Vanaf 16 december brengt Take Twee Producties een theatershow met de veelzeggende titel: ‘Het Neuzeke van de Zalm’. Protagonisten van dienst zijn Ben Bervoets, Jerry Verhaert, Roy Miner, Anne-Sophie van Lommel, Laila Mariën en Marleen Korthoudt. Muziek is van Stef Bierens
Deze producties is van de hand van Ben Bervoets en Roy Miner.
Speeldagen: 16-12 om 20 uur / 17-12 om 20 uur en 18-12 om 15uur.
Vanaf 8 oktober 2022 staat Take Twee Producties klaar in de Kleine Fakkel met de productie ‘Losse Flodders’. Het verhaal gaat over Jean & Cleo. Zij wonen in een gezellig huisje samen met hun dochter en Jean zijn bemoeizieke schoonzuster. Wie, wat en waarom? Jean denkt er het zijne van, maar zij laat het niet zo en gaat op speurtocht tot ergernis van de rest. Een dolkomische komedie met hilarische situaties.
Regie: Jerry Verhaert, Ben Bervoets Auteur: Ben Bervoets Cast: Marleen Korthoudt, Linda Dhaene, Gitte Malfait, Ruben De Cock, Vincent De Coninck, Marc Schoeters en Piet Van Linden
Vanaf 15 april valt in de Kleine Fakkel De Volkstuintjes van Take Twee Producties te bekijken. We kennen allemaal de Volkstuintjes.
“André” een persoon van middelbare leeftijd baat het volkshuis uit “De Volkstuintjes”. Hier komt zowat iedereen. Wanneer André zijn zinnen op de mooie veel jongeren Kirsten heeft gezet is het kot te klein. Het komt zelfs tot een regelrechte discussie tussen hem en August, zijn boezemvriend. En dan spreken we nog niet over Fabian, Kamiel, Charlotte en zotte Gusta.
Regie: Jerry Verhaert Auteur: Ben Bervoets Cast: Roy Miner, Linda Dhaene, Ruben De Cock, Floor van Den Eijnden, Gitte Malfait, Ben Bervoets, Marc Schoeters
De dames en heren van Take Twee Producties zijn terug. Na enkele revueshows tijdens de coronabreak is het nu al een poosje de beurt aan de Ambetante Tantes, die hun opwachting maken in de Kleine Fakkel.
Het verhaal gaat over Achiel. De winkel van Achiel draait op half zeven en daar is niet veel aan te doen. Wanneer de roddel werkelijkheid wordt, begint voor Achiel een race tegen de tijd om alles wat scheef loopt recht te trekken.
De twee tantes zorgen voor heel wat gerommel in het huishouden.
Humor dat zich afspeelt in de jaren stillekes.
Eerlijk is eerlijk: Ron Boeuvelet en Vincent De Coninck staan als Achiel en zijn werkgast Nand centraal in het stuk. En ze voeren dit zeer degelijk uit. Het woord degelijk is een beetje de rode draad in heel het verhaal van Ambetante Tantes. Een volkse komedie zonder meer, die zijn weg naar een bepaalde publiek weet te vinden. Opvallend is dat ‘bruur & bruur’ Ben & Jerry in dit stuk met kleine rolletjes zijn bedeeld.
Heel opvallend is dat in deze coronatijd het publiek wel pap lust van de stukken van Take Twee Producties. De ticketverloop in de Kleine Fakkel loopt als een trein. Er is een moment ingelast voor een extra voorstelling. Na crisistijden zoeken mensen duidelijk naar herkenbaar volks entertainment, dicht bij huis. Daar profiteert Take Twee Producties maar al te goed van.
Cast: Vincent De Coninck, Ron Boeuvelet, Frieda Sijsmans, Marleen Korthoudt, Linda Swinnen, Ben Bervoets, Jerry Verhaert
Begin november pakt Take Twee Producties uit met ‘Ambetante Tantes’ in de Zwarte Zaal van het Fakkeltheater. Een stuk naar de hand van Ben Bervoets. Achiel en zijn inwonende vriend Nand, krijgen via Flor de voddenraper het slechte nieuws dat het huis zou verkocht worden.
Niet alleen voor de zaak die er gevestigd is maar ook voor hen komt dat zeer slecht uit. Ook de twee ambetante tantes die nog op bezoek komen om alles in het honderd te laten lopen is de druppel die de emmer doet overlopen. De cast van deze volkse komedie bestaat uit: Ron Boeuvelet, Vincent De Coninck, Frieda Sijsmans, Linda Swinnen, Marleen Korthoudt, Jerry Verhaert en Ben Bervoets.
