Maandelijks archief: maart 2017

Het tofste Grietje uit Mijn Pop-uprestaurant

Geplaatst in TV & Radio door

De finale van Mijn Pop-uprestaurant komt steeds dichterbij. De lat wordt steeds hoger en hoger gelegd. De vier duo’s moeten allemaal een tandje bijschakelen. Alleen The Sky is the Limit is hoog genoeg voor Sergio Herman en zijn kompanen. Gelukkig is er Gert’je’ Verhulst. De Studio 100-baas schudde een opvallend duo geheime recensenten uit zijn lange mouwen tijdens de donderdagavond-uitzending. Niemand minder dan Bart Kaëll en Luc Appermont gingen op vraag van de jury de vier duo’s beoordelen. En het duo maakte indruk … bij de koppels, op de sociale media en vooral door hun onderling geplaag. Het leek wel Hotel Römantiek met een hoog Stadtler- en Waldorfgehalte. Het hoeft niet elk jaar Boxy & Boxy te zijn. Appermont en Kaëll oftewel de kapiteinen van De Marie-Louise zeilden langs de Antwerpse en Kortrijkse wateren alsof ze nooit anders hebben gedaan. Zelfs bij hun maidentrip als culinair recensent. .

Zelfs een grietje mocht op hun bord verschijnen. Je moet alles een keertje proberen, niet waar. Zelfs als was het volgens Bart Kaëll de eerste keer dat Luc dit probeerde. Nochtans outte Luc zichzelf als een stevige viseter. Zelfs de pergola viel bij hen in de smaak.

Laure, Charlotte, Daniela en Leen zullen het me niet kwalijk nemen dat ik één van hen nu niet bombardeer tot het tofste grietje uit Mijn Pop-uprestaurant. Laat staan: dat ik aan de groep ‘De Grietjes’ denk. Voor één keer mag het dat visje op het bord van Luc Appermont zijn. Bij elke televisiekijker verscheen er immers een smakelijke glimlach op het gelaat bij het onderlinge geplaag tussen beide heren … Quand c’est si bon , mag zelfs het tofste grietje uit Mijn Pop-uprestaurant zijn waarde tonen.

Als muren konden praten … op Temptation Island

Geplaatst in TV & Radio door

Het gaat van kwaad naar erger op Temptation Island. De lusten vieren hoogtij in het tropische resort. Nadat eerder 3 van de 4 mannen bezweken, was het nu de beurt aan de vrouwen. Zij namen weerwraak op de wraak die de mannen op hun lesbische uitstapjes hadden genomen. Ik begrijp het niet meer. Want alleen als muren konden praten … op Temptation Island, zou het voor mij een pak duidelijker zijn.

Once you go black, you never go back … Het is een klassieker die al eeuwen de ronde doet. Alleen is Lize een uitzondering op de regel. Haar nieuwste vlam heet Ken, de singer-songwriter van het gezelschap. Ze zou niets ‘onzedig’ doen op het eiland. Maar blijkbaar veranderen schone liedjes éénieder gedachten. Ik begrijp het niet meer. Want alleen als muren konden praten … op Temptation Island, zou het voor mij nog een pak duidelijker zijn.

Een fuck-haar liet Jolien helemaal crashen. Ze begreep het niet meer dat Herbert zo te keer tegen haar ging. Zes jaar lang had ze gevochten voor haar relatie en dat wou Herbert niet meer doen. De ‘lesbische uitstapjes’ brachten haar in een verkeerd daglicht. Een stortvloed aan waterlanders kwam ons via het televisiescherm toe. Alleen stond ze zelf speeksel uit te wisselen met Karim op het einde van de uitzending. Ik begrijp het niet meer. Want alleen als muren konden praten … op Temptation Island, zou het voor mij nog een pak duidelijker zijn.

Arme Niels … overvalt me nu nog steeds. Hij is met voorsprong de braafste op het eiland en houdt zich buiten één wilde nacht koest. In de hoop om de relatie met zijn Roosje te redden. Alleen slaat Alex de Hulk genadeloos toe. Op het einde van de afleveringen zagen we Alex zijn ‘vieze dingen’ doen met Niels’ meisje. Ik begrijp het niet meer. En daarvoor hoeven de muren echt niet tegen mij te praten.

