Je moet hem zijn vak niet leren. Zijn métier beheerst hij tot in de kleinste vingers. En dat werd nogmaals duidelijk toen ik een bezoekje bracht aan de première van Aspe II. Herbert Flack kruipt voor het vijftiende jaar op rij al in de huid van Inspecteur Pieter Van In. Ondanks het feit dat beiden karakterieel mijlenver uit elkaar liggen, lijken de Inspecteur en Herbert wel tweelingsbroers op het podium. Een leren vestje aan en daar is Van In. Ik moet die truuk ook eens proberen.
Op het theaterpodium leerde ik Flack kennen als de sidekick van een historica. Een rasechte verteller, die de Antwerpse vertellingen maar al te graag van het nodige peper en zout voorziet. Je merkt al heel snel. Op het theater voelt hij zich, zal hij zich uitleven en zal hij misschien wel zijn laatste adem uitblazen. Kortom: Een theaterdier van de bovenste plank.
Net zoals het theater zijn huis is, staat ook Aspe II als een huis op het podium. Het omvat een cocktail van ingrediënten, die haar juist in elkaar zitten. Flack laat zich tijdens Aspe II omringen door oude rotten in het vak zoals Frans Maas, Peter Thyssen en Katelijne Verbeke. Neem daar nog enkele talentvolle jonkies zoals Matthias Vergels, Jelle Cleymans en Helle Vanderheyden bij. En je voelt aan alles dat Aspe II meer is dan het doorsnee spelletje Cluedo.
En wat de drank in Aspe II betreft. Ach Tournée Minérale is van start gegaan. Mits dat dit een waar levensmotto voor mij is, kan ik deze maand niet roepen: ‘Een Omer’ken, Herbert.” Maar die hou je nog te goed.
Aspe II: gezien in Zaal Elckerlyc, 22 januari 2017