Reserveer tijdig en denk aan een tafeltje tijdens de pauze en/of na de voorstelling.Van zaterdag 7-11-2020 tot en met zondagmiddag 22-11-2020 loopt deze productie in de zwarte zaal van het Fakkeltheater.
Deze voorstelling maakt deel uit van
‘Een hart voor theatermakers in hartje Antwerpen’.*
(Zwarte Zaal max. 90 personen)
Voor acteur en Take Twee-gezicht Ben Bervoets was het een bewogen theaterseizoen 2019-2020. Vooraleer het seizoen echt startte, werd hij getroffen door een beroerte. Waar hij vroeger een druk bezet man was, die duizend-en-een-dingen tegelijkertijd deed, moest hij zichzelf enorm hard aanpassen. Hoe zou het met Ben zijn in Coronatijden? Een gesprek met een man met het hart voor het Volkse Theater. Bij .. Ben Bervoets.
“Het leven in het theater mis ik enorm hard”, vangt Ben het gesprek aan. “Gewoonweg omdat je door de Coronaproblematiek als theaterdier in een zwart gat valt. Mijn creatieve uitlaatklep werd volledig weggenomen door het stilleggen van het culturele leven. Ook mijn sociale contacten zijn tot een strikt minimum herleid. Dan moet je gewoon andere dingen zoeken of je wordt gek. En toch … heeft elk nadeel zijn voordeel. Door de noodgedwongen theaterpauze krijg ik nu de kans om hard te werken aan mijn herstel. Ik ben na mijn beroerte snel terug gekeerd en nam voor Take Twee Producties vooral het administratieve luik in handen. Tijdens deze periode hou ik me wel elke dag met het theater bezig. Dan bedoel ik zowel het poppentheater als het volwassen theater. Voor het poppentheater Klein maar Moedig bouw ik ijverig aan de decors. Voor Take Twee heb ik met ‘Ambetante Tantes’ en ‘Waanzin’ tijdens de lockdown al twee theatervoorstellingen gemaakt. Dit zijn twee producties, die we het volgende seizoen zullen spelen. Het stuk voor de Antwerpse Poesjenellen wordt ook afgewerkt. Dit is een poppentheatervoorstelling, waar we een nieuwe eindejaarstraditie op verzoek van vele mensen willen van maken. En dat is nog niet alles. Ik ben volop aan het schrijven aan een verhaal dat pas later op het publiek wordt losgelaten. Ooit heb ik het theaterstuk ‘Zware Jongens’ geschreven. Dat beviel me enorm en heeft me geïnspireerd om deze weg nog verder in te slaan. De periode, waarin we nu leven, is er ééntje dat heel wat inspiratie bij mij doet opflakkeren. Theater is mijn passie en die kan ik echt niet stoppen. Mijn uurtjes verdeel ik doelgericht. Het lukt me nog niet om aan één stuk door dezelfde dingen te blijven doen. Met een beetje variatie tijdens de dag zet ik de nodige stappen vooruit (lacht).”
Toekomst
De culturele sector zit in een woelig vaarwater. En dat houdt acteurs en theatermensen méér dan ooit wakker. ‘Ik zou liegen als ik hier verklaar dat het me niet bezig houdt. Maar ik probeer alles door een roze bril te bekijken. De Take Twee-agenda is klaar voor het najaar. Zonder tegenbericht bereiden wij ons ten volle voor op de startdatum van de eerste voorstelling. Meer kunnen wij niet doen. Deze houding lijkt me nog altijd beter dat thuis alleen te zitten en met je vingers te draaien. Sam & Michaël van het Fakkeltheater doen er alles aan wat in hun mogelijkheden ligt om klaar te zijn voor het nieuwe theaterseizoen. Wij als theatermakers doen gewoon hetzelfde. Alleen hebben wij geen vat op hetgeen de actualiteit ons brengt.”
