Tagarchief: Laurent Flament

Theaterreview: MAMMA MIA! (Deep Bridge)

Geplaatst in On Stage door

De musical Mamma Mia! uitleggen aan Jan-met-de-pet is hetzelfde als aan eender welke priester het heilig evangelie verklaren of voor het zingen de kerk uitgaan. Kortom: cultureel erfgoed. Daarom werd de Deep Bridge-lancering van de gelijknamige ABBA-musical met de nodige argusogen gevolgd. Zeker toen werd aangekondigd dat ze met hun versie de nodige vrijheid kregen om er hun eigen ding mee te doen. En tja … wanneer Stany Crets in de buurt is, loert met aan alle grenzen groeiende waarschijnlijkheid het begrip eigenzinnigheid niet ver om de hoek.

Eerlijk is eerlijk. Voor mij was het de tweede keer dat ik de ABBA-musical bezocht. Mijn enige referentiepunten zijn de musical, die ik in Utrecht zag … , de film en het buikgevoel van de minzame grijsaard die naast mij in de zaal zat en die aan zijn MAMMA MIA!-ontmaagding toe was.

Deze MAMMA MIA! was anders geïnterpreteerd dan de Utrecht-versie, die ik zag. Enerzijds op het vlak van tempo koos Stany Crets er voor om het tempo gelijkmatiger te verdelen. Het eerste deel was behoorlijk pittig qua tempo en waar het crescendo werd verwacht in het tweede luik ging het zelfs iets rustiger qua ritme om te eindigen met een klepper. Ook de keuze voor het tussentaaltje viel in dit verhaal op.

Wat opviel was de keuze voor enkele opmerkelijke gasten in de cast. Buurtpolitie-agente Ilse La Monaca keerde met Mamma Mia terug naar haar musical roots. En wat te denken over Evi Hanssen, die haar debuut maakte in een spektakel van deze grootte. Interim Govert Deploige amuseerde zich rot met Johan Terryn en Stany Crets aan zijn zijde. #theboysarebackintown zou spontaan een Abba-hit kunnen zijn in deze versie. Tinne Oltmans en Michiel De Meyer deden als koningskoppel Sofie en Sky ongelooflijk goed hun ding. Over Ann Van den Broeck zijn gewoon alle superlatieven te kort wanneer het over musical gaat.

Toch staat het als een paal boven water dat deze MAMMA MIA!-versie wellicht enkele huisjes heeft ingetrapt bij DIE HARD Songfestival- en ABBA-fans waarbij in hun ogen heiligschennis werd gepleegd. Maar aan de andere kant: Zalig zij diegenen die niet mainstream durven gaan en er een lap op willen geven. In tijden waar heel de wereld achter mondmaskers zit en een Corona-virus de wereldeconomie teistert, is het toch even veroorloofd om de gedachten te verzetten. Daar slaagt deze ABBA-musical stevig in. Of het nu in Waterloo, de Antwerpse Stadsschouwburg of bij Fernando of bij Chiquitita is …. Het maakt niemand iets uit. Zelfs de Drag Queen en de aanwezige Napoleon in de zaal beseften dit als geen ander. Ons amuseren … mag het even ja?

Bekeken op 07/03/2020 in Antwerpse Stadsschouwburg

Foto: Jan Liekens

 

Theaterreview: Cinderella (Music Hall)

Geplaatst in On Stage door

Driedubbel gewaagd. Zo zou je de musical Cinderella, die momenteel speelt in de Antwerpse Stadsschouwburg kunnen omschrijven. Enerzijds is de concurrentie momenteel moordend in de Scheldestad op het vlak commercieel cultureel erfgoed. Met in vogelvlucht ‘om de hoek’ de fel gesmaakte Winterrevue en Kerstmis Den Boom in van Sven De Ridder Company staan de messen op scherp in het land van Rubens en Van Eyck. Maar je moet het Musical Hall toegeven. Het is geen evidentie om met een musical op de proppen te komen waar je met een vergrootglas de bekende namen niet kan vinden en daar ook het grote publiek mee wilt beroeren. Tonnen respect voor het idee om jonge talenten in de kerstperiode kilometers te laten vreten op het Antwerpse podium van de Stadsschouwburg. Maar evident is het niet.

