Herbert

Je moet hem zijn vak niet leren. Zijn métier beheerst hij tot in de kleinste vingers. En dat werd nogmaals duidelijk toen ik een bezoekje bracht aan de première van Aspe II. Herbert Flack kruipt voor het vijftiende jaar op rij al in de huid van Inspecteur Pieter Van In. Ondanks het feit dat beiden karakterieel mijlenver uit elkaar liggen, lijken de Inspecteur en Herbert wel tweelingsbroers op het podium. Een leren vestje aan en daar is Van In.  Ik moet die truuk ook eens proberen.

Op het theaterpodium leerde ik Flack kennen als de sidekick van een historica. Een rasechte verteller, die de Antwerpse vertellingen maar al te graag van het nodige peper en zout voorziet. Je merkt al heel snel. Op het theater voelt hij zich, zal hij zich uitleven en zal hij misschien wel zijn laatste adem uitblazen. Kortom: Een theaterdier van de bovenste plank.

Net zoals het theater zijn huis is, staat ook Aspe II als een huis op het podium. Het omvat een cocktail van ingrediënten, die haar juist in elkaar zitten. Flack laat zich tijdens Aspe II omringen door oude rotten in het vak zoals Frans Maas, Peter Thyssen en Katelijne Verbeke. Neem daar nog enkele talentvolle jonkies zoals Matthias Vergels, Jelle Cleymans en Helle Vanderheyden bij. En je voelt aan alles dat Aspe II meer is dan het doorsnee spelletje Cluedo.

En wat de drank in Aspe II betreft. Ach Tournée Minérale is van start gegaan. Mits dat dit een waar levensmotto voor mij is, kan ik deze maand niet roepen: ‘Een Omer’ken, Herbert.” Maar die hou je nog te goed.

Aspe II: gezien in Zaal Elckerlyc, 22 januari 2017

 

 

Bijzonder nieuws – 28 januari 2017

Bijzondere verhalen … Je vindt ze altijd in de nationale media. Ik maakte deze compilatie uit het nieuws van 28 januari.

Merkel bestelt juwelen per brief
Juwelenontwerper Hans-Peter Weyrich heeft uit de biecht geklapt over Angela Merkel. De Duitse bondskanselier springt niet zo maar een juwelenwinkel binnen, maar ze bestelt haar halskettingen per brief. De tel van het aantal brieven houdt hij ondertussen al lang niet meer bij.

Barcelona zet rem op hotelbouw
Er komen geen hotels meer bij in Barcelona. Dit heeft de gemeenteraad van het Spaanse stadsbestuur beslist. Volgens de schepen van Toerisme moeten te veel lokale bewoners hun woning in het centrum verlaten wegens de druk op de huizenmarkt.

 

En nu over tot … De Orde van de Dag

’s Avonds overgaan tot de Orde van de Dag. Het lijkt wel een contradictio in terminis. Maar het is op geregelde tijdstippen keiharde realiteit in het Mechelse. Zoals het ware Sinterklazen beaamt, zakt het Utrechts theatercollectief enkele keren per jaar af naar de Kruidtuin om hun blik op de actualiteit te werpen. Gastheer is Arsenaal/Lazarus met enkele fraaie topnamen zoals Koen De Graeve, Charlotte Vandermeersch en Günther Lesage. Ze ontvangen met heel veel plezier hun Nederlandse theatervrienden.

De Orde van de Dag klinkt misschien vreemd voor u in de oren. Maar even een korte schets. Dit gezelschap vertrekt ’s ochtends met een leeg blad en probeert samen met een groep acteurs het nieuws onder de loep te nemen. Snedig, gevat en soms briljant …

Een knotsgek idee op het eerste zicht. Maar het idee bevalt me wel. Afgelopen dinsdag ben ik er voor de tweede keer naar toe geweest. Het lijkt wel alsof het Belgisch-Nederlands project steeds meer aan voedingsbodem wint. Zeker bij het jonge publiek. Mechelse jongeren lijken wel te smullen van de Orde der actualiteitsverslinders. Misschien ben ik ouder aan het worden. Maar ik vraag me nog steeds af of er iemand met een gezegendere leeftijd dan ik in de zaal plaats had genomen.