De Rode Duivels bij kaarslicht

Geplaatst in Sport door

Nog niet zo lang geleden kreeg ik te maken met een grote elektriciteitspanne in het Mechelse. Meer dan 10000 gezinnen zaten zonder stroom. De Pater Familias bij me thuis had de kaarsen al op tafel gezet. Kwestie van de gezelligheid te optimaliseren en te verfijnen. Met een kaars op tafel mis je niets van hetgeen je die avond eet.

Alleen wordt het nu zaterdag nog gezelliger. Op zaterdag is het Earth Hour. Earth Hour is een jaarlijks event van WWF (World Wide Fund For Nature) waarbij over de hele wereld gedurende een uur de lichten uit gedoofd worden. Net op het moment dat België de wedstrijd tegen Griekenland moet aanvangen, is Earth Hour een kwartier bezig. Een kaart zal alvast voor mijn raam staan die nacht. Kwestie dat ik niets hoeft te missen van dat spektakel.

Een spektakel wordt het hoedanook. Thibaut Courtois, Kevin De Bruyne, Dries Mertens en Romelu Lukaku moeten hun entree maken in het donker. Een stadion vol kleine kaarsjes. Een uniek beeld dat de wereld zal rondtrekken. Jan Mulder gaat er nu al klaar voor zitten. Intiemer wordt een voetbalverslag alvast niet meer. Zet maar alvast een kaars op je studiotafel klaar, Karl. Het zou zonde zijn dat we iets van de scherpe analyses moeten missen.

Weet je … In mijn dromen zie ik nu al een magistrale pass van Debruyne naar Lukaku: 1-0. Het stadion wordt gek. Voor de Grieken gaat het licht definitief uit. Want van dit candlelight dinner hebben we dan alles al gezien.

 

Yves Lampaert: Een skartende boerenzoon

Geplaatst in Sport door

Soms heb je van die woorden, waar je geen jota van verstaat maar die heerlijk in het gehoor klinken. Zo geschiedde tijdens Dwars door Vlaanderen. Een boerenzoon uit Ingelmunster kwam, zag en overwon … deze eerste Worldtour-editie van deze semi-klassieker. Ronduit een bijzonder fraaie opsteker voor Yves Lampaert. En tussen ons gezegd en gezwegen: het was meer dan verdiend. Alleen geef ik ook toe dat ik soms moeilijkheden heb om de Westvlaams te verstaan. Onlangs was ik met een Westvlaming op stap en ik voelde me soms ‘Manuel in Barcelona’ wanneer ik dialectwoorden vanaan zee moet verstaan. Ooit ging ik een bevriend radiomaker bezoeker in de koningin der badsteden. Maar van de weg die de tuinman ons uitlegde, verstond ik geen woord. Alleen naar Lampaert luister je met plezier. Hij behaalde ‘cum laude’ en in eigen streek zijn grootste overwinning tot nu. Heel de Quick Step-ploeg straalde volgens Michel Wuyts ‘een joie de vivre’ uit op het startpodium .. Wellicht met de gratie van de ‘Phil’ (ippe Gilbert). Maar Yves voelde zich in zijn sas. Dat zag je zo. Het was een beloning voor al het werk.

Hoedanook leverde Lampaerts overwinning een fraai interview op na de wedstrijd. Je zag hem stralen tijdens de babbel. Het was zijn moment en dat moest hij pakken. En dat leverde een fraai woord op: ‘skarten’. Op een bepaald moment in de koers was hij aan het ‘skarten’. Wat dit pareltje van de taal betekent, weet ik niet. Maar ik nomineer nu alvast skarten tot één van de kanshebbers tot woord van het jaar.

Dat Yves Lampaert hard met de fiets kon rijden, wist we al langer dan vandaag. Zo liet hij al wat van zijn kunnen zien tijdens Parijs-Roubaix met een fraaie zevende plek. En ook tegen de klok kan hij meer dan behoorlijk uit de voeten. Maar laat ons hopen dat dit een doorbraak is in zijn carrière en dat hij zeker niet al te veel moet skarten. Het zou een verademing zijn voor de koers. Ach laat hem maar vaak met Phil op stap gaan … Deze Trofeo Baracchi smaakt nu al naar meer.

