Afgelopen zondag ging  in de Antwerpse Zaal Elckerlyc De Schaar Erin in première. En natuurlijk mocht ik niet op het appel ontbreken. De Schaar Erin is de Vlaamse versie van Shear Madness, het langstlopende Amerikaanse theaterstuk uit de geschiedenis. De regie was in handen van Frank De Kaey. Je voelt het aan je kleine teen. Dit stuk recenseren is zoals met Sergio Herman en Peter Goossens in discussie gaan over lekker eten. Quasi onbegonnen werk .. En toch …

De Schaar Erin is het perfecte stuk voor Mollenjagers (in winterslaap), die hun vaardigheden nog eens willen aanscherpen. Meer bepaald naar het zoeken van details in een heus moordspel (Ja, noem het maar gerust een speld in een hooiberg). Vier verdachten, twee politieagenten, doldwaze humor en een hoge interactiviteit met de zaal. Het zijn de ultieme ingrediënten om een groots opgezet moordspel te spelen.  En toch …

Het is niet evident om je mening over De Schaar Erin te geven. Elke voorstelling is anders. Verschillende plots liggen klaar naar gelang de reacties uit de zaal. Maar als ik dan toch een vergelijking moet maken, vergelijk ik De Schaar Erin met een stevige en intense vrijpartij. Gaande van een stevig voorspel naar het ultieme hoogtepunt.  Om het ultieme hoogtepunt te bereiken, heb je met je partner een goede interactie nodig. Bij De Schaar Erin is dit de zaal. Bij de vrijpartij de man/vrouw van je leven. En toch …

Ik wil graag een eervolle vermelding maken. Het zou unfair zijn om de prestatie van Christophe Stienlet niet in de bloemetjes te zetten. Voor het grote publiek blijft deze acteur uit Mechelen nog altijd Bartje uit Schuif Af. Maar tijdens De Schaar Erin bewijst hij wel degelijk dat hij het komedie en improvisatie spelen danig onder de knie heeft. Christophe is méér dan BArtje alleen.