Soms heb je van die woorden, waar je geen jota van verstaat maar die heerlijk in het gehoor klinken. Zo geschiedde tijdens Dwars door Vlaanderen. Een boerenzoon uit Ingelmunster kwam, zag en overwon … deze eerste Worldtour-editie van deze semi-klassieker. Ronduit een bijzonder fraaie opsteker voor Yves Lampaert. En tussen ons gezegd en gezwegen: het was meer dan verdiend. Alleen geef ik ook toe dat ik soms moeilijkheden heb om de Westvlaams te verstaan. Onlangs was ik met een Westvlaming op stap en ik voelde me soms ‘Manuel in Barcelona’ wanneer ik dialectwoorden vanaan zee moet verstaan. Ooit ging ik een bevriend radiomaker bezoeker in de koningin der badsteden. Maar van de weg die de tuinman ons uitlegde, verstond ik geen woord. Alleen naar Lampaert luister je met plezier. Hij behaalde ‘cum laude’ en in eigen streek zijn grootste overwinning tot nu. Heel de Quick Step-ploeg straalde volgens Michel Wuyts ‘een joie de vivre’ uit op het startpodium .. Wellicht met de gratie van de ‘Phil’ (ippe Gilbert). Maar Yves voelde zich in zijn sas. Dat zag je zo. Het was een beloning voor al het werk.

Hoedanook leverde Lampaerts overwinning een fraai interview op na de wedstrijd. Je zag hem stralen tijdens de babbel. Het was zijn moment en dat moest hij pakken. En dat leverde een fraai woord op: ‘skarten’. Op een bepaald moment in de koers was hij aan het ‘skarten’. Wat dit pareltje van de taal betekent, weet ik niet. Maar ik nomineer nu alvast skarten tot één van de kanshebbers tot woord van het jaar.

Dat Yves Lampaert hard met de fiets kon rijden, wist we al langer dan vandaag. Zo liet hij al wat van zijn kunnen zien tijdens Parijs-Roubaix met een fraaie zevende plek. En ook tegen de klok kan hij meer dan behoorlijk uit de voeten. Maar laat ons hopen dat dit een doorbraak is in zijn carrière en dat hij zeker niet al te veel moet skarten. Het zou een verademing zijn voor de koers. Ach laat hem maar vaak met Phil op stap gaan … Deze Trofeo Baracchi smaakt nu al naar meer.