Donald Trump, de stijgende prijs, de moeilijke Zaventemse repatrilleringen, de ‘gay’speech van Mark Rutte, een briljante Charlotte Vandermeersch als Russin … en ga zo maar verder. Arsenaal/Lazarus en de Orde van de Dag lijken hun weg gevonden te hebben naar het publiek. En ik … ik keer in maart zeker tevreden terug.

Amen …

Gezien op 24/1/2017 in Arsenaal/Lazarus

Hamdi

Zelden een Zebra gezien, die zo doeltreffend is als Hamdi. Hamdi vindt de weg naar de netten als geen ander. Hij lijkt wel een jager op de loer naar zijn prooi. Zou de minzame Zwitser aan de Brusselse lijn niet vloeken als hij dit scorende geweld uit Tunesië nu ziet? Hij moest hem niet … Teo zou het wel doen. Hamdi vertrok naar Charleroi. Maar nu ontploft hij in het land van dansende Karolo’s. Harbaoui is back in business en iedereen zal het geweten hebben. Voetbal is emotie en Hamdi lijkt wel een emotioneel dier. Ergens is het met Hamdi een beetje zoals het met velen in het dagelijkse leven is. De éne keer is het alles, de andere keer niets. Zwart of wit. Grijs bestaat niet. Bij u wel?

Bij Charleroi zag hij Tattoo Jordan terug. Zijn maatje van weleer. Charleroi-Zulte leek wel een neerslag uit het verleden. Harbaoui en Remacle scoorden beiden.

Playoff 1 komt voor Hamdi steeds dichterbij. Met de rotvaart van zijn Ferrari dendert Charleroi verder. In Playoff 1 wacht ongetwijfeld het blije weerzien met zijn Brusselse vrienden. De ultieme clash met Weiler en de 3T’s (Trebel, Teodorzcyk en Tielemans). Tiens, wist u dat de 3T’s familie is/was van Michael Jackson. Zij zongen ooit de hit ‘I need you’ naar de hogere regionen in de hitparade. Benieuwd wie wie nodig zal hebben wanneer het om de knikkers draait?

Bijzonder nieuws – 27 januari 2017

Bijzondere verhalen … Je vindt ze altijd in de nationale media. Ik maakte deze compilatie uit het nieuws van 27 januari.

6% van de Vlamingen gaat nog naar de kerk
Nog maar 6% van de Vlamingen gaat nog naar de kerk. Dat blijkt uit een onderzoek van de KU Leuven. In tien jaar tijd is het aantal vaste kerkgangers gehalveerd. Twintig jaar geleden gingen drie keer zo veel mensen wekelijks naar de mis.

Paul Magnette weigert interview in het Nederlands
Waals minister-president Paul Magnette (PS) heeft een interview in het Nederlands geweigerd aan VTM. “Ik ben die kritiek over maffia beu vanuit Vlaamse hoek. Daarom maak ik een uitzondering en antwoord ik alleen in het Frans.” Nochtans is het alom geweten dat Magnette zeer goed Nederlands praat.

Wezenberg-zwembad loopt leeg
Het Antwerpse zwembad Wezenberg heeft veel water verloren. Een zestigzal zwemmers moest afgelopen donderdag het bad verlaten. Het water spoot uit de leidingen in de kelder. En na een uurtje stond er al twintig centimeter in de kelder, waar ook heel wat dienstwagens stonden geparkeerd. Het zwembad blijft voorlopig gesloten.

Minder regels: 80 miljoen bespaard
Door minder administratieve regels te hanteren, heeft de overheid bijna 80 miljoen bespaard. Dat zegt staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging Theo Francken (N-VA) in de Tijd. De regering heeft onlangs een akkoord bereikt over een verplicht digitaal factureren aan alle federale overheidsdiensten. Vanaf 1 januari 2020 geldt de verplichting voor iedereen.