Het Flandrien-gehalte van de Torekenstocht

Geplaatst in Walking door

Daar stond ik dan … Gepakt en gezakt afgelopen zondag voor de Torekenstocht in Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Je moet weten: de Torekens van Waver hebben een bijzondere betekenis in mijn leven. Maar liefst zeven jaar lang heb ik daar les gevolgd in het plaatselijke Sint-Ursula-Instituut. De wintertuin en het klooster kennen geen geheimen maar. Alleen ben ik pas later 26 km gaan wandelen in de Waverse velden. En ik moet zeggen … het blijft een tocht met heel veel sentiment. Alleen waren de weergoden me niet goed gezind. Het weer was nogal Flandrien-gericht. Wind, regen en modder … en ik .. ik ben toch Sagan niet.

Ik ben vertrokken voor een parcours dat te lijden had onder het slechte weer. De passage langs het door mij omgedoopte Smurfenbosje was een hels karwei. Met het Smurfenbosje bedoel ik een passage waar je als Smurf net doorgeraakt. Wandelhoogte +/- 1m50 wel te verstaan. In mijn dromen liep ik de bevallige Smurfin tegen het lijf. Ze was niet zo goed geluimd. Haar hagelwitte pakje moest ze immers naar de droogkuis brengen. Alleen is het een hels karwei om een droogkuis op zondag te vinden … Ach, was ik maar Sagan. Die zou Smurfin met een wheelie door de modder rijden. Ikzelf .. ben te groot. Met mijn 1m85 en een beetje betekent op één wiel rijden in dat bosje met zekerheid modder op je snoet, lijf en leden. Op zulke momenten ben ik jaloers op Sagan. Voor hem is dat allemaal kinderspel. En ik … ik ben toch Sagan niet.

Ook de ‘Doggie-Woods’ of ‘ beter gezegd De Hondsbossen waren geteisterd door de regenval van de voorbije dagen. Modderstroken waar Sven Nys jaloers op zou zijn. Alleen had ik geen zin in een modderbadje voor mijn schoonheid te verbeteren. Schoorvoetend er door stappen was de boodschap en hopen dat ik niet kennis mocht maken met de modder. Voor Sagan zijn zulke passages geen enkel probleem. Alleen ik … ik ben toch Sagan niet. Die is tenminste Flandrien.

 

De Buurtpolitie slaat 50 Shades of Grey KO

Geplaatst in TV & Radio door

Persoonlijk ben ik nogal een fervente speurder van DVD’s op het internet. Zeker wanneer ik koopjes kan doen, ben ik er als de kippen bij. Toen ik de lijst van best verkopende DVD’s op de website BOL.com zag, moest ik toch even glimlachen. De film van De Buurtpolitie: De Grote Geldroof stond torenhoog bovenaan. Gevolgd door kaskrakers als 50 Shades of Grey (op 3) en De Premier (op 5). Een stevige coup van De Buurtpolitie in de DVD-charts. En ik schaam me er ook niet over dat ik de film ben gaan bekijken in de bioscoop. En ja, ik heb me daar wel kostelijk mee geamuseerd. Dat is zeker geen schande.

Zou de briefing van de Commissaris nu beginnen met ‘Mannekens, we gaan er éne op drinken?’. Het heeft er alle schijn naar. Zou Robin zijn spierballen nu oprollen? Want De Buurtpolitie slaat de concurrentie méér dan KO. Het vrouwelijke  luik van het team bestaande uit Floor, Brigitte, Femke en Tineke zullen het boek van 50 Shades of Grey wellicht al gelezen hebben. Obi, Erik, Robin en Koen’tje’ zullen met plezier de trailer van hun grootste concurrent hebben bekeken. En wat te denken van Aziz: hij mag toch maar mooi een documentaire draaien over het wel en wee van het populairste korps van het land. Ik twijfel er ook geen seconde aan dat Stafke langs de zijlijn toekijkt , eens in zijn lange baard wrijft, Den Barry een high-five geeft en stiekem fluistert: ‘Well Done, Buurtpolitie’. Het is méér dan verdiend.

