Categorie archief: Personal

Oproep: ‘Een kaartje voor Sterke Jan’

Geplaatst in Personal door

Beste vrienden,

Mijn vader Jan Liekens moest een zware operatie ondergaan. Het gevolg is dat hij nog een poosje in het ziekenhuis moet verblijven om te revalideren. Momenteel verblijft hij op intensieve zorgen. Maar weldra mag hij naar zijn eigen kamer.

Omdat het omwille van de coronamaatregelen en de drukke agenda van velen niet altijd even evident is om hem een bezoekje te brengen, biedt het ziekenhuis de mogelijkheid aan om hem een e-card te sturen van zodra hij terug op zijn kamer is.

Mijn alerte buurman bracht me hiervan op de hoogte. Het zou me heel leuk lijken, mochten jullie enkele minuutjes van jullie tijd willen vrij maken om hem een kaartje te sturen. Het zou hem enorm veel deugd doen dat jullie hem een hart onder de riem willen steken.

Wil je graag hiervoor meer info hebben? Laat me dan iets weten via bliekens@yahoo.com om via een messengerberichtje op  mijn Facebookprofiel (Bart Liekens).  

Dan bezorg ik jullie de nodige info van wanneer de e-card kan verstuurd worden en hoe het zeker bij hem terecht komt. Hij zal er ontzettend blij mee zijn.

Groetjes,

Bart

De kortste wandeling

Geplaatst in Personal, Walking door

Eerlijk is eerlijk. Wanneer ik aan een wandeling deelneem, waag ik me zelden aan een afstand kleiner dan 10 kilometer. Afstanden tussen 15 km en 30 km zijn veel meer mijn ding. P.S: En soms ook meer. Omdat variety the spice of life is, waagde ik me tijdens de week van de Groentestreek aan een kortere afstand (7,3 km). De reden was niet ver te zoeken. Mijn agenda stond propvol zondag. Omdat iets aan beweging nog altijd beter is dan niets aan beweging, maakte ik een lusje in eigen gemeente.

Op 7,3 km in het Centrum van Sint-Katelijne-Waver kreeg ik toch dingen te zien, die ik normaal niet gewoon ben. Ik bewandelde wegen, waar ik nooit eerder was. Vooral de passage in rustpost Brovo was er ééntje om duimen en vingers vanaf te likken. In het midden van de serres bij deze groothandel zat ik letterlijk tussen de groenten te verpozen. En dat leverde fraaie beeldjes. Ter info: Honden waren voor de gelegenheid niet toegelaten.

De moraal van het verhaal was heel duidelijk. Het was deze keer korter dan ooit. Daarom was het zeker niet slechter. De volgende keer zal een stukje langer zijn dat mijn wandelschoentjes mogen stappen. Want voor je het weet is de vergelijking met een gezelschapsspel snel gemaakt. Terug naar de start gebeurt bij afstanden zoals deze redelijk snel. En zeg nu zelf … . Daarom doen we het tenslotte toch niet.

Dwars door de Groentestreek: 7,3 km: 5/5/2019

Meer foto’s kan u ontdekken via:
https://www.irista.com/gallery/d1osob4ivtwr

Organisatie: De Kadodders

Foto’s: Bart Liekens

Zeg het met bloemen

Geplaatst in Personal door
Featured image

 

Als we het weerbericht mogen geloven, wordt het nog een mooie nazomerweek. En dat bracht mijn pa op het idee om een fotoshoot te doen met zijn ‘bloemetjes’. De botanicus in hem kwam weer helemaal naar boven. Onder het motto: ‘Zeg het met bloemen’ wil ik u de beeldjes niet onthouden.

Featured image
Featured image
Fotobron: Jan Liekens

De roze flamingo

Geplaatst in Personal door

De voorbije zomer was er ééntje om in te kaderen. Door de warme temperaturen zochten heel wat mensen de verfrissing van het water op. En dat zorgde voor heel wat kleur in de zwembaden. Daarbij dook heel vaak een roze flamingo op. Sommige danseressen zagen het wat anders. Zij ruilden de heat  van het zonnetje in voor het ‘koele’ water. Alleen zorgden ze voor een hip Instagramkarakter door de flamingo in te ruilen voor een joekel van een eend.

En toch … ontdekte ik bij een recent bezoek in Amsterdam een nieuwe trend. Alles moet kleiner en fijner in 2019. Beste mensen: maak u nu al klaar voor een bekerhouder in de vorm van een roze flamingo. Kwestie dat u bij een volgende warme zomer nog een gepast accessoire in huis heeft om iets lekker fris uit te drinken.  Tenslotte zijn het nét de details, die het verschil maken. Of denkt u daar anders over?