Wat is Cinderella juist? Cinderella is een adaptie van het sprookje van Assepoester, in een regie van Christophe Ameye en met de choreografie van Laurent Flament. Het is vooral de laatste, die hoge ogen gooit met een bijzondere strakke danstoevoeging bij deze musical. Want het valt meteen op. Met het DNA van Cinderella is geprobeerd iets nieuws te maken. De obligatoire lijnen tussen musical en dans zijn al lang niet meer zo hard en zo stevig met elkaar versmolten geweest als bij Cinderella. Dans en muziek zijn één. Laurent Flament bewijst hiermee nogmaals dat hij als choreograaf gewoonweg ‘ne straffe kadee is, die het geheel nog enkele puntjes hoger tilt. De minzame man achter de schermen is letterlijk één van de grote sterren uit Cinderella.

Heel Cinderella is aardig vertolkt. Het geheel mist wat smoel om een stevige blijver te zijn. Opvallendste rol is die van Isabelle Heremans. Als boze stiefmoeder steeg ze boven zichzelf uit tijdens de première en gaf de rol van stiefmoeder een extra dimensie. Hoofdrolspelers van dienst Roos van der Waerden en Pieter Casteleyn deden het niet onaardig en hielden zich keurig staande. Sofie De Schryver en Roel Felius mochten letterlijk meters van de grond gaan als de ouders van Assepoester.

Het siert Musical Hall enorm dat ze risico’s durven nemen in het huidige musicallandschap door na de Prinses en de toverspiegel opnieuw met een eigentijdse bewerking van Assepoester op de proppen te komen. Gedurfd en aardig, maar helemaal geen zekerheid. Ach ja, no risk no fun … Maar toch was een andere periode op de nokvolle culturele agenda in ‘t Stad een iets betere optie.

Bekeken op 20/12/2019

Meer info op www.musichall.be

Foto: Jan Liekens

Theaterreview: Winterrevue – Extra Large (Theatertainment)

Geplaatst in On Stage door

Vijf jaar na elkaar een Winterrevue met succes op poten zetten. Dat moet je verdienen elk jaar opnieuw. Het moet een beetje de filosofie achter het grootse eindejaarsspektakel van Theatertainment zijn. Omdat het een jubileumeditie is, mocht het net dat tikkeltje meer zijn. Luc Caals werd herenigd met zijn revuevriend van weleer Dirk Van Vooren. En alles werd in een grootser jasje gestoken.

Eerlijk is eerlijk. Ook al werd het geheel met een Extra Large-touch aan het publiek getoond. Nooit eerder was deze show zo strak geregisseerd. Muziek, dans en sketches volgden elkaar in een waanzinnig snel tempo op.

Dertien jaar na datum mochten Caals & Van Vooren  het beste van zichzelf geven.  En dat beide heren weinig tijd nodig hebben om elkaar terug te vinden, bleek al heel snel duidelijk.  De bekendste frituur van ’t Stad mag dan wel dicht bij een ander theater liggen. De mayonaise tussen Caals & Van vooren pakt nog steeds als een kwak mayonaise op een vettig pak friet. Tussen hen lijkt het alsof de tijd is blijven stil staan. Door het vakmanschap van Luc Caals aan de cast toe te voegen leek alsof heel de machine een versnelling hoger liep. Het publiek had er duidelijk zin in om beide heren nogmaals aan het werk te zien. Dit resulteert in een grootse ticketverkoop van meer dan 10000 stuks. Ook de andere Winterrevue-debutante Helle Vanderheyden heeft een opgemerkt debuut achter de rug. Helle is wat je noemt een creatieve duizendpoot. Een werkmier 100%. Het maakt haar niet of je ze in een ensemble of een hoofdcast zet. Haar harde werken loont. Dit resulteert in een opgemerkt debuut.

