Daar zat ik dan. Aan een tafeltje in de bar van Theater ’t Appeltje in Antwerpen. Het eerste lentezonnetje viel over de Scheldestad neer. Aan mijn tafel zat de papa van actrice, presentatrice … Kortom: creatieve duizendpoot Daphne Paelinck. Ik was geïnviteerd op haar nieuwste theater voorstelling De Zingende Prins. Een voorstelling, voor de jongsten onder ons. Daar raakte ik aan de babbel met de pater familias des huizes Paelinck – zeg maar de Opperpaelinck oftewel The Leader of the Pack. Ons gesprekje ging vooral over ‘wandelen aan zee’. Geroutineerde wandelaars dat we zijn … En ik moest aan de babbel met Daphnes pa denken toen ik deze tekst aan het schrijven was.
Van Daphne weet ik dat ze in haar jeugdjaren heel vaak met haar ouders en haar zus Sandra aan zee heeft verbleven. Dat onbezorgde gevoel van: ‘met je haren in de wind’, ‘spelen en ravotten’ in de duinen weerspiegelt zich een beetje in de voorstelling van De Zingende Prins.
Tussen Daphne en haar tegenspeler Mike Wauters is er een ‘plezante’ chemie aanwezig. Eéntje, die je ofwel kan omschrijven als de chemie tussen een onafscheidelijke broer en zus … ofwel ééntje tussen goede vrienden. Ter info: dit laatste zijn ze op en top. Mike en Daphne zijn op theatraal vlak een match made in heaven. Qua speelstijl doet Mike me een beetje denken aan Timo Descamps. Maar who cares, de kids in de zaal smullen van het enthousiasme van beide acteurs. Het ‘onbezorgde’ speelse gevoel van Daphne en Mike deed me een beetje denken aan het onbezorgd ravotten met je broer of zus in de tuin. Je weet wel: het moment dat moeder je kwaad binnenroept omdat je kleren vol aarde hangen. Dit gevoel beschrijft ook de band tussen: Prins Joren (Mike Wauters) en zijn zusje Sid (Daphne Paelinck). Je komt de zaal binnen met een smile en je gaat met een dubbele smile terug naar buiten. Met een zweem van nostalgie naar al die mooie momenten in de tuin waarin je aan het ravotten was met broer- of zuslief. Mooier kan het niet zijn.