Au Revoir .. Monsieur Gavin

Het stond in de sterren geschreven. Voor de Telenet Giants Antwerp zou het niet zo eenvoudig worden om hun Amerikaanse sterkhouders voor een jaar langer aan zich te binnen. Ook Gavin Ware ruilt de Scheldestad in voor de Lichtstad Parijs. Het nieuws raakte bekend dat ‘The Beast’ naar Paris-Levallois trekt. Au Revoir .. Monsieur Gavin. Het was fijn om je op het terrein te leren kennen.

Hij was The Lord of The Rings bij de Telenet Giants Antwerp. Ijzersterk en onverzettelijk. Ik vermoed dat mama Ware hem vroeger heel wat boterhammetjes met choco heeft doen laten eten. Hem stil fluisterend in het oor … Daar ga je een sterke jongen van worden. Hij heeft goed geluisterd naar zijn mama. The Beast mag nu zijn kunnen tonen in Frankrijk. Moet ik nu Au Revoir zeggen of à bientôt?

Op de site van Paris-Levallois staat geschreven ‘le colosse américain’. Le colosse is een eretitel voor deze man. Zou iemand hem ooit verslagen hebben in een partijtje? armworstelen. Les Levallois Metropolitans maken hun armspieren best wel soepel. Er komt een stevige jongen aan, die niet met zich laat sollen … Au Revoir .. Monsieur Gavin. Het was fijn om je op het terrein te leren kennen.

Na Waldow en Ware ben ik wel benieuwd wie de nieuwe sterke jongen zal worden. Kortom: de onverzettelijke beer, die alles pakt wat er te pakken valt. Bienvenue alvast … Aan wie het ook mag worden.

Poulidor is een Giant

Dramatiek in de laatste seconden van Antwerp Giants-Limburg. 7 seconden voor tijd leek het dankzij Jason Clark gewonnen spel te zijn tegen de mannen van Bryan Lynch. Bij winst was de tweede plek een feit. En twee seconden voor tijd viel de bom … De eens zo zekere tweede plek moest afgedwongen worden in een verlenging. Maar dat werd  een maat voor niets. De spelers van Limburg gingen als een dief in de nacht met de overwinning terug naar huis. Antwerpen huilde.

Ware en Co moeten het dan maar doen tegen Oostende en Aalst. Een loodzware opdracht. Nochtans had ik mijn tekstje al klaar. Zo zegezeker was ik. De eeuwige tweede uit de koers Raymond Poulidor was in mijn ogen dan voor één avond een Giant. Alleen kon ik het schrijfsel nu in de prullenmand werpen. De tweede plaats is nog niet zeker. En … de blogger: hij vloekte woensdagavond méér dan ooit.

Krijgen we de absolute climax nu zondag tegen Oostende? Tenslotte volstaat één keer winst om zekerheid te verwerven. Of zal het enkele dagen later zijn met twee bloedstollende duels  buitenshuis zijn tussen Aalst-Antwerpen enerzijds en Limburg tegen Brussels . Binnen minder dan één week weten we het zeker. Is Poulidor een Giant of een Ketje? Een levende legende zoals Poupou verdient alleen maar reusachtige benaderingen, me dunkt.

 

Het beest breekt los

Daar zat ik dan. Keurig in blok 115 ergens op de twaalfde-dertiende rij. Helemaal klaar om naar Antwerp Giants-Brussels te kijken. Ik moet zeggen: het leefde wel in de Lotto Arena. De vlag van Brussels stak mijn ogen uit. Het kon ook bijna niet anders. Het kleinood was zo groot dat ze bijna tot op het gelijkvloers kwam. En toen moest het beest nog losbreken …

Brussels heeft de voorbije weken indruk gemaakt. De hoofdstedelingen zijn meer dan ooit een taai stuk vlees gebleken. Met veertig punten winnen tegen Willebroek. Het is niet iedereen gegeven. Maar Gavin Ware had duidelijk zijn dagje. 2m06 , 122 kilo droog aan de haak en zijn spieren zijn op één hand al lang niet meer te tellen. Het beest had honger en wou losbreken.

Ik heb genoten van de wedstrijd. En vooral van ‘The Beast of Antwerp’. Je wil met hem geen duel onder de ring uitvechten. Hij lijkt wel The Lord of The Rings in zijn allerbeste tijden. Brussels had het geweten. Het beest had honger en was helemaal los.

Zeg nu zelf … Voor een ontketend beest mag zelfs een Limburgs vlaaike in het midden van de week geen enkel probleem zijn.

 

Spek met eieren

Vroeger op school werden we tijdens de gymnastiekles altijd gerangschikt op lengte. De kleinsten vooraan en de grootsten achteraan. Haalt het bij u ook herinneringen naar boven? Bij mij wel …. Zeker omdat ik al vroeg een fameuze groeischeut kende, halen de gevolgen hiervan me nog steeds bij. Eén van de voordelen van mijn groeipijnen was dat ik mijn klasgenoten altijd vanuit een ere-zetel kon bewonderen. Een plekje bij de VIPS was immers altijd gereserveerd. In mijn leven was ik al snel de 1m80 gepasseerd. Alleen … zal ik nu als bijna veertiger het record van de Slowaakse basketbalspeler Michael Fusek nooit evenaren. Met zijn 2m21 is de nummer 6 van de Waalse topploeg wellicht één van de grootsten ooit op een Belgisch basketbalterrein.