Bij de Winterrevue-cast staan enkele ervaren rotten op het podium zoals Ann Van den Broeck, Britt Van der Borght en Patrick Onzia. Je hoeft hen de knepen van het vak niet te leren. Maar tussen al die ervaren rotten staat er ook éne Laurenz Hoorelbeke. Hij behoort tot de categorie opvallendste, niet-opvallende figuren van het gezelschap. Noem hem een beetje het cement van de Winterrevue-cast. Opvallen doet hij niet. Maar neem hem weg en je zal het verschil zeker merken. Ook de versmelting tussen ensemble en cast valt zienderogen op. Deze groep doet er alles aan om als één geheel naar buiten te komen. En ze slagen er ook wonderwel in.

Nog een nieuwigheidje is dat Stany Crets er een soort van jaaroverzichtsausje aan toevoegde.  Zo hoorden we enkele liedjes van 2019 de revue passeren en werd er ook een knipoog gegeven naar enkele actuele thema’s zoals de pedelec en de Brexit toegevoegd. Je kan jezelf de vraag stellen of dit bij een revuespektakel van dit alooi hoort. Ik knik volmondig ja. Het geeft er een soort vernieuwende touch aan, waardoor dit alles in zich heeft om de grootste eindejaarsparty/show van ’t Stad te worden. Een terugblik op het voorbije jaar en een knalstart van het nieuwe jaar. Wie droomt daar nu niet van? Kamal Karmach en Bert Gabriëls laten dan wel hun eindejaarsconferences op de wereld los. Dit is een eigenzinnigere variant op een jaaroverzicht, die het grote publiek ongetwijfeld zal smaken.

Door er een groots(er) muzikaal sausje aan toe voegen, heeft deze Winterrevue er alles aan om de eindejaarsparty van ’t Stad te worden. Is dit de sterkste Winterrevue ooit? Tja, dat schrijf ik wellicht elk jaar. Wellicht zal het eind 2020 overtroffen worden. Maar één ding staat buiten kijf. Laurent Flament en Stany Crets hebben er alvast een stevig strakke show van gemaakt. Deze Extra Large-editie beloofde net zoals bij de beenhouwer iets meer en lost de verwachtingen stevig in. Het geeft nog bovendien dat tikkeltje surplus. Meer hoeft dat echt niet te zijn.

Bekeken op 14/12/2019 in Theater Elckerlyc

Foto: Jan Liekens

Laurent Flament: the lord of de Winterrevue-dance

Geplaatst in On Stage door

Voor het grote publiek is Laurent Flament vooral bekend van zijn passage bij So You Think You Can Dance. Bij de fans van de Winterrevue is hij al vijf jaar lang de huischoreograaf alias The Lord of the Winterrevue-dance van dienst. “So You Think You Can Dance zal tot het einde van mijn dagen als een stempel op mijn hoofd staan. Tot op de dag van vandaag spreken me mensen hier nog steeds over aan. Het grappige is dat ze nog herinneringen ophalen aan de uitzendingen van vorig jaar. Ook al is het programma al sinds 2015 niet meer op televisie.”

Laatbloeier
Op het vlak van dansen blijkt Laurent een ware laatbloeier te zijn. “Ik dans pas sinds mijn zestiende. Best laat voor een danser. De eerste twee jaren van mijn opleiding heb ik zelfs alles stiekem gedaan. Gewoon omdat ik van thuis niet mocht dansen. Mijn ouders wisten dat zelfs niet tot mijn achttiende. Het was mijn meter, die me de liefde voor het dansen heeft meegegeven. Ik ben wel geen onbeschreven blad op het vlak van lichaamsbeheersing omdat ik daarvoor altijd bezig was met gymnastiek. Akkoord, ik ben misschien een laatbloeier. Maar mijn pad is zo gelopen. Het heeft me gebracht tot de persoon, die ik nu was. En ik kan alleen stellen dat ik tot op de dag van vandaag altijd mijn brood heb verdiend met dansen. Nu ben ik 44 jaar. Mijn leven als danser is afgelopen. Ik ben choreograaf. En net zoals mijn periode bij het dansen proef ik van vele walletjes. Dat biedt me de kans om me te ontwikkelen in mijn beroepen. Ik heb een individualistisch karakter. Zo switch ik graag van het éne project naar het andere. Maar dat is de aard van het beestje. Ik blijf er heilig van overtuigd dat ik zo ook het beste functioneer.”

