Vijf jaar na elkaar een Winterrevue met succes op poten zetten. Dat moet je verdienen elk jaar opnieuw. Het moet een beetje de filosofie achter het grootse eindejaarsspektakel van Theatertainment zijn. Omdat het een jubileumeditie is, mocht het net dat tikkeltje meer zijn. Luc Caals werd herenigd met zijn revuevriend van weleer Dirk Van Vooren. En alles werd in een grootser jasje gestoken.
Eerlijk is eerlijk. Ook al werd het geheel met een Extra Large-touch aan het publiek getoond. Nooit eerder was deze show zo strak geregisseerd. Muziek, dans en sketches volgden elkaar in een waanzinnig snel tempo op.
Dertien jaar na datum mochten Caals & Van Vooren het beste van zichzelf geven. En dat beide heren weinig tijd nodig hebben om elkaar terug te vinden, bleek al heel snel duidelijk. De bekendste frituur van ’t Stad mag dan wel dicht bij een ander theater liggen. De mayonaise tussen Caals & Van vooren pakt nog steeds als een kwak mayonaise op een vettig pak friet. Tussen hen lijkt het alsof de tijd is blijven stil staan. Door het vakmanschap van Luc Caals aan de cast toe te voegen leek alsof heel de machine een versnelling hoger liep. Het publiek had er duidelijk zin in om beide heren nogmaals aan het werk te zien. Dit resulteert in een grootse ticketverkoop van meer dan 10000 stuks. Ook de andere Winterrevue-debutante Helle Vanderheyden heeft een opgemerkt debuut achter de rug. Helle is wat je noemt een creatieve duizendpoot. Een werkmier 100%. Het maakt haar niet of je ze in een ensemble of een hoofdcast zet. Haar harde werken loont. Dit resulteert in een opgemerkt debuut.
Bij de Winterrevue-cast staan enkele ervaren rotten op het podium zoals Ann Van den Broeck, Britt Van der Borght en Patrick Onzia. Je hoeft hen de knepen van het vak niet te leren. Maar tussen al die ervaren rotten staat er ook éne Laurenz Hoorelbeke. Hij behoort tot de categorie opvallendste, niet-opvallende figuren van het gezelschap. Noem hem een beetje het cement van de Winterrevue-cast. Opvallen doet hij niet. Maar neem hem weg en je zal het verschil zeker merken. Ook de versmelting tussen ensemble en cast valt zienderogen op. Deze groep doet er alles aan om als één geheel naar buiten te komen. En ze slagen er ook wonderwel in.
Nog een nieuwigheidje is dat Stany Crets er een soort van jaaroverzichtsausje aan toevoegde. Zo hoorden we enkele liedjes van 2019 de revue passeren en werd er ook een knipoog gegeven naar enkele actuele thema’s zoals de pedelec en de Brexit toegevoegd. Je kan jezelf de vraag stellen of dit bij een revuespektakel van dit alooi hoort. Ik knik volmondig ja. Het geeft er een soort vernieuwende touch aan, waardoor dit alles in zich heeft om de grootste eindejaarsparty/show van ’t Stad te worden. Een terugblik op het voorbije jaar en een knalstart van het nieuwe jaar. Wie droomt daar nu niet van? Kamal Karmach en Bert Gabriëls laten dan wel hun eindejaarsconferences op de wereld los. Dit is een eigenzinnigere variant op een jaaroverzicht, die het grote publiek ongetwijfeld zal smaken.
Door er een groots(er) muzikaal sausje aan toe voegen, heeft deze Winterrevue er alles aan om de eindejaarsparty van ’t Stad te worden. Is dit de sterkste Winterrevue ooit? Tja, dat schrijf ik wellicht elk jaar. Wellicht zal het eind 2020 overtroffen worden. Maar één ding staat buiten kijf. Laurent Flament en Stany Crets hebben er alvast een stevig strakke show van gemaakt. Deze Extra Large-editie beloofde net zoals bij de beenhouwer iets meer en lost de verwachtingen stevig in. Het geeft nog bovendien dat tikkeltje surplus. Meer hoeft dat echt niet te zijn.
Bekeken op 14/12/2019 in Theater Elckerlyc
Foto: Jan Liekens