Tagarchief: Malinwa

#wegaanmetznallen

Geplaatst in Sport door

In heel mijn leven bezocht ik 1 keer in het Koning Boudewijnstadion een voetbalwedstrijd. Ik geloof dat het ergens een duel uit grootmoederstijd zijn tussen België en Mexico. Nu ik een prille veertiger ben, was het mijn beurt om hier een verlengstuk aan te breien. Eéntje is geentje zeggen ze wel eens. Met veel plezier ging ik op het feest van de Arbeid zonder sombrero naar Brussel toe voor het bekertreffen tussen AA Gent (alias de Buffalo’s) en KV Mechelen.

De rit naar de Heizelvlakte werd er ééntje met trein en metro. De toon werd in het station van Mechelen meteen gezet. Heel wat fans kozen voor de treinverbinding naar onze hoofdstad. Omdat ik wel wat hou van de nodige symboliek (zeker in Propere Handen-tijden) , kocht ik een ticketje eerste klasse. De conducteur had er wel zijn pleziertje in toen hij al de Kakkers op de trein zag. Opmerkingen zoals ‘Eerste klasse voor Mechelen: risky business. Maar ach, het is een feestdag voor iets’ weerklonken langs alle kanten.

Ook de weergoden zagen het zitten. Een stralend lentezonnetje priemde boven het Koning Boudewijnstadion tijdens de wedstrijd. Vanop mijn plek moest ik als een Buffalo met de hand boven mijn wenkbrauwen de match volgen. Zo fel brandde de zon boven onze hoofdstad. Ik vergeleek mezelf met een Buffalo, die op uitkijk stond om de sqaw van zijn leven tegen het lijf te lopen. Een sqaw heb ik niet gezien. Het was vooral een kale superman, met geel en rode strepen op zijn gezicht en dito cape, die 90 minuten lang de hekken van het stadion pijnigde. Voetbal, emotie. Voetbal, een feest. En dat werd het ook voor Malinwa. Het kopje van German Mera bleek nogmaals van staal en beton te zijn. 1-2 werd de einduitslag. Een volksfeest brak los. Een uniek gebeuren … Ik heb bekerhelden gezien, mijnheer.

En ik … Ik keerde tevreden naar huis terug. Met een glimlach toch achter mijn oren en mijn ticketje eerste klasse (voor de trein) op zak. Toen ik thuis arriveerde, zette ik een cd’tje met een symfonie van Wagner op. Het kan de komende weken wel eens van pas komen.

Bekerfinale Gent-KV Mechelen 1-2 : bekeken op 1 mei 2019 in het Koning Boudewijnstadion

Foto: Bart Liekens

De advocaat van de kerstmarkt

Geplaatst in Sport door

Voor de 15de keer op rij zal Malinwa deelnemen aan de Mechelse Kerstmarkt. Wat in 2003 begon als een manier om fondsen te werven voor de viering van ons honderdjarige bestaan, is ondertussen uitgegroeid tot een stevige traditie binnen Malinwa-minded middens.

De Mechelse kerstmarkt bevindt zich op de Haverwerf. Wanneer u het pleintje via Lamotte opwandelt, zijn zij het eerste kraampje dat u aan de rechterkant tegenkomt.

De kerstmarkt is geopend op 14-15-16, 21-22-23 en 28-29-30 december. Op vrijdag telkens van 18h tot 23, op zaterdag van 11h tot 23h en op zondag van 11h tot 20h. Malinwa is er zeker van dat alle dorstigen, supporters en sympathisanten andermaal de weg zullen vinden naar onze geel-rode kerststal.

Malinwa Advocaat – U pakt er toch ook ene

Misschien hebt u inmiddels uw bestelling reeds geplaatst, en indien niet, hebt u er ongetwijfeld al over gehoord: Omdat ze dit jaar toch wel in een speciaal, woelig jaar zijn terecht gekomen vonden we het als Supportersorgaan een beetje ongepast om met onze traditionele Champagne-verkoop uit te pakken. Misschien heb je hierdoor een blinde vlek op je kerstshoppinglijstje en ben je nog naarstig op zoek naar dat ene geweldige cadeautje? We laten je niet in de steek en komen met iets speciaals op de proppen!

Dit jaar wordt er dus gekozen voor om een Malinwa Advocaat op de markt te brengen. Twee smaken werden speciaal voor jullie geselecteerd: Artisanale Advocaat Natuur en Artisanale advocaat Amaretto. Er werden vier verschillende etiketten ontworpen met originele, misschien zelfs herkenbare, leuzen. Met name:

– Advocaat: we pakken er alvast ene

– Topadvocaat

– Advocaat: Artisanaal, uit de nieuwe keuken

– Advocaat: gemaakt met propere handen

Alle details over de verkoop vind je op www.malinwa-advocaat.be

U kan nog steeds uw bestelling plaatsen.