Moneytime voor Antwerp Giants

Geplaatst in Sport door

Na een uitstapje naar zee, komen de Aalstenaren de Lotto Arena bestormen. Day to be: 2 april  Place to be: Antwerp Time to be there: drie uur ’s namiddags. Een match waarbij het stilaan moneytime wordt voor de Antwerpse reuzen. Door de nederlaag in Paleis ‘nummer kweetniethoeveel’ voelen de Giants de adem van de Brusselaars als  een hete patat in hun nek.

Op de dag dat de Ronde van Vlaanderen voor de eerste keer Antwerpen bestookt, blijft drie uur ’s namiddags toch een ongelukkig moment om de match tegen Aalst te spelen. Net op het moment dat Van Avermaet en Sagan hun beslissende demarrage in de Ronde van Vlaanderen inzetten, moeten Gavin Ware en Jason Clark de Ajuinen pellen. Zal de Lotto Arena een oninneembare burcht worden die niemand of eerder een vesting met een hoog Paard van Troyen-gehalte? Krijgen we ajuinensoep of een reus aan het spit. Zullen de Giants het Ronde-effect voelen. Want in Vlaanderen blijft de Ronde een dag des heren. Of je nu basketfan bent of niet. Hoedanook zal de SPORZA-app in de Lotto Arena op volle toeren draaien.

Maar ach, echte die-hards moeten daar tegen kunnen. Ze weten waarvoor ze spelen. De tweede plek is zo verleidelijk. Het zal toch niet waar zijn … net sneuvelen op de dag des heren of zetten ze dan de verrijzenis opnieuw in! De Giants verdienen die tweede stek … De plek van Poulidor moet de hunne zijn. Niet meer, niet minder.

Amen!

De Mol is een … vrouwenzaak

Geplaatst in TV & Radio door

Pfff, je ne sais plus of ‘Ik zit met een Davey-ei’. Deze woorden zouden spontaan uit mijn mond floepen na het bekijken van de meest recente uitzending van de mol. Eén ding is zeker. Statistisch gezien kan ik het met 66,6 % zeggen. De vijfde editie van De Mol is een vrouwenzaak. Annelies en Eline hebben zich geplaatst voor de finale. Ze vertoeven in het gezelschap van Jeroom-look-a-like (hetzij met iets meer tattoos) Davey. Fanatiekeling Robin kreeg de ondankbare eer om vlak voor de eindmeet het spel te verlaten. Magda Ral, de enige vrouwelijke mol, uit de televisiegeschiedenis krijgt binnenkort een opvolgster als bekendste saboteur van medialand.

Mijn vermoedens richten zich meer en meer op politie-inspecteur Eline. Samen met Annelies lijkt ze wel een Siamese tweeling in het spel. Vanaf de eerste proef werden ze keurig aan elkaar gekoppeld en lijken ze onafscheidelijk. Remember: het opvallende West-Vlaanderenantwoord uit de eerste aflevering vanuit Elines hoek. Annelies stond er bij en keek er naar. Had de leerkracht godsdienst de inspecteur dan al betrapt op een ‘gij zult niet liegen en bedriegen’-momentje? Elines hartslag van 119 in rust doen vragen rijzen over de fysieke paraatheid van de politie-inspecteur. Zeker omdat nu blijkt dat Eline voetbal speelt, vlot kan touwtjespringen, bovendien nog eens monitor is en kortom gezegd: een vrij sportief leven leidt. De medische wereld staat voor een raadsel … en ik ook.