Het fenomeen Fusek kende ik niet. Tot nu …
Afgelopen vrijdag ging ik naar een basketbalwedstrijd tussen Antwerp Giants en Spirou Charleroi kijken. Onze reus uit Charleroi springt met zijn 2m21 onmiddellijk in het oog. Je nek doet er spontaan pijn van om naar boven te kijken. Wat is die man groot zeg ? Op de tribunes in de Lotto Arena kwamen herinneringen naar mijn oma boven. Ze fluisterde me vroeger altijd toe: “Je moet basket spelen met jouw lengte.” Alleen was ik te koppig om haar te geloven. Actief sporten, ik had er vroeger een broertje aan dood. En toch … had ik maar naar haar geluisterd ….

De ranke slanke Michael kwam vanuit het verre Slowakije naar België toe … Met oma’s zegen ging hij volop voor het basketbal. Alleen zat de Spirou-reus in de match van de Giants voortdurend op de bank. Zijn coach liet hem amper 5 minuten spelen. Eens hij op het terrein stond, had hij een probleem met het Antwerpse ‘beast’ Gavin Ware. Gavin is 2m06 groot en heeft 122 kilo spieren – droog aan de haak. Gavin heeft ook naar zijn oma geluisterd. “Eet maar goed je spek en eieren op, Gavin … Dat je later groot en sterk wordt … “ Hij heeft hard gewerkt. Oma’s wil is wet. Zelfs een kapotte bril en een zere rug weerhielden hem met zijn power er niet van om in overtime te scoren. De Lotto Arena werd gek … en ik begon te watertanden naar die spek met eieren van weleer.

Een halfvol glas

Het klassement na 21 wedstrijden in de Belgische basketbalcompetitie spreekt boekdelen. Port of Antwerp Giants en de zeelui uit Oostende steken boven de concurrentie uit. Toch opvallend om te zien hoe de nummers 3 tot en met 7 met gelijke punten staan. Nivellering aan de top van het Belgische basketbal of toch niet?

Port of Antwerp Giants hebben hun missie volbracht tegen Leuven Bears. De overwinningen bleven bij de buren van Netsky. Maar nog opvallender was dat 3 spelers de ploeg over de streep hebben getrokken. MIster Walk in The Park Gavin Ware, Jason ‘er zijn nog zekerheden in het leven voor punten’ Clark en ook Ryan Anderson deden meer dan hun duit in het zakje.

Opvallend was dat er bitterweinig Belgen op het terrein stonden. Blessureleed teistert de Belgische helft van het Port of Antwerp Giants-peloton nogal fel. Maar dat ze zich maar goed laten verzorgen. Nu is er een beetje marge tegenover de rest van het achtervolgend peloton. Rusten is de boodschap. Bij deze een vriendelijke oproep aan Nona: ‘Soigneer uwe Yoeri maar goed’. Ze zullen zijn driepunters-bombardementen nog nodig hebben wanneer het echt om de knikkers draait.

Ik heb al verschillende keren in de Lotto Arena gezeten. Het Antwerpse publiek is bij momenten zeer kritisch. Maar ach: je kan de balans na 21 matchen wel degelijk opmaken. Is het glas nu al halfvol of halfleeg? Met een tweede stek en drie overwinningen meer dan de teams op de derde plaats, kan je wel degelijk stellen dat het glas nu halfvol is. En zelfs dan kan een Leuvense Stella verdomd goed smaken.

Gavin Ware – the beast of the Belgian Basketseason

Daar staat hij dan. Keurig bovenaan de lijstjes in het Nieuwsblad. Coaches hebben hem naar het schijnt helemaal bovenaan gezet. 2m 06 groot, 122 kilogram droge spieren aan de haak. Afkomstig zoals het een ware basketballer beaamt: United States of America. Zijn huidig werkterritorium: Port of Antwerp Giants of kortweg gezegd. De Antwerpse Lotto Arena.

In de schaduw van top- en prijsschutter Jason Clark is Gavin Ware wat je noemt één van de opvallendste figuren van het huidig basketbalseizoen. Op het eerste zicht lijkt hij wat log en loom. Eens op het terrein barst het beest in hem los. Eén brok power onder de ring. Je moet al een stevige schouderpartij hebben om een portie korf- en reboundworstelen van hem te winnen.

Ik heb hem al enkele keren aan het werk gezien. Vooral Europees bewijst de brave man zijn goudwaarde en is hij bij momenten impressionant. Op Europees vlak kan je in de Lotto Arena niet naast het fenomeen Ware kijken. Het staat ook buiten kijf: kracht heb je in éénder welke Europese basketbeker. Anders ben je een vogel voor de kat. Vorig jaar heette de Gavin Ware van dienst Bradley Waldow. 16 kilo lichter en wellicht ook een pak ervaring minder. Maar ook hij scoorde Europees goede punten

Gavin Ware: de wolf in schaapsvacht als center. Maar is hij naast de titel MVP of the Season op weg naar de titel ‘Basket-Beast of the season’. We aanschouwen het met heel veel beautiness.