Poppen
Ben Bervoets heeft een grote liefde voor het poppentheater. “Het poppentheater is een microbe, die ik van mijn vader heb geërfd”, vertelt Ben. “Een goede veertig jaar geleden startte hij met een poppenschouwburg. Dat heeft ongeveer tot een twintig jaar geleden geduurd. Toen Poppenschouwburg Van Campen stopte, was er bij mij het idee om definitief te stoppen. Alleen was de microbe te fel aanwezig. Samen met ‘broer’ Jerry heb ik dan besloten om het poppentheater terug op te starten bij Take Twee. Maar dan wel onder de noemer ‘Klein maar Moedig’. Mijn vader is nog steeds betrokken bij deze voorstellingen. Zo is hij de maker van alle poppen. Spelen doet hij zelf niet meer. Maar het inspannend werk om de figuren neemt hij nog wel op zijn schouders. Weet je … ook al is de tijd enorm hard geëvolueerd. Je merkt nog steeds dat de fantasie van een poppentheater een bepaalde magie uitstraalt naar de kinderen toe. Ze mogen dan wel allemaal Playstation en een computer hebben. De verhalen blijven nog altijd tot de verbeelding spreken. Persoonlijk doet mij dat enorm veel deugd.”
Een blik naar de toekomst
Ook al werkt hij keihard aan zijn herstel. Ben lijkt meer dan ooit klaar voor de toekomst. “Mijn belangrijkste taak bij Take Twee blijft het organisatorische werk. Toch blijft het mijn doel om in het komende theaterseizoen twee kleine rolletjes te spelen. Op dit moment is dat het maximum haalbare. Als acteur moet ik stapje per stapje naar omhoog toe werken. Wanneer ik gewoon praat, merk ik dat ik nog te veel inspanningen moet leveren om alles goed te doen. Dus ja, een grote rol is momenteel uitgesloten. Wat de toekomst brengt, weet ik niet. Mijn ambities blijft nog altijd aanwezig om een grote rol te spelen tijdens het seizoen 2021-2022. Toch blijft het koffiedik kijken. Ik moet een bijzonder hard traject afleggen om terug de oude te worden. Vroeger was ik iemand, die graag op zichzelf werkte. Nu moet ik hulp vragen voor heel wat kleine dingen. Dat is zeker niet eenvoudig om te dragen. Wanneer ik een potje verf moet openen, moet iemand anders dat doen omdat ik de kracht niet heb. Beetje bij beetje bouw ik alles terug op. Alles gebeurt op mijn ritme. Ik ben er zeker van. Uiteindelijk kom ik sterker dan ooit terug.”
Er bestaan nog zekerheden in het leven. In een razende vaart brengt Take Twee Producties nieuwe theaterstukken op de planken. Al een poosje loopt Liever lui dan muug in de kelder van het Fakkeltheater. Het verhaal is geschreven door Eddy Van Ginckel. Liefhebbers van de vroegere VTM-reeks Benidorm kunnen hun hartje ophalen. Want de geest van de Spaanse sferen zijn niet ver weg.
Het verhaal gaat over John & Josée. Ze hebben voor hebben voor drie maanden een leuk appartementje gehuurd in Calella (Spanje). Normaal is het de bedoeling om rustig te kunnen genieten van de zon en van de mooie omgeving, maar verschillende factoren zorgen er voor dat het er alles behalve rustig zal zijn.Het begint al met de ligging… Vlak aan zee, maar wel een appartement op de 12e verdieping met… een kapotte lift. Bovendien trekken Johns vader en een bazige tante bij hen in. Wanneer een sexy buurvrouw hen komt storen, omdat ze haar sleutel niet vindt, Josée blijft zagen voor een hond die ze niet krijgt en ook Johns jongere broer zijn duit in het zakje doet, is het hek helemaal van de dam en kan de vakantie niet meer stuk.
Bij het bekijken van het theaterstuk overvalt me een Dokter Jekyll & Mister Hyde-gevoel. Tijdens het eerste deel slaan door omstandigheden Jerry Verhaert en ouderdomsdeken en ervaren rot Paul Peeters aan het freewheelen. Dat zorgt voor bijna slapstickkomedie, van het betere soort. Doldwaze komedie, die verwachtingen schept naar het tweede deel toe. Maar helaas niet worden ingelost. Er zat meer in de finale van Liever lui dan Muug dan we te zien kregen. Zeker wanneer Paul Peeters zich op het einde helemaal mag laten. Met een onderwerp zoals de toerist naar Spanje mag het net dat tikkeltje surplus qua fout karakter hebben dan uiteindelijk te zien was. Zelfs aan de Belgische kust zie je tijdens hoogseizoen ‘foutere figuren’ rondlopen. Dat karakter mag op een theaterpodium wat meer in de verf worden gezicht. Een kleine suggestie is dat je nét meer naar een reeks als Flodder moet kijken om het einde met een knal te laten gaan.
