Driedubbel gewaagd. Zo zou je de musical Cinderella, die momenteel speelt in de Antwerpse Stadsschouwburg kunnen omschrijven. Enerzijds is de concurrentie momenteel moordend in de Scheldestad op het vlak commercieel cultureel erfgoed. Met in vogelvlucht ‘om de hoek’ de fel gesmaakte Winterrevue en Kerstmis Den Boom in van Sven De Ridder Company staan de messen op scherp in het land van Rubens en Van Eyck. Maar je moet het Musical Hall toegeven. Het is geen evidentie om met een musical op de proppen te komen waar je met een vergrootglas de bekende namen niet kan vinden en daar ook het grote publiek mee wilt beroeren. Tonnen respect voor het idee om jonge talenten in de kerstperiode kilometers te laten vreten op het Antwerpse podium van de Stadsschouwburg. Maar evident is het niet.
Wat is Cinderella juist? Cinderella is een adaptie van het sprookje van Assepoester, in een regie van Christophe Ameye en met de choreografie van Laurent Flament. Het is vooral de laatste, die hoge ogen gooit met een bijzondere strakke danstoevoeging bij deze musical. Want het valt meteen op. Met het DNA van Cinderella is geprobeerd iets nieuws te maken. De obligatoire lijnen tussen musical en dans zijn al lang niet meer zo hard en zo stevig met elkaar versmolten geweest als bij Cinderella. Dans en muziek zijn één. Laurent Flament bewijst hiermee nogmaals dat hij als choreograaf gewoonweg ‘ne straffe kadee is, die het geheel nog enkele puntjes hoger tilt. De minzame man achter de schermen is letterlijk één van de grote sterren uit Cinderella.
Heel Cinderella is aardig vertolkt. Het geheel mist wat smoel om een stevige blijver te zijn. Opvallendste rol is die van Isabelle Heremans. Als boze stiefmoeder steeg ze boven zichzelf uit tijdens de première en gaf de rol van stiefmoeder een extra dimensie. Hoofdrolspelers van dienst Roos van der Waerden en Pieter Casteleyn deden het niet onaardig en hielden zich keurig staande. Sofie De Schryver en Roel Felius mochten letterlijk meters van de grond gaan als de ouders van Assepoester.
Het siert Musical Hall enorm dat ze risico’s durven nemen in het huidige musicallandschap door na de Prinses en de toverspiegel opnieuw met een eigentijdse bewerking van Assepoester op de proppen te komen. Gedurfd en aardig, maar helemaal geen zekerheid. Ach ja, no risk no fun … Maar toch was een andere periode op de nokvolle culturele agenda in ‘t Stad een iets betere optie.
Bekeken op 20/12/2019
Meer info op www.musichall.be
Foto: Jan Liekens