De opbrengst van zowel kerstmarkt- als Advocaatverkoop komt de supporterwerking integraal ten goede. 

 

Een doelpuntenkermis bij klaarheldere hemel

Geplaatst in Sport door

Zaterdagnamiddag … 16u45. Het is ondertussen een reeds bekend tijdstip voor de KV Mechelen Dames om hun thuiswedstrijden op de Kleine Malinwa af te werken. Het voorbije weekend was de Waalse ploeg Chastre op bezoek. Voor de insiders en de niet geografie-liefhebbers onder ons. Chastre (Op zijn Waals: Tchåsse) is een plaats en gemeente in de provincie Waals-Brabant in België. De gemeente telt ruim 7.000 inwoners.  Onder het motto: ‘quand le foot c’est une famille’ zakte de ‘rode brigade’ van Waals-Brabant naar de Liersesteenweg af. Over de heenwedstrijd spreken ze op de Kleine Malinwa nog. Jammer genoeg heb ik de wedstrijd toen niet live gezien. Maar blijkbaar was er ook niet veel te zien daar in Chastre. Een mistbank overviel het veld. Vanuit het éne doel was zelfs de andere keeper niet te zien. Er was zelfs sprake over een discutabele penalty waar de VAR zelfs geen oren naar had.

Dan had ik zelf meer geluk. De zon brandde boven het voetbalveld.  Het warme gevoel was ook aan de wedstrijd te zien. Een ware fin-de-saisonswedstrijd waar voor beide ploegen niet veel te winnen of te verliezen was. Het was pas na een penaltyfout van Mechelen en een doelpunt van Chastre dat de wedstrijd haar ware aard liet zien. In de tweede helft vlogen de doelpunten rond de oren. Vooral Shauny Polfliet, die ik met plezier, de pitbull van de Malinwa-flank noem, maakte indruk met haar rushes. Ze zag haar aanvalslust ook bekroond met het vijfde Malinwa-doelpunt.  Topschutter van dienst was Inge Heiremans met 2 goals. Ze zag zelfs een hattrick door haar neus geboord door een gemiste penalty.

Ondertussen raakte ook het nieuws bekend dat de tweede ploeg van Malinwa met 1-8 ging winnen tegen Lentezon Beerse. American girl Ashley Faith Hall maakte 4 doelpunten. De conclusie was snel te trekken. Zelfs een Lentezon uit Beerse of de rode brigade uit Chastre waren niet in staat om de Malinwa Dames af te stoppen. Meer dan ooit werd het een doelpuntenkermis bij een klaarheldere hemel. Een rush van Shauny Polfliet, twee aanvalsbevliegingen van Inge Heiremans, een kopbal van Els Tobback à la German Mera of een lobje van Laura Baetens waren genoeg. En wat had dit een wereldsave geweest als de tijgersprong van Katinka Smits bij de penalty gelukt was. Tijdens de laatste tien minuten van de wedstrijd kwam ook de tweede ploeg terug van hun uitstapje naar Beerse. Goalgetter Ashley Faith Hall was zichtbaar in haar nopjes. Ze passeerde langs mij en groette iedereen wanneer ze naar huis ging. ‘I’m going home now”, klonk het. Ongetwijfeld: Mission Completed … en nog een beetje van het lentezonnetje profiteren, niet waar.

Foto: Bart Liekens

48 seconden

Geplaatst in Sport door

Wat kan een mens doen in 48 seconden? Bokssensatie Daniel Dubois had onlangs 48 seconden nodig om zijn tegenstander AJ Carter tegen het canvas te meppen. De Duitse Marita Koch had zelfs 40 honderdsten minder nodig om het wereldrecord 400 meter bij de vrouwen te lopen. En bij KV Mechelen weten ze nu ook wat 48 seconden zijn. Eén dag na het ontslag van Yannick Ferrera gebeurde het ondenkbare in de wedstrijd tegen Lokeren. Binnen de minuut werd de hoop van de geel en rode supporters voor een impressionante comeback in het leven na Ferrera de kop ingedrukt. Mijat Maric kwam, zag en schoot de bal keihard binnen. Alles binnen de 48 seconden. Voor de wedstrijd zongen de supporters de Hazes-klassieker ‘Bloed, Zweet en Tranen’. Wel ja, de eerste tranen waren binnen de minuut al aanwezig bij de supporters. Alles gaat sneller … maar in 48 seconden godbetert …