Reputatie
Als choreograaf heeft Laurent een strenge reputatie. “Vraag me niet waarom. Maar vele dansers stressen wanneer ze oog in oog met mij staan. Ik ben streng, maar rechtvaardig. Als danser heb je een bepaalde discipline nodig. Wanneer men die niet heeft, leidt het eindresultaat tot niets. Mensen beschouwen dit vaak als strengheid. Maar ach, ik zie het zo niet. Tijdens een repetitie lach ik best mee met mijn groep. Ik ben geen man, die met een stok zal slaan. Hier bij de Winterrevue werk ik bij het ensemble met mensen, die niet alleen dansers zijn. Hun opleiding is veel breder. De technische aspecten kennen ze wel. Maar ik moet hen het gevoel van de dans bij brengen. En dat is niet altijd een evidentie.”

Traditie
Laurent Flament, Stany Crets en Dirk Van Vooren. Het lijkt de heuse creatieve tripartite van de Winterrevue te zijn. “Vijf jaar geleden werd het plat opgevat om een nieuwe revueshow in Antwerpen op te starten. Eerlijk is eerlijk. Ik kende Stany Crets en Dirk Van Vooren tot dan niet. Maar we hebben elkaar goed gevonden en goed samengewerkt. Beetje bij beetje hebben we iets geschapen dat hier nog niet bestond in Antwerpen. Ondertussen zijn we aan ons vijfde jaar bezig en zijn we er nog steeds. Ik heb hier een heus familiegevoel. Tussen mij en Stany is er een wederzijds vertrouwen. Hij komt wel eens kijken. Wanneer hij het goed vindt, zegt hij ‘tot morgen’ en knikt hij glimlachend. Onze oorspronkelijke vraag was om het publiek te mobiliseren om naar onze show te komen kijken. En dat is stevig gelukt. Het vergt heel veel teamwork om het voorbereidend proces van de show tot een goed einde te brengen. Het vraagt van mij als choreograaf ook de nodige alertheid. Stany bepaalt elke verandering. Want de kleinste details tellen. Een periode zoals dit is uitputtend. Aan deze revue denk je 24 uur op 24 uur. Je staat er mee op en je gaat er mee slapen. Stany weet dat hij me elk moment van de dag tijdens deze productie mag bellen. Ik leef de revue, ik eet de revue en ik slaap de revue. Alleen zo kan het eindresultaat geslaagd genoemd worden.”

Meer info over de Winterrevue Extra Large: www.elckerlyc.be

Foto: Jan LIekens

No Green Allowed

Geplaatst in On Stage door

Tijdens een BBQ in de gebouwen van Deep Bridge te Wilrijk werd de cast en het ensemble van de prestigieuze musical Mamma Mia voorgesteld. In het ensemble valt vooral de aanwezigheid op van twee groene wezens, die hun sporen hebben verdiend tijdens de voorstellingen voor mensen met een jeugdig karakter. Jasmine Jaspers en Laurenz Hoorelbeke ruilen hun groene outfit van de jeugdheldenFien & Titus in voor een rol als zichzelf in het ensemble. Het staat buiten kijf dat er a ‘No Green Allowed’-policy heerst bij Mamma Mia. De foto mocht dan wel in de groene gordel van Deep Bridge genomen zijn. Maar er zal geen Paling in’t Groen en geen Jasmine & Laurenz in’t groen te zien zijn tijdens deze musical. Maar gewoon lekker als zichzelf. Naast Laurenz en Jasmine duiken ook Kars Huijink, Yannick Dijck, Jervin Weckx, Sven Tummeleer, Oonagh Jacobs, Barbara De Winter, Joke Van Robbroeck, Marije Van Sonsbeek, Sarah Goethals en Samantha De Water op in het ensemble van MAMMA MIA!