Foto: Bart Liekens

Een week te vroeg

Geplaatst in Personal, Walking door

Vroeger was er op de nationale radio het principe van de actuaplaat. Het systeem is klaarhelder. Kies een plaat bij de actualiteit van de dag en win een cd-bon. Ik heb daar toch enkele malen een prijs mee gewonnen. Maar dat hoort nu al tot de geschiedenisboeken. Tegenwoordig lopen de actuaplaten de tijd ver vooruit.

Zo zat ik afgelopen zaterdag in aangenaam gezelschap te keuvelen op Elzestraat Midzomert. Het jaarlijkse evenement waar mijn vader aan meewerkt. Plots speelde de DJ ‘If i could walk 500 miles’ van The Proclaimers. Een plaat, die me doet herinneren aan mijn eerste Dodentocht. Toen ik op de Scheldedijk de ziel uit mijn lijf wandelde, liep ik drie Engelse DJ’s tegen het lijf.   Zij waren de boel aan het opzwepen met één plaat. En ja, het was deze wandelklassieker.  Ik keek minzaam naar de oude grijze man, die een beetje verder zat. Ik deed hem teken en zei: ‘Dit is wel een week te vroeg. Dat moet ik nu toch niet horen’. Hij glimlacht en zei ‘Tja, de actuaplaten zijn niet meer wat ze ooit waren.’  Ik zal mijn wandelschoentjes alvast maar opblinken.

Foto: Elzestraat Midzomert

De gemiste hand van Maradona

Geplaatst in Personal, Sport door

De Rode Duivels-gekte is weer helemaal daar. Na de 5-2 tegen Tunesië en het wervelende spel geloven we er weer helemaal in. Zou het dan toch kunnen? Zou het dan toch mogelijk zijn om de generatie van 1986 te overtreffen? Kunnen de Rode Duivels wereldkampioen worden of toch niet?

Het roept bij mij herinneringen op van 32 jaar geleden. Met een geboortejaar van 1978 op de teller, heb ik de wereldbeker van Mexico meegemaakt. Alhoewel meegemaakt is een groot woord. De matchen waren op een dergelijk laat uur dat ik op tijd mijn bed in moest. Ik herinner me vooral de ochtendlijke gesprekken met mijn vader aan de trap. Telkens weer polste ik hem met de vraag: ‘Wat hebben de Belgen gedaan?”. En l’histoire se répète. Hij antwoordde : ‘Gewonnen’.  Het sprookje bleef maar verder duren. Match na match heb ik hem deze vraag gesteld. Tot hij op één bepaald moment zei: ‘Verloren’. Het historische moment van toen heb ik gemist. De hand van Maradona heb ik nooit live gezien op televisie.

32 jaar later volg ik de wereldbeker op de voet. De minzame man aan de trap van weleer kijkt in zijn zetel met me mee naar het voetbal.  De haren zijn wat minder. Maar de wijsheid is alom gebleven. Het valt ons op: alles lijkt nog steeds hetzelfde als toen. Zelfs de man met zijn verboden handen is weer alom aanwezig. Hij rookt een verboden Cubaanse sigaar op de tribune, wappert met het shirt van Messi en is getekend door de tand des tijds. Hij spuwt zijn gal over de Argentijnse nightclub-coach wiens naam ik met moeite kan schrijven. A Rebel without a cause?  De aard van het beestje kan men duidelijk niet veranderen. Alles komt blijkbaar terug, niet waar. Alleen lijken de rollen tussen Argentinië en België nu omgekeerd. Maar het tij kan snel keren.

Slapen op de walletjes

Geplaatst in Personal door

Exact twee weken geleden heb ik een blitzbezoek aan Amsterdam gebracht. De reden van mijn bezoek was een uitstapje naar de theatershow van Claudia De Breij: één van Nederlands populairste cabaretières. Omdat het hier over een avondvoorstelling ging, heb ik in deze grootstad overnacht. Het was niet evident om een slaapplek te bemachtigen. Laat staan met mijn rollende koffer door Amsterdam te rijden. Maar na een lange zoektocht internetgewijs heb ik toch een plekje ontdekt.  Meer bepaald: in het hart van de drukke uitgaansbuurt van Amsterdam. En ja, ik sliep in een bed & breakfast op een walletje. Nu besef ik maar al te goed dat ik wellicht heel wat reacties over me heen zal krijgen. Want slapen op de Amsterdamse walletjes zal  bij velen tot de verbeelding spreken. Maar ach, laat jullie fantasie maar op hol slaan. Al bij al viel het nog goed mee. Ik verbleef in een herenhuis, waar de rust was neergedaald. Mijn kamer had wel de look van 50 shades of red.  Maar daar bleef het bij.

