“Je bent me wel een uitleg verschuldigd”, glimlachte de grijze minzame man bij mij thuis toen hij het briefje met daarop Lieverd Bart zag. Tja, daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Maar zeg nu zelf: een dergelijk flatterende aanhef van een brief verdient toch wel om gelezen te worden. Het liefkozende briefje kwam van Lissa Meyvis. De voorbije maanden/jaren vertoefde ze met Herman Van Hove, de laatste manager van Toon Hermans, in de theaterzalen van de Lage Landen. Meer dan tachtig voorstelling lang mocht ze haar interpretaties van Toon Hermans-liedjes brengen. Ik heb de voorstelling in de Stadsschouwburg van Mechelen gezien. En tja, het was absoluut de moeite. Persoonlijk was ik onder de indruk van de kracht achter de voorstelling. De sterke ‘oprechte verhalen’ van verteller Herman afgewisseld met de naturelle en mooie interpretaties van de Hermans-liedjes door Lissa zelf.

In tijden waar alles sneller en hipper gaat, laat deze voorstelling en bijhorende CD ‘Lieverd’ vooral de kracht van het verhaal naar boven drijven. Iets wat in deze tijden veel te weinig wordt gedaan. Zeg nu zelf: of het nu 1960, 2017 of 2050 is … Een goed en sterk verhaal overleeft elke tijdsperiode.

Mijn persoonlijke favoriet op ‘Lieverd’ is: Café Biljart. Een liedje op het ritme van een wals. Maar net zoals de voorstelling de kracht van het verhaal toont, herbergt Café Biljart voor mij de plek waar al deze verhalen tot stand komen. En Lissa, al we ooit samen in het café van Ome Arie zijn … dan dans ik met veel plezier op het ritme van Café Biljart een walsje met jou. Dat verdien je wel na zo’n mooi briefje.