Er bestaan nog zekerheden in het leven. In een razende vaart brengt Take Twee Producties nieuwe theaterstukken op de planken. Al een poosje loopt Liever lui dan muug in de kelder van het Fakkeltheater. Het verhaal is geschreven door Eddy Van Ginckel. Liefhebbers van de vroegere VTM-reeks Benidorm kunnen hun hartje ophalen. Want de geest van de Spaanse sferen zijn niet ver weg.
Het verhaal gaat over John & Josée. Ze hebben voor hebben voor drie maanden een leuk appartementje gehuurd in Calella (Spanje). Normaal is het de bedoeling om rustig te kunnen genieten van de zon en van de mooie omgeving, maar verschillende factoren zorgen er voor dat het er alles behalve rustig zal zijn.Het begint al met de ligging… Vlak aan zee, maar wel een appartement op de 12e verdieping met… een kapotte lift. Bovendien trekken Johns vader en een bazige tante bij hen in. Wanneer een sexy buurvrouw hen komt storen, omdat ze haar sleutel niet vindt, Josée blijft zagen voor een hond die ze niet krijgt en ook Johns jongere broer zijn duit in het zakje doet, is het hek helemaal van de dam en kan de vakantie niet meer stuk.
Bij het bekijken van het theaterstuk overvalt me een Dokter Jekyll & Mister Hyde-gevoel. Tijdens het eerste deel slaan door omstandigheden Jerry Verhaert en ouderdomsdeken en ervaren rot Paul Peeters aan het freewheelen. Dat zorgt voor bijna slapstickkomedie, van het betere soort. Doldwaze komedie, die verwachtingen schept naar het tweede deel toe. Maar helaas niet worden ingelost. Er zat meer in de finale van Liever lui dan Muug dan we te zien kregen. Zeker wanneer Paul Peeters zich op het einde helemaal mag laten. Met een onderwerp zoals de toerist naar Spanje mag het net dat tikkeltje surplus qua fout karakter hebben dan uiteindelijk te zien was. Zelfs aan de Belgische kust zie je tijdens hoogseizoen ‘foutere figuren’ rondlopen. Dat karakter mag op een theaterpodium wat meer in de verf worden gezicht. Een kleine suggestie is dat je nét meer naar een reeks als Flodder moet kijken om het einde met een knal te laten gaan.
Take Twee Producties heeft hoedanook een woelig jaar de rug. Zeker met de revalidatie van boegbeeld Ben Bervoets in het achterhoofd. Elk nadeel heb zijn voordeel. JE ziet enkele namen opstaan, die zich de ziel van een groep aantrekken. Neem nu rots in de branding Piet. Ook zijn madam Erika doet heel hard haar best. Op het podium valt vooral Saartje Danckers enorm hard op. Ze doet haar ding en ze doet het goed. Kortom gezegd: het voorbije jaar ging er een storm over Take Twee land. Maar beetje bij beetje zie je nieuwe namen opduiken, die het gezelschap ook een surplus geven.
Take Twee heeft met Liever Lui dan Muug een aardige poging tot komedie proberen neer te zeggen. Tot aan de pauze was het veruit één van de beste stukken die ik bij hen heb gezien. Maar het zakte na de koffiebreak in elkaar als de betere plumpudding. De kers op de taart ontbrak. En dat is als toeschouwer raar om te ervaring. Klein detail: wanneer je een stuk over Spanje brengt, mag de achtergrond muziek Spaanser klinken dan sommige deuntjes die ik hoorde. E viva Espana ,olé.
Ook Valentijn sloeg toe. Enkele vrouwelijke toeschouwers hadden pralines gekocht in de nabije chocoladewinkel. En omdat chocolade net altijd de zeden verzacht, mag ik stellen dat Liever Lui dan Muug nét niet om van te snoepen was. Maar wel een zeer smaakvolle amuse gueule.
Gezien op 14/2 in de Kleine Fakkel
Meer info op http://www.fakkeltheater.be
Fotobron: Take Twee Producties / Fakkeltheater