Maar ach, we zullen het maar relativeren zeker. Wat is 48 seconden nu in een mensenleven? Zeker als er nog 54 punten te verdienen zijn. Alles kan nog. En toch denk niet iedereen er hetzelfde over.  Toen ik naar huis wandelde, passeerde ik de harde kern van Malinwa. Ze stonden aan de spelershome hun ongenoegen te uiten. ‘Shame on you’ klonk het langs alle kanten. Deze boodschap duurde langer dan 48 seconden. De diehards kregen een onderhoud met enkele ervaren spelers. Achteraf hoorde ik in de pers dat ze als ‘echte mannen’ uit elkaar gaan. Kort en krachtig: zoals het hoort. Alleen betwijfel ik of ze het binnen de minuut hebben afgerond.

Eén ding heb ik dinsdagavond toch geleerd. Zelfs bij voetbal, de grootste bijzaak ter wereld, kan 48 seconden een wereld van verschil uitmaken. Hoop doet leven, niet waar.

Kawaya

Geplaatst in Sport door

Hij ruilt het paars-witte Brussel in voor de rood-gele Mechelse gloed. Andy Kawaya is de nieuwe linksbuiten van Mechelen. Kawawie hoor ik u alvast zeggen. Pijlsnel en een Brussels raspaardje op en top. Alleen sukkelde hij daar in de C-kern. Hij krijgt nu eerherstel op Mechelse bodem. Het carrièrebegin van Kawaya leek zo veel belovend. Zelfs in Arsenal weten ze wie hij is. Met een magistrale actie zorgde hij voor de 3-1 toen Anderlecht daar in de Champions League mocht spelen. Kawaya, hij leek toen vertrokken. Alleen besliste het lot er anders over.

Zijn kunsten mag hij nu 25 km in het noorden van onze hoofdstad tonen. Maar het zal hem worst wezen. Hij krijgt het vertrouwen van een oude bekende. De paden van Ferrera en Kawaya kruisten elkaar al eerder. Maar het is nu of nooit voor Andy. Weg van de Brusselse C-kern, klaar voor een basisplaats bij Malinwa? Kawawie moet Kawaya worden. It’s now or never.

Die magistrale actie op Arsenal. Anderlechtfans spreken er lyrisch over. ‘Het is gene slechte hoor’, fluisteren ze me toe. Ik kijk er alvast naar uit. Kawaya, een herboren Pedersen en Croizet en een verrezen Kolovos. Is there some magic in the air?

Fladderende Kanaries

Geplaatst in Sport door

Playoff 2. Het is en blijft een martelgang voor de doorsnee voetballiefhebber. 10 wedstrijden voor één schamele kans om nog een poging te mogen wagen om Europees te spelen. De ultieme testcase voor de coaches om jonge talenten een kans te geven. En ga zo maar verder. KV Mechelen-Sint Truiden is de absolute topper van speeldag 5 in poule 2A. Mechelen heeft 9 op 12 qua rapportcijfers. Sint-Truiden 7 op 12. Ik verwacht er wel wat van. STVV heeft een voetballende ploeg met jonge talenten zoals Stef Peeters en Pieter Gerkens. Tja, het kan best wel een leuke wedstrijd opleveren daar Achter De Kazerne.

Kanaries moeten fladderen over het voetbalveld. Dartele passes en zeker geen vleugelverlies door een stevige tackle van een robuuste kater. Ik verwacht een klein beetje veel gefladder. Tenslotte is de inzet groot. De halve periodekampioenschapstitel van playoff 2A in het seizoen 2016-2017 is toch niet niets. Zeker nu Standard de hekkensluiter van dienst is. Ze mogen van geluk spreken dat ze geen barrages moeten spelen tegen Westerlo om naar 1B te moeten.

De wereld staat op zijn kop in voetballand. Malinwa moet het tegen STVV, Union en Lierse opnemen voor playoff 2A-winst. Standard komt er niet aan te pas. En tja, ik zit vanavond in het stadion om naar deze onverwachte topper tegen de Kanaries te kijken. En stiekem hoop ik dat ik na negentig minuten mag zeggen: “Twiedeltwiedel twiet, we storten de kanaries collectief in het verdriet.” Maar je mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Tenslotte zijn er nog vijf speeldagen te betwisten in de playoffs. En dat lijkt nu al een eeuwigheid.

