M-Factor

Roel Moors schreeuwt het van de daken. De Telenet Giants Antwerp dreigen door een overvolle agenda als een uitgebluste citroen aan de playoffs te beginnen. Dat uitte zich ook in twee nipte nederlagen met 1 punt tegen rechtstreekse concurrenten zoals Oostende en Charleroi. Weg autoritair eerste .. en ga zo maar verder. De competitie begint weer van vooraf aan. Wat doe je dan als spelers? Eerlijk … ik denk dat ze zondag gewoon naar het wielrennen hebben gekeken.  Gewoon om hun hoofd lekker vrij te maken. En het werkte inspirerend. Hun comeback op het parket was er ééntje zoals Vanderpoel het deed op Limburgse wegen.

Eerlijk is eerlijk. Ik had wel trek in een leuk partijtje basketbal op Paasmaandag. Na de eerste twintig minuten durfde ik er geen 5 euro meer op verwedden dat het nog goed zou komen. De eerste helft was er ééntje om al wenend terug naar huis te gaan. 31-33 in het verlies. Op sociale media postte ik de veelzeggende woorden: ‘Dit loopt niet goed’. Maar zoals MVP het zondag deed, schoten de Giants ook wakker in de tweede helft. Ze gingen erop en erover. De rust zelve Hans Vanwijn, The Beast Yoeri Schoepen en het triumviraat Tate-Dudzinski en showmaker Ismael Bako lieten de plumpudding in Charleroi helemaal in elkaar zakken en vraten hun tegenstander tot de laatste korrel op. Verrijzen op Paasmaandag. Ach, het zal wel de tijd van het jaar zijn. Of spreken we nu in andere termen sinds Vanderpoel op de fiets rijdt. Wel … dan schrijf ik met plezier in deze blog neer : ‘De M-factor van The Giants’ is bij deze een feit. 83-61 eindresultaat. Do I need to say more?

Foto: Serch Carrière Images

Schoepen Troef

Het kan spoken in de Lotto Arena. Het gebeurt gratis en voor niets tijdens de Europese wedstrijden van de Antwerp Giants. Vorig jaar was ik al getuige van een opmerkelijke comeback in de match tegen Villeurbane. Eventjes een reminder oprakelen. 17 punten achterstand ophalen in amper 10 minuten om dan nog met 10 punten verschil te winnen. Of was het nu omgekeerd? Ach, het maakt niet uit. Het enige wat zeker was, is dat Yoeri Schoepen toen in zijn element was. Met 5 of 6 driepunten maakte hij kaas met gaatjes van de Franse ambities.

Het huidig seizoen is niet altijd je dat voor het jonge baskettalent. Al een paar keer zag ik hem met 5 fouten naar de kant gaan. En toch … tegen de Turkse toppers van Demir Insaat, was het weer van dattum. In de eerste helft stond Yoeri zijn vizier op scherp. Driepunters vlogen er naar believen in. In kaartkringen zou Schoepen Troef de ideale terminologie zijn.

Jonge Belgen. Ze vinden hun weg steeds beter bij de Antwerp Giants. Pineut van de match was Rogiers. Je zou voor minder. Nu krijg je een kans om Europese ervaring op te doen. Dan moet je het veld verlaten met een pijnlijke voetblessure.

Ach, Amerikaan of Belg. Het heeft wat om naar die Europese Giants-matchen te kijken. Zeker als je tussen twee rasechte sinjoren zit. Na de eerste helft was hun commentaar vernietigend. ‘Niet meer, dan een training waard’. Tijdens de tweede helft waren ze een ‘crise cardiaque’ nabij. ‘In 48 jaar dat ik basket heb gezien, nooit eerder gezien. Met zo’n ploeg mogen ze Oostende het vuur aan de schenen leggen”, weerklonk het naast mij.  De Schoepen Troef hebben ze al. Nu de klaveren, de harten en de ruiten nog …