Foto: Deep Bridge – Cast Mamma Mia!
Foto: Titus & Fien – Jan Liekens

La Cage Aux Folles: Cast, Creatives en Ensemble

Geplaatst in On Stage door

35 jaar geleden ging La Cage Aux Folles in première op Broadway. Productiehuis Deep Bridge haalt deze klassieker vanonder het stof. Dit verhaal heeft immers een roemruchte geschiedenis. Het stuk liep lang als boulevardkomedie in Parijs, werd een zeer klassieke film en groeide uit tot één van de grootste Broadway-musicals ooit.

La Cage Aux Folles speelt zich af in het nachtleven van Saint-Tropez. Albin en Georges leiden een liefdevol en onbekommerd bestaan aan de Franse Côte D’Azur. Hier runnen ze de befaamde nachtclub ‘La Cage Aux Folles’ waar Albin de grote hit is met zijn travestieact als ‘ZaZa’. Wanneer de zoon van Georges aankondigt te willen trouwen met de dochter van een conservatieve politicus, wordt hun leven op z’n kop gezet. Met een bezoek van de toekomstige schoonfamilie in het verschiet, besluiten ze om hun levensstijl drastisch te verbergen. Kunnen ze de schijn hoog houden?

Hoofdcast:
Koen Crucke : Albin – Zaza
Johny Voners: Georges
Daisy Thys: Marie Dindon
Manou Kersting: Edouard Dindon
Greet Rouffaer: Jacqueline
Matthew Michel: Jean Michel
Florian Avoux: Jacob
Lotte Stevens: Anne Dindon
Sven Tummeleer: Francis

Ensemble:
Helle Vanderheyden: understudy Anne Dindon
Laurenz Hoorelbeke
Baptiste Vuylsteke
Kenny Verelst
Yannick Dijck
Leo-Alexander Hewitt
Rowan Kievits
Bart Aerts
Oonagh Jacobs: Colette / Us Anne
Jervin Weckx: Etienne
Floris Devooght: Renaud / US Leading Roles

Creatives:
Stany Crets: Regie
Laurent Flament: Choreografie
Ad Van Dijk: Arrangementen
Griet Van Landeghem: Kostuumontwerp
Niek Kortekaas: Decorontwerp

Vanaf 16 oktober 2019 in Theater Elckerlyc

Tickets: Deepbridge.be of 070 691 002

Foto: Jan Liekens

Tinne en Ann: de eerste twee van Mamma Mia!

Geplaatst in On Stage door
De wereldwijde hit ‘MAMMA MIA!’ komt in 2020 naar Vlaanderen! De eerste namen van de – volledig Vlaamse –  cast stellen we u graag voor: Tinne Oltmans wordt Sophie, Ann Van den Broeck mag zich als mama Donna ‘ontfermen’ over Tinne. De regie is in handen van Stany Crets, Ad van Dijk is verantwoordelijk als music supervisor en Laurent Flament tekent voor de choreografie.
Vanaf 22 februari kan Vlaanderen opnieuw dansen op de grootste ABBA hits in Ethias Theater Hasselt en Stadsschouwburg Antwerpen.


Cast: de eerste namen

Naar Ann Van den Broeck mag inmiddels verwezen worden als echte musical royalty: na een indrukwekkend carrière en hoofdrollen in (inter)nationale producties, was de keuze  voor de rol van Donna snel gemaakt. Tinne Oltmans, de immens populaire muzikale duizendpoot, werd bij het grote publiek bekend als Mila Santiago in ‘Ghost Rockers’, maar ze was al jong gebeten door de musical-microbe. Na ‘Zoo Of Life’ en ‘Doornroosje’ is het nu de hoogste tijd voor een hoofdrol in een internationale voorstelling. Stany Crets tekende de laatste jaren voor succesvolle Vlaamse versies van Broadway en West End titels. ‘Evita’ en ‘The Rocky Horror Show’ waren de meest recente, binnenkort mag hij terug aan de slag met ‘Monty Python’s Spamalot’ en neemt hij ‘La Cage Aux Folles’ onder handen.

Het succes van ‘MAMMA MIA!’