Bijzonder nieuws – 26 januari 2017

Bijzondere verhalen … Je vindt ze altijd in de nationale media. Ik maakte deze compilatie uit het nieuws van 26 januari.

Meus speelt 9000 euro kwijt aan oplichters
Jeroen Meus is in totaal meer dan 9000 euro kwijt gespeeld aan oplichters. Hiervoor riskeren twee mannen en één vrouw tot 18 maanden cel. De fraudeurs onderschepten facturen en veranderden het rekeningnummer. Eén van de slachtoffers blijkt dus de populaire tv-kok te zijn.

Gent bibbert niet …
Er zijn problemen rond de Gentse bibberduik. Voor de zoveelste keer op rij moet het stadsbestuur de duik annuleren of minstens uitstellen. Reden: het water heeft een temperatuur van minder dan 2,5 graden en dus te koud.

Tom Waes mag eigen verloofde Mieke verleiden in Mag Ik U Kussen?
Duivel-doet-al Tom Waes krijgt een opvallende opdracht mee in het nakende seizoen van Mag Ik U Kussen? In één van de uitzendingen mag hij namelijk zijn eigen verloofde Mieke trachten te verleiden. Benieuwd of het hem zal lukken … Startdatum van het nieuwe seizoen is 9 februari op Eén.

Geen gratis pintjes en wijn meer voor Kamerleden
Bier en alcohol zal voortaan niet meer gratis in het parlement te verkrijgen zijn. Dit heeft het bureau – het bestuur van het parlement – beslist. Vorige week gaf de deontologische commissie het advies om het alcoholgebruik aan banden te leggen omdat dit kan leiden tot verbale agressie.
 

Pralines

Antwerp Giants versus Oostende. David tegen de reus Goliath. Na the Night of the Giants krijg je nu meer dan ooit ook de Battle of The Giants. Loopt Oostende verder uit of komen de Giants gelijk? Meer dan ooit wordt het treffen op 1 februari moneytime. Een overwinning van de Antwerpse reuzen kan heel de Belgische basketcompetitie nieuw leven in blazen. Zeg nu zelf … Giants hebben de voorbije maanden een stuk van de kloof gedicht. We zijn nu al midden januari. De Giants werden pas net ge-lyncht in de strijd om de eerste plek. Voor hoelang? Want de kloof kan onmiddellijk gedicht worden. Het onderscheid lijkt nu al zo klein  … Jean-Marc Mwema zal het op 1 februari ongetwijfeld geweten hebben. Komt er een fluitconcert aan of toch niet? Mwema ging voor het buitenland, maar kwam langs de zee Oostende terug binnen. Het belooft een heet avondje te worden voor de Fellaini van het Belgische Basketbal.

Antwerp Giants: van tijd tot tijd briljanten sterren de luxe, van tijd tot tijd Guus Flaters in het kwadraat. Ach, het heeft zo z’n charmes. Sport is emotie en dat mag geuit worden. Ooit zat ik op de tribune in de Lotto Arena. Geloof me vrij: de Giants speelden ronduit slecht. Een tribune-genoot (of hoe noemt dat) deelde plots pralines uit. Een beetje onder het motto: “Ze spelen slecht. En dan ben ik verdrietig. En wanneer ik verdrietig ben, heb ik chocolat nodig.”  Ja, ook ik begrijp mijn Antwerpse taal. Het waren goede L*******as praline. Maar ach. Ik heb nu één boodschap voor die mijnheer. Laat die pralines maar thuis. De heren op het terrein moeten zelf maar voor het ultieme guilty pleasure (dixit delirium) zorgen.

Die zondagochtend … in de Wintertuin

wintertuin

Terugkeren naar je oude school. Het heeft wat speciaals in zich. Ik heb lange tijd de boot afgehouden. Maar nu de eerste grijze haren er zijn, kon ik mezelf niet meer bedwingen. Afgelopen zondag was ik te gast in het Sint-Ursula-Instituut in Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Een school, waar ik zeven jaar lang mijn secundair onderwijs heb gevolgd. Kort maar krachtig samengevat: Ik ben daar begonnen in de Latijnse en geëindigd in de Menswetenschappen.