Televisiemakers kunnen beelden vlotjes manipuleren. Het lijkt me dus zeker geen Woestijnvis-stijl om de bal zo overduidelijk richting Annelies te werpen. De ietwat verstrooide leerkracht Godsdienst, die niets kan onthouden en niets kan zien zonder bril. Mij lijkt dit de perfecte dekmantel voor het mollenwerk van Eline te verbergen. Maar ach, mollen graven graag tunnels. En ook daar kunnen de vrouwen uit het Mollenhuis mij keurig ingeduwd hebben. Want ondanks mijn tunnelvisie blijven alle meisjes aan de macht, niet waar …

Temptation Island: Het busje komt zo …

Geplaatst in TV & Radio door

Opschudding bij de Hasseltse Temptation Island-fans. In de slipstream van de uitzendingen op VIJF zou een koppeltje betrapt zijn. Tijdens een uitstap in Gent zagen enkele Hasseltse studenten Rosanna en Niels in een innige omhelzing … aan een tramhalte. Wereldnieuws of gewoon Temptation-nieuws. Wie op de Facebookpagina van Niels een kijkje ging nemen, wist het nieuws al. Daar staat hij nog altijd met de status ‘in een relatie met .. Rosanna’. Opvallend dat kranten hier nog niet eerder opgesprongen waren.

Hoedanook overvalt er mij nu een So What-gevoel. Hoe ziet de wereld er nu uit wanneer zelfs Temptation Island-bewoners de tram niet meer in Gent mogen nemen om op hun bestemming te raken. Zeker met het huidige mobiliteitsplan van de Arteveldestad in het achterhoofd. Tja, wat doet een mens als hij eventjes staat te wachten op iets wat weldra komen zal. Natuurlijk: zijn of haar geliefde een keertje vast pakken. Hoe zou je zelf zijn? Temptation Island of niet. Elkaar knuffelen blijft iets menselijks …

Ik ben toch al blij dat Rosanna en Niels niet op de bus stonden te wachten. Nu al zouden de moppen op Twitter rijkelijk vloeien. Je weet wel grappen in de stijl van: ‘Eventjes geduld nog, want het busje komt zo.’ Tja, goedkope humor of niet. De bus mag gerust komen aanrijden. Zolang het niet met buschauffeur Alex is, zal het wellicht worst wezen voor Niels … Want die ging vieze dingen doen met zijn meisje. En op een bus of een tram is dat nu ook weer geen zicht. Zeker niet als alle ogen van de GSM’s der Temptation Island-fans op je gericht staan. Maar alleszins hoop ik dat de tram ondertussen al is gepasseerd. Maar als het niet zo is .. Eventjes geduld nog, want het busje (met Hasseltse fans) komt zo.

Lieverd Bart

Geplaatst in Music, On Stage door

“Je bent me wel een uitleg verschuldigd”, glimlachte de grijze minzame man bij mij thuis toen hij het briefje met daarop Lieverd Bart zag. Tja, daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Maar zeg nu zelf: een dergelijk flatterende aanhef van een brief verdient toch wel om gelezen te worden. Het liefkozende briefje kwam van Lissa Meyvis. De voorbije maanden/jaren vertoefde ze met Herman Van Hove, de laatste manager van Toon Hermans, in de theaterzalen van de Lage Landen. Meer dan tachtig voorstelling lang mocht ze haar interpretaties van Toon Hermans-liedjes brengen. Ik heb de voorstelling in de Stadsschouwburg van Mechelen gezien. En tja, het was absoluut de moeite. Persoonlijk was ik onder de indruk van de kracht achter de voorstelling. De sterke ‘oprechte verhalen’ van verteller Herman afgewisseld met de naturelle en mooie interpretaties van de Hermans-liedjes door Lissa zelf.

In tijden waar alles sneller en hipper gaat, laat deze voorstelling en bijhorende CD ‘Lieverd’ vooral de kracht van het verhaal naar boven drijven. Iets wat in deze tijden veel te weinig wordt gedaan. Zeg nu zelf: of het nu 1960, 2017 of 2050 is … Een goed en sterk verhaal overleeft elke tijdsperiode.

Mijn persoonlijke favoriet op ‘Lieverd’ is: Café Biljart. Een liedje op het ritme van een wals. Maar net zoals de voorstelling de kracht van het verhaal toont, herbergt Café Biljart voor mij de plek waar al deze verhalen tot stand komen. En Lissa, al we ooit samen in het café van Ome Arie zijn … dan dans ik met veel plezier op het ritme van Café Biljart een walsje met jou. Dat verdien je wel na zo’n mooi briefje.