‘MAMMA MIA!’ ging op 6 april 1999 in wereldpremière op West End in Londen De show loopt er nog steeds en haalde wereldwijd al 60 miljoen bezoekers. In 2008 ging de filmversie van ‘MAMMA MIA! The Movie’ in première en in juli van dit jaar verschijnt het vervolg ‘MAMMA MIA! Here we go again’. In 2019 viert ‘MAMMA MIA!’ de musical zijn 20e verjaardag in de Londense West End.

Foto: Deep Bridge

Laurenz Hoorelbeke: ‘De Winterrevue is pure topsport.’

Geplaatst in On Stage door

Voor het tweede jaar op rij zit Laurenz Hoorelbeke in de hoofdcast van de Winterrevue. Deze creatieve duizendpoot en personal trainer groeide vanuit het ensemble door naar het eliteteam van Stany Crets. “De Winterrevue is pure topsport”, vertelt Laurenz. “Bij een musical zoals de Rocky Horror Show durven ze je zo nu en dan nog wat te sparen. Maar hier gebeurt dit echt niet. Alle aspecten: zang, dans en acteren komen samen. Dat maakt dat je na een voorstelling stikkapot bent. Ik kan na een show ook niet onmiddellijk slapen. Ergens teer je nog wat op adrenaline. Wanneer ik thuis kom, ga ik nog eventjes in de zetel zitten om wat te relaxen. Dat is broodnodig. Naar mijn gevoel blijft het een waanzinnig groot leerproces als revue-artiest. Elk repetitieproces leer je opnieuw bij. Tenslotte doen we het daar ook voor. Zelf ben ik een bezig bij. Het gebeurt regelmatig dat ik van ’s morgens negen uur tot ’s avonds elf uur bezig ben.  Naast mijn job op de scène ben ik ook nog actief als personal trainer. Weinig vrije tijd schiet er echt niet over. Mijn puurste vorm van me-time die er bestaat is zelf sporten met mijn eigen coach. Ik las sessies in omdat ik toch met een goede conditie op het podium wil staan. Gewoon verstand op 0 en gaan!”

Lekker heftig
Als gewezen lid van het ensemble kijkt Laurenz ook graag naar wat de dansers op het podium moeten doen. “Ik zie vaak nieuwe mensen hier toestromen. Zij zijn vanaf dag 1 supergeconcentreerd om alles op te pikken. Wanneer ik dat moet vergelijken met mijn beginperiode, was dat precies toch wel iets anders (lacht). Maar ik weet hoe ‘lekker’ heftig de stukken van Laurent Flament zijn. Ergens kan ik dat wel plaatsen. Mijn dankbaarheid naar hem en Stany is waanzinnig groot. Soms durven zij mij ook wel eens wat danspasjes te laten doen wanneer ze weten dat ik het ritme kan volgen.”

Titus & Fien
Een van Laurenz’ opmerkelijkste rollen van de voorbije maanden is die van Titus in het olijke groene duo Titus en Fien. “Heerlijk spelen”, glimlacht hij.  “Enerzijds is de rol van Titus zo fysiek en anderzijds mag ik gewoon de onnozelaar op het podium spelen. Fantastisch toch. Jasmine en ik zijn zodanig op elkaar ingespeeld dat we bijna elke voorstelling in de lach schieten.  De impact van deze twee rollen is veel groter dan we ooit hadden verwacht. Hun fanbase is zodanig gegroeid dat Jasmine en ik ons zelf nog regelmatig afvragen wat dit toekomstgericht nog kan worden. Ik hoop dat ze er wat mee doen. Want er zit meer in Titus en Fien dan men denkt.”

Meer info over de Winterrevue kan je ontdekken op:
https://www.elckerlyc.be/nl/programma/winterrevue2018.htm

Meer foto’s van de première kan u ontdekken op:
https://goo.gl/azZAFA

Foto’s: Jan Liekens

Theaterreview: Winterrevue – A Night @ The Movies (Theatertainment Producties)

Geplaatst in On Stage door

De fietstochtjes met levenspartner Ann Van den Broeck en het bezoekje aan het strandhuis van Zoutelande heeft Stany Crets duidelijk geen windeieren gelegd voor de creatie van zijn vierde Winterrevue. Eerlijk is eerlijk: de man met de beruchtste saus uit het theaterwereldje heeft hoge goede punten gescoord met zijn Winterrevue: A Night @ The Movies. Muzikaler dan ooit, enkele gevatte humorcreaties en een cast, die aan elkaar klit als ware het de Red Lions op weg naar de wereldtitel.

