Moses’ weg aan zee

Persoonlijk had ik er geen euro op duren verwedden dat mijn favoriete basketbalploeg Telenet Giants Antwerp voor het eerst in zeven jaar ging winnen op het veld van aartsvijand Oostende. Maar het mag dan wel van zeven tot zeventig maal zijn. De wonderen lijken de wereld nog niet uit. Via sociale media sijpelde het bericht al binnen dat ze na het derde quarter nog steeds hun voorsprong behielden. En ja, het wonder is geschied. 73-79 werd de einduitslag. De Sinjoren hebben hun felbegeerde tweede stek aan zee definitief binnen gehaald. Moses baande zich een weg aan de zee en de Giants deden de rest. Hij en zijn teamgenoten mogen luidkeels schreeuwen: de tweede plek is van ons.

De kers op de taart kan maandag volgen. Dan volgt een prestigeduel in eigen huis tegen een gewond Oostende. Het ideale moment om de landskampioen een tweede dreun van formaat te verkopen. Maar de Giants zijn gewaarschuwd. Uitoverwinningen tegen Aalst en Bergen werden vaak gevolgd door een oplawaai in eigen huis. Dit mag nu niet gebeuren. Een mentale tik vooraleer het money wordt, is goud waard. Maar eerst mag ik luidkeels meebrullen: de tweede plek is van ons, olé olé!

Een Limburgs cadeautje

De strijd voor de tweede plaats in de Belgische basketbalcompetitie valt stilaan in de plooi. Met nog twee wedstrijden voor de boeg lijkt het erop dat Spirou Charleroi het niet evident zal hebben om de Telenet Giants Antwerp van de tweede plek te houden. Zeker na vandaag. Vanuit Limburg sijpelde het bericht op de fora binnen dat de ploeg van Brian Lynch een hak werd gezet door zijn ex-loeg. 92-72 was het eindresultaat. Voor de Antwerpse basketballers is dit een Limburgs geschenkje om met beide handen te aanvaarden. Het slot belooft nu al bloedstollend spannend te worden. Charleroi heeft een dubbel treffen tegen Aalstar voor de boeg. Telenet Giants Antwerp mag een duel uitvechten met Oostende. Keert het tij nog voor Charleroi of is het voor Antwerpen met de borst vooruit naar de play-offs toe? Net zoals vorig jaar zou een eindeseizoensoverwinning tegen Oostende bijzonder veel deugd doen. Limburg United: dank u wel voor dit fraaie cadeautje.

Het geheime wapen voor de Giants

L’histoire se répète. Vorig jaar wonnen de Giants hun laatste wedstrijd voor de playoffs tegen Oostende. Ook nu wordt deze topper in het Belgische basketbal ééntje om naar uit te kijken. De Antwerpenaren voelen de hete adem van Spirou Charleroi in hun nek in de bloedstollende strijd voor de tweede plek. Alleen hebben ze voor hun thuisduel wel een geheim wapen in de buurt. Twee uur na de wedstrijd tegen de kampioenen van de zee treedt er bij de buren in het Sportpaleis een bijzondere gast op, die gespecialiseerd is in bommen. Buikspreker Jeff Dunham neemt zijn poppen mee voor een groot optreden in België. Laat nu één van zijn bekendste alterego’s Achmed, the dead terrorist zijn. Beter bekend van de baanbrekende kersthit: Jingle Bombs. Bommen van op afstand (in de ring). Het kan inspirerend werken voor Hans Vanwijn, Dennis Donkor, Paris Lee, Yoeri Schoepen en co. Zou Achmed geen bijles kunnen geven? Met wat ‘Jingle’ Bombs tijdens de wedstrijd zou DJ Kris helemaal los kunnen gaan om het publiek op te zwepen. Er moet een gevoel van ‘Silence, they’ve killed us’. Het zou mooi zijn voor de spankracht. Kanda of kanda ni?

Bekijk de videoclip van Jingle Bombs:

Een Antwerps voetje

In ’t Stad en ver daarbuiten zijn de Antwerpse handjes een lekkernij, die iedereen kent. En nu … bestaan er ook: De Antwerpse voetjes. Zou het niet mooi zijn wanneer de Antwerpse baskethelden Telenet Giants Antwerp eens een Antwerps voetje tonen tegen de schier ongenaakbare leider van de zee? Op de dag des oordeels (10 februari 2018) spelen wellicht de twee beste basketbalploegen van het land tegen elkaar. De Lotto Arena zal tot in de nok gevuld zijn. Oostende heeft 17 wedstrijden op rij gewonnen en is bezig met een loodzwaar Europees programma. Naar het schijnt zijn ze wat vermoeid. Mij lijkt het moment meer dan ooit rijp om dat éne voetje te lichten.  De wedstrijd tegen Willebroek was een opwarmertje. Paris Lee sneed door de verdediging als boter, Akyazili stond scherper dan ooit en Vanwijn zag met zijn Zorromasker beter dan ooit. Ik ben benieuwd wat de uitslag zal zijn. Zeker met de komst van Charleroi volgende week, de concurrent voor de tweede plek,  is de nood voor een gelicht voetje van Oostende meer dan ooit daar. Vande Lanotte mag zeker geen filmpjes meer tonen waarin hij Giants aan het verslinden is. Come’on Giants.

Oef

We schrijven 8 december. Mijn pa en ik waren net thuis van een avondje Wim Helsen. Een mens moet zo nu en dan eens lachen, niet waar. Toen ik op mijn GSM naar het resultaat van de Telenet Giants Antwerp keek, fronste ik mijn wenkbrauwen. Na een handvol nederlagen en een Europese uitschakeling was ik er van overtuigd dat het tegen kampioen Oostende moeilijk zou worden om de 7 nederlagen op rij te vermijden. En toch …. Heeft u mijn oef tot bij u thuis gehoord? Wel het was er ééntje. Roel Moors vroeg een low score-match. Hij kreeg er ééntje. Voor de Beker van België hebben de Antwerpse reusjes met twee punten verschil gewonnen van de kampioenen aan zee. Het zal toch niet waar zijn zeker.

Is dit de start van de Antwerpse revival? Of moeten we voorzichtig met twee woorden spreken. Zondag zal het nog stormen aan zee. Dan wacht de return in het land van Marc Coucke, Johan Vande Lanotte en de rest van hun vrienden. Met klein verschil de heenmatch winnen zegt niet altijd alles. Remember Groningen niet waar. Eén korf in het basketbal kan een wereld van verschil maken. Maar toch: tussen vrijdag en zondag rest er nog altijd zaterdag. Laat me net dan maar genieten van dat éne oef-moment. Het deed deugd.

Met Austin Powers aan zee?

Soms heb je van die berichtjes in de krant, die een mens drie keer doen slikken. Wanneer ik de naam las van de nieuwste speler van basketbalclub Oostende, had ik zo een momentje. Voor de center-positie haalde ze niemand minder dan Mike Myers naar zee. Mike Myers … een basketballer? Ik moest mijn wenkbrauwen tot vijf keer toe fronsen. De naam Mike Myers associeerde ik toch altijd met film.  Voor alle zekerheid heb ik mijn info toch eens drie keer gecheckt. En ja hoor .. Mike Myers is de man achter Austin Powers.

Dus de logica is heel duidelijk. Austin Powers speelt bij basketbalclub Oostende. Maar dat kan toch niet … Wat zou die geheim agent in hemelsnaam aan zee doen? Laat staan basketbal spelen. Hoedanook is het nu al een perfect afleidingsmanoeuvre voor elke Belgische tegenstander. Want Mike Myers of zijn alterego Austin Powers zal  met argusogen gevolgd worden. Tovert hij iets uit zijn hoge hoed en krijgen we filmisch basketbal aan zee of lost hij de verwachtingen niet in? Ik verlekker me nu al op de eerste confrontatie tussen de Giants en Oostende. Met Mike Myers in het Oostendse team … nu al een grand cru waard.

De wet van Bayer

De halve finales van de Belgische basketbalcompetitie breken aan. Play Sports-analist Ronny Bayer droomt van een finale tussen Oostende en Antwerp Giants. Naar mijn gevoel wordt Giants-Brussels een nagelbijter, laat hij in Het Nieuwsblad noteren. Also sprach de wet van Bayer.

Bayer ziet problemen op de positie van guard bij de Giants. Fragiel noemt hij Kanda als backup voor Clark. Kandawel allemaal kloppen of Kandani. Maar ja wie ben ik om de wet van Bayer tegen te spreken.

De Amerikanen van Antwerpen krijgen lof. Exponenten zijn Anderson, Clark en ja hoor .. mijn goede vriend Gavin Ware. Alleen Marchant krijgt van de Belgen een eervolle vermelding. Also sprach de wet van Bayer.

Het zou mooi zijn dat de nummers 1 en twee van de competitie het tegen elkaar opnemen voor de ultieme kroon. Topsport gegarandeerd en twee geweldige supporterslegioenen tegenover elkaar. En daarvoor heb ik Ronny Bayer niet nodig om dit op het internet te verklaren. Also sprach de wet van Liekens.