Take Twee Producties heeft hoedanook een woelig jaar de rug. Zeker met de revalidatie van boegbeeld Ben Bervoets in het achterhoofd. Elk nadeel heb zijn voordeel. JE ziet enkele namen opstaan, die zich de ziel van een groep aantrekken. Neem nu rots in de branding Piet. Ook zijn madam Erika doet heel hard haar best. Op het podium valt vooral Saartje Danckers enorm hard op. Ze doet haar ding en ze doet het goed. Kortom gezegd: het voorbije jaar ging er een storm over Take Twee land. Maar beetje bij beetje zie je nieuwe namen opduiken, die het gezelschap ook een surplus geven.
Take Twee heeft met Liever Lui dan Muug een aardige poging tot komedie proberen neer te zeggen. Tot aan de pauze was het veruit één van de beste stukken die ik bij hen heb gezien. Maar het zakte na de koffiebreak in elkaar als de betere plumpudding. De kers op de taart ontbrak. En dat is als toeschouwer raar om te ervaring. Klein detail: wanneer je een stuk over Spanje brengt, mag de achtergrond muziek Spaanser klinken dan sommige deuntjes die ik hoorde. E viva Espana ,olé.
Ook Valentijn sloeg toe. Enkele vrouwelijke toeschouwers hadden pralines gekocht in de nabije chocoladewinkel. En omdat chocolade net altijd de zeden verzacht, mag ik stellen dat Liever Lui dan Muug nét niet om van te snoepen was. Maar wel een zeer smaakvolle amuse gueule.
De heren van Take Twee producties zijn niet te stoppen. Eind maart lanceren ze hun nieuwste productie: KROT & CO. KROT & CO is een toneelspel over extreme armoede, iets wat iedereen (ja, iedereen!) totaal onverwacht zelf kan overkomen.
Armoede overvalt je zomaar op een moment dat je dit het minst verwacht en komt altijd ongelegen.
Het ligt overal op de loer, als een haai die bloed ruikt. Humor? Een mens kan nu eenmaal niet zonder, ook al lijkt dit soms erg ver weg. Maar toch is het net dat wat je overeind kan helpen. Leven bestaat nu eenmaal uit vallen en telkens weer opstaan.
En vooral: overal en in elke situatie de humor zien.
Linda Dhaene vertolkt de rol van haar leven, mooi en passioneel maar met dat tikkeltje humor.
Ron Boeuvelet vervangt Ben Bervoets die deze rol als geen andere vertolkt. Ron en Linda zijn een goed geradeerd raderwerk.
Piet Van Linden staat in voor weer een schitterende regie en wordt bijstaan door Linda Swinnen.
Dit mag u echt niet missen.
Speeldagen: Van 27-3 tot en met 19-4-2020 elk weekend
In theatermiddens zijn Ben Bervoets en Jerry Verhaert de drijvende krachten achter Take Twee Producties. Het voorbije jaar 2019 werd voor Ben gekenmerkt door heel wat tegenslag. Maar beetje bij beetje vecht hij terug om sterker dan ooit te worden. Samen met zijn ‘theaterbroer’ Jerry ging hij naar de première van Paprika. Daar poseerden broer en broer (broer in’t kwadraat) voor de lens van de fotograaf.
Take Twee Producties pakte de voorbije weken uit met een heuse schuivencomedy in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. Deze unieke creatie kwam uit het brein van Frank Van Erum. De actor formally known als Renzo uit Thuis had enkele fraaie namen weten te strikken. Zo zagen we Loes Van Den Heuvel en Oma Fonkel ‘alias Nicky Langley’ op de set.
Eerlijk is eerlijk. Het idee om met een schuivencomedy over een mortuarium op de proppen te komen, werkte aanstekelijk. Er is duidelijk interesse in het ‘leven na de dood’. De Rode Zaal zat op een zondagnamiddag stevig vol.
De cast trok zijn streng. Met zatte pastoor ‘Walter De Groote’ en ‘Liesbeth Verstraelen’ in een absolute glansrol. En wie is toch de bevallige Amber, die Anne Van Opstal verving. Alleen bleef je als toeschouwer een beetje op de honger te zitten. Het stuk had meer weg van een deurencomedy dan een schuivencomedy. Wanneer je met Leven na de dood start, komt de zaal met deze oorwurm van dienst al automatisch in een bepaald sfeertje terecht. Zeker Walter De Groote zijn ding mag doen. