Vergeet Drake, Adele of Clouseau. De echte heerser van het Sportpaleis is Hendrik Tuerlinckx. Ik hoor u nu alvast zeggen: “Hendrik Wie”? Hendrik Tuerlinckx is de hoofdaanvaller van Knack Roeselare. Voor de tweede keer op rij was ‘Straffe Hendrik’ de opperbevelhebber om zijn ploeg naar de winst in de Cup Final van het Belgische volleybal te loodsen. Opnieuw ging de tegenstander (dit keer Noliko Maaseik) met een droge 3-0 voor de bijl.

Ik geef het grif toe. Ik ben een sportfreak in hart en ziel. Grote sportevents zoals Cup Finals, Bekerwedstrijden, classico’s in de competitie. Ik zeg er zeker geen neen tegen om het als sportliefhebber te bekijken. Voor het tweede jaar op rij ben ik naar de Cup Final in het Volleybal geweest. Plaats van afspraak was het Sportpaleis. U leest het goed: Sportpaleis. Yep, vergeet de critici die volleybal een kleine sport noemen in België. Met z’n 10.000 waren ze om de Classico in het Belgische volleybal te bekijken.

Ik heb een haat-liefde verhouding met de Cup Finale. Vorig jaar had ik het bij mijn maiden trip aan de stok met een fotograaf van één van de bekerfinalisten. Hij nam zonder boe of ba mijn ‘Kiss Cam’-plak in. Een steward moest bemiddelen. Maar goh ja, elke ervaring is zo goed als de laatste keer. Dus ben ik nog eens gekeken. Ik heb geen zeurende fotografen gezien.

Alleen was er één ding hetzelfde dan vorig jaar. Straffe Hendrik maakte er een one-teamshow van. Naar het schijnt heeft hij een diploma grafische technieken. Het was er aan te zien aan zijn spelbeeld. Netjes grafisch uitgetekend, want zelden heb ik zo vaak dezelfde naam in het Sportpaleis gehoord. Roeselare heeft de cup niet gestolen.

En ja, Straffe Hendrik … voor mij ben je nu al de MVP van de Cup Final. Je hebt een Straffe Hendrik dubbel en dik verdiend. Prosit! Schol!