Sirtaki aan de Dijle

Geplaatst in Sport door

Kolovos, Ninis en een jonge Griekse tester. Hellas zendt haar zonen uit. Zelden zo veel zuiders geweld in geel en rode kleuren weten spelen. De tonen van de Sirtaki zullen nooit eerder zo fel weerklinken als in het Mechelse AFAS-Stadion. Bob Peeters zocht Roemenen, Mechelen vond zijn Grieken.

Orkestmeester Kolovos liet  ‘Malinwa’ al kennis maken met de opzwepende tonen van Hellas haar muziekinstrumenten. Het was slechts een ‘mezze’ op wat later de hoofdschotel zal blijken. De boxen worden tijdens de wintermaanden nu optimaal gestemd. Eén Griekse Godenzoon komt er in 2017 zeker bij. Sotiris is zijn naam. Ninis zijn familienaam.

Malinwa danst de sirtaki in 2017. De brug van Nekkerspoel zal barsten onder al het geweld. De Sint-Romboutstoren kleurt niet langer meer geel & rood, maar blauw en wit.

En ik … Tja, net voor mijn veertigste moet ik de Sirtaki aanleren. Hallelujah! Ik ben geen danser, mijnheer. Mijn spieren protesteren nu al. Ik voel dingen, die ik nooit eerder heb gevoeld. Maar ach, het servies moet er aan geloven. De glazen moeten kapot. De sirtaki zal aan de Dijle gedanst worden. Kalispera!

De Roze Trui bij de Malinwa

Geplaatst in Sport door

Ooit las ik in een interview met Luk Alloo een opmerkelijke uitspraak. ‘Maandelijks pak ik minstens één keer een voetbalwedstrijd mee. Het maakt me niet uit waar. Maar gewoonweg omdat ik het fantastisch vind dat bij sport klassen verdwijnen. Dokters en arbeiders zitten door elkaar te genieten van sport en kunnen hun blijdschap en frustraties spuien.’ En het moet gezegd en geschreven worden. Ook ik pik op geregelde tijdstippen wel eens een thuiswedstrijd mee bij de buren van KV Mechelen oftewel de Malinwa.

Al heel snel heb ik de aard van het Mechelse publiek leren kennen. Zeg nu zelf … een schare van bijna tienduizend trouwe supporters weerspiegelt ook de streek waarin je vertoeft. De trouwe aanhang eist van zijn spelers ‘werklust, bloed, zweet en tranen’. Wanneer ze dit zien, zijn ze tevreden. Te technisch hoeft voor hen helemaal niet omdat Mechelaars geen Barcelonezen zijn. Wanneer de mouwen niet worden opgestroopt, ontstaan er een gigantisch groot fluitconcert of dito boegeroep. Ze betalen immers geld voor hun entreekaartje. Ze willen waar voor hun geld. Al heel snel leerde ik ook het relativeringsvermogen kennen. 2-0 bij de rust is nog geen reden tot feestvieren in de Carré. Sport duurt immers tot het laatste fluitsignaal, niet waar.

En bij mijn passief en sportief parcours kwam ik enkele keren naast een Boskampiaans figuur te zitten. Wilson Kamavuaka werd al heel snel Den Duits. Zelfs zijn oog voor het fashiongehalte van Jonathan Legear viel op. Zeker naar zijn dito fluo groene schoenen. En partyanimals uit een Willebroekse discotheek kon hij al helemaal niet luchten. Maar net zoals Boskamp kent de man wel degelijk iets van voetbal. Hij is al vijftig jaar lang trouw op post om zijn ploeg door dik en dun te steunen. De passie en de grinta in zijn beleving is zelden gezien en zorgde voor een zelden gezien amusementsfactor.

Afgelopen zaterdag kwam ik hem opnieuw tegen tijdens de wedstrijd KV Mechelen-Kortrijk in het stadion. Deze keer was hij in volle voorbereiding op de Giro D’Italia, want hij was helemaal in het roze gehuld. Toen ik hem bij een 2-0 ruststand vroeg of hij een gelukkig man was, antwoordde hij heel gevat: ‘Ach, waarom zou ik ongelukkig zijn? Het zonnetje heeft heel de dag geschenen. Wat wil een mens nog meer?’ Sportbeleving anno 2014 heeft veel weg van een optimale showbizzbeleving. Met een pintje bier in de hand vrank en vrij naar de artiesten kijken. Toen hij naar zijn plek terugkeerde voor de tweede helft werd het volkse karakter nog duidelijk. Uit de boxen weerklonk ‘Laat de zon in je hart’ van onze eigen Willy Sommers. En tja, al zingend passeerde hij mijn plek. Alles kan een mens gelukkig maken, niet waar … Ook een stralend lentezonnetje.