Eén van de opmerkelijkste attractiepolen van deze school is de Wintertuin. Tijdens mijn schoolloopbaan amper bezocht. Maar achteraf des te meer. Een verborgen parel van de art nouveau. De wintertuin van het voormalige pensionnat de demoiselles in Onze-Lieve-Vrouw-Waver was anno 1900 een unicum in zijn katholieke context, en blijft tot op vandaag verrassen met zijn feeërieke licht- en kleurenspel. En ik was die ochtend getuige van een fraai lichtspektakel. Toen ik er voorbij liep, zag ik het zonnetje haar opwachting maken door het prachtige glasraam. Het leverde een mooi lichtspektakel op, dat ik op de gevoelige plaat wou, moest en zou vereeuwigen.

Bij het krieken van de dag op een zondagochtend in je oude school rondlopen … Het heeft een beetje sarcasme in zich. Maar de reden was heel nobel. Ik was daar voor Toast Literair:  een organisatie van het Davidsfonds en de Gezinsbond. Auteur Griet Op de Beeck kwam daar spreken over haar drie boeken. Voor de cultuurbarbaren onder ons. Griet Op De Beeck heeft duizenden boeken verkocht in de Lage Landen van haar bestsellers Kom hier dat ik U kus, Gij Nu en Vele Hemels boven de Zevende. Haar lezing ging door in het Oratorium. Een ware ontdekking. Tijdens mijn schoolcarrière was ik nooit in deze hoek van het gebouw. Tja, mijn Sherlock Holmes gehalte was toen nog niet zo goed ontwikkeld als nu. Het Oratorium had wat weg van een zaal, waarin assisenprosessen worden bij Amerikaanse policiers. En ik mocht in de jury zetelen … Beschuldigde sta op! Alleen ben ik bevooroordeeld. Ik ben stiekem wel fan van de boeken van Griet Op de Beeck. En vooral haar opmerkelijk beschrijvende schrijfstijl. Haar beoordelen bij een lezing is als een café beoordelen met de beste bieren ter wereld. Onmogelijk. Als geen ander beheerst ze het redenaarstalent. Ach, die zondagochtend voelde ik meer weer zoals 20 jaar geleden. De beelden van mezelf in mijn blauwe trui, mijn lichtblauw hemd en mijn grijze broek (Tja, ook ik droeg toen een uniform) daagden weer op in mijn geheugen. Het had wat bijzonders in zich …. Die ontdekkingstocht in het Oratorium en in de Wintertuin. Een verborgen parel ontdekken. Je zou voor minder ‘Kom hier dat ik U kus’ eruit floepen.

Bezocht op 21/01/2017 – Toast Literair

 

 

 

K’s Choice Backpack Sessions: Een rugzak vol nostalgie

Een avondje languit in je fauteuil, een glas wijn naast je …. En dit alles onder een schemerlampje. Het is ronduit het perfecte scenario voor een rustig avondje thuis. En toch … werd dit gevoel me meest tijdens K’s Choice: The Backpack Sessions. Alleen werd dit gevoel me een beetje meester tijdens K’s Choice: The Backpack Session. Een accoustisch uitje waarvoor ik naar de Mechelse Stadsschouwburg trok.

Ik moet tot mijn scha en schande toegeven dat ik weinig K’s Choice-liedjes ken. En daarvoor leg ik absoluut de nadruk op scha en schande. Hoe heb ik dit toch in mijn jeugdjaren ooit aan mij kunnen laten voorbij vliegen? Ik vraag het me nu nog steeds af hoe dit mogelijk is. Not an addict is als ultieme klassieker me wel bekend. En toch … moet ik voor de rest al diep in mijn geheugen graven om nog een tweede hit op te rakelen. Dan zou het duet Why don’t you try me met Frankie Miller wellicht als eerste op mijn lijstje komen. Shame, shame on me …. Waar heb ik destijds toch met mijn verstand gezeten?

