Bulgarije-Nederland 2-0. Het ééns zo fiere Oranje huilt. Wat hun rentree aan de top moest zijn, werd een afgang tegen de nr. 71 van de wereld. Bulgarije: Een ploeg qua standing in de buurt van Haïti en Guinea, godbetert. Ik heb heimwee naar de gouden tijden van weleer. Een Oranjelegioen op een groot toernooi was een lust voor het oog. Ze horen er bij zoals een kip bij een gouden ei, een café met de heerlijkste bieren en een kermis met een draaimolen. Alleen lijkt Oranje in verval. Analyst Pierre Van Hooijdonk formuleerde de malaise bij onze noorderburen: “De rechterkolom van de internationale top. Daarin zijn we beland.” Zeker niet blind voor de gebreken van zijn ploeg.

Zwijgen en werken. Dat is nu de boodschap. De leeuw staat nu echt in zijn hempie. Heel Nederland huilt. Het tweede grote toernooi op rij lijkt verder dan ooit. Zeker niet blind voor de huidige realiteit.

Het verhaal Danny Blind lijkt wel een Wilmots-verhaal in het dertigvoud. Op het EK kreeg de Belgische bondscoach na de nederlaag tegen Wales ook alle zonden van Israël over zich heen. Nu is hij coach van Ivoorkust en moet hij hen naar het WK loodsen. Op sociale media wordt de Nederlandse gal als een uitbarsting van de Vesuvius gespuwd. Een blind herstel lijkt er niet aan te komen.

Niets is mooiers dan een WK met een Oranje-legioen. Alleen moet er dan wel een kleermaker opstaan, die de Leeuw een hempie geeft. Anders wordt het frisjes daar boven de Moerdijk.