Heeft u dit als eens ervaren? Soms heb je van die dagen dat je in een winkel naar iets wordt toegetrokken. Enerzijds uit nieuwsgierigheid anderzijds omdat het je aandacht trekt. Neen, allerliefste fashionista’s. Ik heb het niet over het zoveelste kleedje of paar schoenen dat u in de winkel zag. Maar ik heb het over een opmerkelijk album dat ik enkele weken geleden in de winkel zag liggen. Meer bepaald: ‘Bartje zoekt het geluk’ van Bart Herman. U moet weten: mijn naam is zelf Bart. Sommige vrouwen voegen er met plezier het achtervoegsel  -je aan toe. Maar ach, dat streelt het ego van mijn herwonnen testosterongehalte maar al te graag. En ik ontken niet dat ik een zekere fierheid over mijn naam heb dat zulke hebbedingetjes me wel boeien.

De titel Bartje zoekt het geluk zal bij de ietwat oudere lezers van mijn blogberichtjes wel herinneringen oproepen.  ‘Ik bid nie veur bruune boon’n’ is een spreuk uit het verhaal van Anne De Vries, die bij velen in het geheugen staat genoteerd. Als u boven de 40 bent, heeft u misschien wel ooit de reeks op de Nederlandse televisie gezien. Zeker als u ‘in de tijd van voor de VTM’ wel eens naar onze noorderburen op de televisie keek.’

Maar na de reeks is er nu ook het album van Bart Herman. En achter dit album schuilt een mooi verhaal. Blijkbaar staat op het paspoort van deze minzame Bard de naam Bartje. Zijn ouders hadden het lumineuze idee opgevat om hem te vernoemen naar aanleiding van het hoofdpersonage uit de boeken van Anne De Vries. Weinig rekening houdend dat het niet altijd even eenvoudig is om als volwassen mens met het achtervoegsel -je door het leven te stappen.

Eén week later …. Wat is er nu fijner om op een zaterdagnamiddag naar een winkel te wandelen voor een mini-optreden en bijhorende signeersessie van een uitstekende singer-songwriter. Niets toch … En omdat ik altijd wel op zoek ben naar leuke hebbedingetjes, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn album te laten signeren. In tijden van Wauters versus Waes leek een Bart versus Bartje wel een leuke bezigheid op een saturday as usual. En er moest me iets van hart. Toen ik over het eerste liedje ‘Bartje is een leuke naam’ begon, glimlachte hij.  ‘Ach, je moet aan alles een positieve kwinkslag durven geven. Ik krijg waanzinnig veel positieve reacties op dit liedje. Een leukere opener van Bartje zoekt het geluk kan ik me niet inbeelden’, fluisterde hij me toe.

Zeg nu zelf … Aan alles een positieve kwinkslag durven geven, vat eigenlijk het allerbeste de zoektocht naar het begrip geluk samen. Zeg nu zelf .. Deze maatschappij anno 2014 is al verzuurd genoeg. Heeft u ook niet de indruk dat ALS-heimer als nooit voorheen is ingeburgerd. ALS-heimer is de hedendaagse ziekte die uit de voortdurende sociale controle is voortgevloeid. Hiermee bedoel ik : ‘Waarom zou ik iets doen ALS de ander hierop commentaar geeft?’. Dit heeft als enige gevolg:  ‘Weet u wat: ik zal maar beter thuis blijven en niets meer doen.’

Beste vrienden, WAT ALS is een leuk televisieprogramma … Geen levensstijl. Waarom zou u de kansen niet zoeken en achteraf benutten? Er zijn vele fijne dingen die snakken naar uw aandacht. Het leven is al zo kort.  Jaloezie is nergens voor nodig. Ik gun u al het geluk van de wereld en u mij ook. De wereld zou er des te mooier uitzien als ieder van ons dit zou doen, niet waar …

En toch … ik blijf een beetje gefascineerd door het eerste liedje op het album ‘Bartje zoekt het geluk’. Meer bepaald: Bart(je) is een leuke naam. Een liedje met een ongelooflijke feelgood in zich, waar je prompt een glimlach op je snoet getoverd ziet. Vooral in deze gehypete Eurosongtijdperken: een must-heartekst van de bovenste plank. Met een vrij uitgesproken moraal, die aan duidelijkheid niets te kort schiet. Zolang je ergens een positieve draai aan kan geven, maakt het echt niet uit of je nu door het leven stapt als Bart of Bartje, Els of Elsje of Roos of Roosje heet.  Je schrijft zelf je eigen verhaal in de zoektocht naar het persoonlijk geluk. En niemand heeft het recht om daar een rem om te plaatsen.