The Backpack Sessions is een voorstelling waar je vanaf seconde één wordt meegezogen door de ‘hypnotiserende’ werking van Sarah. Enkele dagen nadien ben ik nog onder de indruk. Een opener om u tegen te zeggen : ‘Say A Prayer’ … een fraaie eerste track van het bijhorende album. Een waar pareltje. Akkoord, Sarah heeft een bijzondere stemkleur. You love it … or you ha… (neen, haten kan niet in dit gegeven. Het zou van een bijzondere slechte smaak getuigen wanneer je dit niet goed vindt). Sarahs stemkleur geeft heel dit optreden een bijzonder kantje. Van veel artiesten hoor je wel eens zeggen dat ze de muziek voor zich willen laten spreken. Sarah deed het zonder enige moeite. Tussendoor wel eens gesprek met ‘rake’ opmerkingen over haar de politiek in haar tweede ‘thuisland’ Amerika. Is het storend? Absoluut niet … het is gewoon raak uit de hoek komend.

En ik … ik ben met een rugzak vol nostalgie naar huis gekeerd. Waar The Backpack Sessions: toch allemaal goed voor is en kan zijn.

The Backpack Sessions – K’s Choice: gezien op 20/01/2017 in Mechelen

 

Het Heistse Hartenbureau

hart

Daar zat ik dan. Helemaal bovenaan de parterre in de Heistse cultuurtempel Zwaneberg. Klaar voor een avondje Meskens in Motown. Juist, ja, Nathalie Meskens. Toen plots …. Tja, het gebeurde in één klap … Ik weet zelf ook niet hoe het komt. Ineens duwde een meisje een papier in mijn handen. een  Het leek wel alsof ik een examen uit mijn middelbare schooltijd moest oplossen. Het kan toch niet waar zijn. Een examen afleggen tijdens een avondje uit. Van out-of-the-box gaan gesproken. Nog groter was mijn verbazing toen ik de inhoud van het papier van dichtbij bekeek. Er stond een knalrood hart op. Had ik touche? Met 14 februari in het vooruitzicht weet je nooit of er één of andere illustere schone een oogje op mij had. Zou ik dan toch voor kosten staan? Moest ik al wat centjes op zij zetten. Mits een goed gedacht veel geld waard is, begon ik te dromen, te hopen en te koesteren. Zijn mijn vrijgezellentijden dan eindelijk voorbij? You’ll never know. Alleen zag ik een volle zaal de achterkant van het blad lezen. Het doorprikte meteen éénder welke illusie. Enkele Meskens-fans hadden voor hun idool een verrassing klaar gestoomd. Ze wilden de vrouw achter Pippa en Little Big Shots verrassen tijdens haar eerste bisnummer met een volledige zaal hartjes. Geloof me … het is een titanenwerk om al die hartjes op een blad te plakken. Ik geloof dat er een achthonderd mensen in Zwaneberg kunnen zitten. Begin er maar ééns. Al die hartjes op een blad maken. Het behoort nu al tot het betere monniken- en titanenwerk. En tja, tijdens het eerste bisnummer liet het Heistse Hartenbureau zich van haar meest fraaie kant zien. Geen zaal vol gsm-lichtjes, maar een zaal voor hartjes.

En het had wel wat. Zoveel liefde in één concertzaal had ik zelf gezien. We moesten de hartjes ook doorgeven aan onze buren. Ik was vereerd dat ik er ééntje van mijn vader kreeg (i love you daddy) en dat ik er ééntje aan een minzame grijze man als andere buurman moest geven (no further comment). Het Heistse Hartenburo had heel wat charme in zich … En Nathalie Meskens, tja .. Ze was aangenaam verrast toen ze het Harten Troef-festival in de Zwaneberg zag. Ze vroeg aan haar huisfotograaf meteen het fototoestel op om het op de gevoelige plaats vast te leggen. En ik, tja … Het blad met het hartje nam ik mee naar huis. Een collectorsitem en een illusie rijker.