Daar zat ik dan. Helemaal bovenaan de parterre in de Heistse cultuurtempel Zwaneberg. Klaar voor een avondje Meskens in Motown. Juist, ja, Nathalie Meskens. Toen plots …. Tja, het gebeurde in één klap … Ik weet zelf ook niet hoe het komt. Ineens duwde een meisje een papier in mijn handen. een  Het leek wel alsof ik een examen uit mijn middelbare schooltijd moest oplossen. Het kan toch niet waar zijn. Een examen afleggen tijdens een avondje uit. Van out-of-the-box gaan gesproken. Nog groter was mijn verbazing toen ik de inhoud van het papier van dichtbij bekeek. Er stond een knalrood hart op. Had ik touche? Met 14 februari in het vooruitzicht weet je nooit of er één of andere illustere schone een oogje op mij had. Zou ik dan toch voor kosten staan? Moest ik al wat centjes op zij zetten. Mits een goed gedacht veel geld waard is, begon ik te dromen, te hopen en te koesteren. Zijn mijn vrijgezellentijden dan eindelijk voorbij? You’ll never know. Alleen zag ik een volle zaal de achterkant van het blad lezen. Het doorprikte meteen éénder welke illusie. Enkele Meskens-fans hadden voor hun idool een verrassing klaar gestoomd. Ze wilden de vrouw achter Pippa en Little Big Shots verrassen tijdens haar eerste bisnummer met een volledige zaal hartjes. Geloof me … het is een titanenwerk om al die hartjes op een blad te plakken. Ik geloof dat er een achthonderd mensen in Zwaneberg kunnen zitten. Begin er maar ééns. Al die hartjes op een blad maken. Het behoort nu al tot het betere monniken- en titanenwerk. En tja, tijdens het eerste bisnummer liet het Heistse Hartenbureau zich van haar meest fraaie kant zien. Geen zaal vol gsm-lichtjes, maar een zaal voor hartjes.

En het had wel wat. Zoveel liefde in één concertzaal had ik zelf gezien. We moesten de hartjes ook doorgeven aan onze buren. Ik was vereerd dat ik er ééntje van mijn vader kreeg (i love you daddy) en dat ik er ééntje aan een minzame grijze man als andere buurman moest geven (no further comment). Het Heistse Hartenburo had heel wat charme in zich … En Nathalie Meskens, tja .. Ze was aangenaam verrast toen ze het Harten Troef-festival in de Zwaneberg zag. Ze vroeg aan haar huisfotograaf meteen het fototoestel op om het op de gevoelige plaats vast te leggen. En ik, tja … Het blad met het hartje nam ik mee naar huis. Een collectorsitem en een illusie rijker.