5 Belgen op een rij

De eerste fase van de Belgische basketbalcompetitie zit er bijna op. 36 wedstrijden hebben gewikt en gewogen over het verdere verloop in de titelstrijd. Oostende (noem ze maar gerust:BEE-CEE-OOO) staat op een fraaie eerste plek. Port of Antwerp Giants worden dit seizoen meer dan ooit de challenger met plek 2. In het laatste onderlinge treffen staken de Sinjoren zelfs de overwinning op zak. Lijken de Oostendenaren dan niet zo onoverwinnelijk meer.

De laatste wedstrijd doet er in feite niet meer toe. Aalst zal het vanavond pas weten of ze 4, 5, 6 , 7 of 8 eindigen. Plek 7 betekent een blij weerzien met de Giants. Maar hoedanook hebben de Antwerpenaren hun schaapjes al op het droge. Zij hebben zeker thuisvoordeel in de kwart- en halvefinale.

Zou het tijd worden voor wat experimentjes in de laatste wedstrijd? Ik heb overal gelezen dat de Amerikanen van Antwerpen moe zijn. Te veel speelminuten naar het schijnt. De wedstrijd tegen de Ajuinen biedt een unieke kans om ze een keertje te laten rusten. 5 Belgen op het terrein tegen Aalst speelminuten gunnen. Het zou een mooie stunt zijn van Roel Moors in de door Amerikanen gedomineerde sport. Maar wil een winnaar zoals Moors niet altijd winnen. Lopen zijn frustraties niet te hoog op als hij doet? Beghin, Kanda, Vervoort, Rogiers en Marchant. Het is aan jullie.

 

R.A.S

Bij windstilte tijdens de Ronde van Frankrijk schreef de man met het bord R.A.S. om te laten weten dat er niets gebeurde. R.A.S. stond voor Rien à Signaler. De man in kwestie had zelfs een naam ardoisier. Ik heb zo een voorgevoel dat het een basketbalweekend wordt waarop ik ook R.A.S. op mijn bord mag schrijven. Antwerp-Luik , Willebroek-Leuven, Bergen-Brussels: het lijken matchen, waar je op voorhand de juiste winnaar kan voorspellen. Ik voel me een beetje ardoisier van dienst. Mijn krijtjes liggen alvast klaar. En toch …

Het zijn net deze speeldagen die het gevaarlijkste zijn. De focus bij de spelers ligt wellicht al op de match der matchen op 30 april tegen Brussel, niet waar. Net dan kan Luik een vervelende amuse gueule zijn. Tenslotte hebben zij het Antwerpse parket al in hun zaal gekregen. Ze weten waarop ze spelen. En tenslotte zijn er geen zekerheden meer in het leven. Ik had ook verwacht dat de Giants met man en macht Bergen gingen verslinden op hun Nacht der Basketgoden. En iedereen kent het verhaal. En toch staat op mijn bucketlist geschreven dat ik graag één avondje ardoisier wil zijn.  Op mijn bord thuis in koeien van letter: R.A.S. met krijt schrijven. Iedereen gewonnen, iedereen blij en de topper bepaalt alles. Mijn krijtjes liggen alvast klaar.

Jean-Marc

Hij kijkt er naar uit … Tenminste als we de woorden van de krant mogen geloven. Jean-Marc Mwema, 8 jaar lang een oppergiant keert voor de allereerste keer met Oostende terug naar de Lotto Arena. Antwerp Giants-Oostende. De kraker van het Belgische basketbal. Ontgetwijfeld wordt het een warm ontvangst voor de Fellaini van het Belgische basketbal.

Het mag gezegd en geschreven worden. Mwema’s verhaal leest als een roman met een krankzinnig plot. De krullenbol van het Belgische basketbal flirtte met het buitenland, keerde van een kale reis terug, zei neen tegen Limburg, maar verloor zijn basketbalhart aan Oostende. Maar het stad is hij nooit uit zijn hart verloren. Bij vrije dagen keert hij met plezier terug naar het land van de Schelde.

Ik vraag me af hoe hij zich nu zou moeten voelen. Het moet toch vreemd aanvoelen om terug in de Lotto Arena te keren? Gaat hij zich niet vergissen qua kleedkamer? Elke baltoets voor Mwema gaat een ongenaakbare hardheid in de zaal teweegbrengen. En gaat hij juichen als Oostende zou winnen of viert hij sereen? Of krijgen we een Antwerps happy-end en stunten de Giants en heroveren ze de leidersplaats? Woensdagavond kennen we het verdict.