Vroeger was er op de nationale radio het principe van de actuaplaat. Het systeem is klaarhelder. Kies een plaat bij de actualiteit van de dag en win een cd-bon. Ik heb daar toch enkele malen een prijs mee gewonnen. Maar dat hoort nu al tot de geschiedenisboeken. Tegenwoordig lopen de actuaplaten de tijd ver vooruit.

Zo zat ik afgelopen zaterdag in aangenaam gezelschap te keuvelen op Elzestraat Midzomert. Het jaarlijkse evenement waar mijn vader aan meewerkt. Plots speelde de DJ ‘If i could walk 500 miles’ van The Proclaimers. Een plaat, die me doet herinneren aan mijn eerste Dodentocht. Toen ik op de Scheldedijk de ziel uit mijn lijf wandelde, liep ik drie Engelse DJ’s tegen het lijf.   Zij waren de boel aan het opzwepen met één plaat. En ja, het was deze wandelklassieker.  Ik keek minzaam naar de oude grijze man, die een beetje verder zat. Ik deed hem teken en zei: ‘Dit is wel een week te vroeg. Dat moet ik nu toch niet horen’. Hij glimlacht en zei ‘Tja, de actuaplaten zijn niet meer wat ze ooit waren.’  Ik zal mijn wandelschoentjes alvast maar opblinken.

Foto: Elzestraat Midzomert