Het viel vanaf de start van de show meteen op. Crets heeft de lat duidelijk zeer hoog gelegd voor zijn vierde ‘traditie’telg van Theater Elckerlyc. Meer en meer wordt duidelijk dat zowel bij het ensemble en de cast van de Winterrevue de plaatsjes zeer duur worden. Neem nu het ensemble: ze moeten kunnen dansen, ze moeten kunnen acteren en als het kan moeten ze ook over een paar gouden stembanden beschikken. Never a change a winning team moet de regisseur met de bekendste baard uit Antwerpen gedacht hebben.  Hiervoor deed hij beroep op het geraamte van zijn vorige producties aangevuld met Katja Retsin en Anne De Baetzelier. De twee maagden van het revuelandschap trokken meer dan ooit hun streng.

Muzikaal zat het goed. Aan de balans tussen humor en muziek is keihard gewerkt. Sire, er zijn duidelijk nog zekerheden in het leven als je Ann Van den Broeck en Patrick Onzia in je cast hebt zitten.

Eerlijk is eerlijk: de absolute revelatie van deze Winterrevue is Shana Pieters.  Een man fluisterde me tijdens de pauze toe: ‘Een raspaardje van de bovenste plank. Geef dat  meisje haar eigen show’. Het viel wel degelijk op dat dit nieuwbakken talent zich als een visje in het water voelde tijdens deze Winterrevue. De show leek wel op haar lijf geschreven. Alleszins was de ‘goesting’ om haar ding te doen alom aanwezig.

Ook Dirk Van Vooren heeft enkele geslaagde passages achter de rug.  De vondst om hem als soldaat te laten schitteren naast Patrick Onzia is wel degelijk geslaagd. An Officer and a Gentleman, en hoe … Maar het humoristisch hoogtepunt uit de show is wel degelijk zijn passage als Mozes in de 10 Geboden. Hierbij verheft hij zelfs de schoenen van een journalist uit West-Vlaams tot Antwerps Cultureel Erfgoed. Alles voor de PADI-show, niet waar. Vertel dit maar eens aan je familie dat Mozes je moncassins persoonlijk gezegend heeft. PADI, you can do it!

Laurenz Hoorelbeke is in deze show een beetje de Axel Witsel van dienst. Multifunctioneel inzetbaar en alom aanwezig. Opvallend is hij niet. Maar neem hem weg en je ziet het verschil maar al te goed.

Alleen moet ik in een tekst ook de keerzijde van de medaille melden. Stany zou het me zelfs nooit vergeven als ik het voor mezelf zou houden. De traditie van de Winterrevue lijkt een feit.  Toch voelt het wel degelijk aan alsof het werkpuntje op midlange termijn het humorgedeelte is. Om Dirk Van Vooren, Patrick Onzia en Britt Van der Borght  nog harder te laten scoren en hen nog meer uit hun comfortzone te halen, lijkt nieuw humorbloed (met zang- en danskunsten) welkom in deze cast.  En de Domste Quiz ter wereld is méér dan ooit aan een opknapbeurt toe.

Maar ach, laat dit de pret niet bederven. Wanneer u zin heeft om een spetterend avondje te beleven, is de bende van Stany klaar om in Theater Elckerlyc te ontvangen. Trek als man uw beste vest aan, als vrouw uw beste jurk (graag met wat glitter) en geniet van een fantastische Antwerpse feestnacht.

Meer info over de Winterrevue kan u bekomen op:
https://www.elckerlyc.be/nl/programma/winterrevue2018.htm

Bekijk het filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=v1EdH9_GGz8

Bekijk de foto’s van de première op:
https://goo.gl/azZAFA

 

Gezien op 22/12/2018 in Theater Elckerlyc

Foto: Jan Liekens