krijgen we wel grote verschillen. In de tweede liveshow mochten de kandidaten hun interpretatie geven aan de zijde van Noah Cyrus, Sarah Bettens en Ozark Henry. Op zich een challenge van formaat. Alleen worden Get Ready, Johan Verminnen en Frans Bauer aangekondigd voor de derde liveshow. Voor kandidaten, die dromen van een leven bij de nieuwe Clouseau of Bazart, lijkt die wel een serieuze position switch. Alec deed bij zijn exit er zelf een vreugdedansje voor. Maar ach, een Smos’ken’ zo nu en dan … het hoort bij deze tijd.

Daarentegen heimwee hebben naar de tijd van toen … Neen, dat heb ik niet.