Na een verkwikkende nachtrust deed ik een opmerkelijke ontdekking op de kamer. Op de balken aan het plafond zat een knuffelaapje rustig zijn koffietje te drinken. Ik had een ware Big Monkey op mijn kamer. And he was watching me. Prompt wreef ik mij de ogen uit …. Ik moest dit beeld voor eeuwig en drie dag kunnen vastleggen. Ik heb er een leuke van foto van genomen. Maar nu twee weken later vraag ik me nog steeds af. Ben ik toen in een Broodje Aap-verhaal verzeild geraakt? Kan u mij uit de nood helpen?

Foto: Bart LIekens
Bezoek gebracht op 2/6/2018

 

‘t Hart van Breda en de meest swingende Cesarsalade uit mijn leven

Geplaatst in Personal door

Wie al eens in Breda was, kan er niet naast kijken. Op de Grote Markt is een opmerkelijk horeca-etablissement gevestigd. Een zaak dat je met recht en reden een waar prijsbeest uit het Brabantse land mag noemen. Een eetcafé met op het palmares de titel van: ‘Beste Eetcafé van Nederland’

’t Hart van Breda heeft de kenmerken van een bruin café gecombineerd met het bourgondische van Breda. Hun gezellige huiskamer heeft plaats voor jong en oud. Geopend van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat en daarmee de locatie voor koffie, lunch, borrel, diner of zomaar een drankje. Daarnaast hebben ze ook een uitgebreide bierkaart, met wisselende speciaalbieren van de tap

Maar wat mij vooral opviel tijdens mijn bezoekje, was de muziek. Aan de speciaalbieren van de tap heb ik niet gezeten. Maar een Cesarsalade heb ik er ter plekke wel gegeten. Ik geef grif toe: door de muziek alleen al had ik het gevoel dat deze Cesarsalade de meest swingende uit mijn leven was. En tja, daarvoor moest ik dus echt in ’t Hart van Breda zijn.

Meer info kan je vinden op:
www.hartvanbreda.nl

Bezocht op 31/01/2018

Bijzondere mensen … aan het Strand van Scheveningen

Geplaatst in Personal door

Het jaar 2018 is dan nog maar pas 12 dagen bezig. Ik heb toch al mooi een fraai uitje naar zee achter de rug. Meer bepaald: naar de Nederlandse kust. Scheveningen was ‘The Place To Be’. De reden van mijn uitje was veeleer musicalgericht. In het plaatselijke Circus Theater speelt al een hele poos ‘The Lion King’. Mits dat een bezoekje aan deze musical al lang op mijn bucketlist stond, maakte ik er toch maar eventjes wat tijd voor bij. En tja … ik was veel te vroeg aan zee. En dan is een wandeling op de zeedijk iets wat je normaal gezien wel doet.  En toch … Op 6 januari leek de Scheveningse Zeedijk compleet anders te zijn dan anders. Het bruiste als nooit tevoren. Ik ontmoette daar bijzondere mensen. Neen, niet de habitués: redders met sixpack, late Nieuwjaarsduik-deelnemers met Unox-mutsen op of geen toeristen met Hawai-shorts aan. Ik heb zelfs geen enkele van de drie gespot. Aan de plaatselijke roetsjbaan, ontmoette ik mensen in ronduit prachtige kostuums.  Stijlvolle outfits uit de Belle Epoque tijd zijn blijkbaar helemaal hip om naar het strand te trekken. Je zag het meteen: de rode Baywatch-badpakken van Pamela Anderson zijn helemaal out. Toch maar eens een kijkje nemen tijdens de koopjes. Je weet nooit waarvoor een hippe attitude allemaal goed kan zijn.

Foto’s: Bart Liekens

Bij Brent: over een jongen met dromen

Geplaatst in Personal door

Laat het mij even hebben over mijn neefje Brent. Mag ik hem u even voorstellen. Deze jonge kerel, geboren op 6/6/6 is een gedreven basketballer. Slam, dunk, da funk , tot in de bovenste plank. Maar sinds kort is hij ook geïnspireerd door mijn blog: “Chez Bartizze’. Ook hij heeft zijn eigen internethuisje ontwikkeld met de naam: ‘Bij Brent’. Omschrijf het maar als een unieke kijk in de wereld van een bijna twaalfjarige. Een jongen op weg naar zijn vormsel, op weg naar het zoveelste basketbalkampioenschap op rij, hoe hij nieuwjaar zingen en driekoningen zingen toch wel beleeft en vooral hoe het met zijn grote kroost kippen gaat. Hipper maken ze de bijna 12-jarigen niet meer. Cooler ook niet. Maak alvast kennis met het blogje Bij Brent via:
https://bijbrent.wordpress.com .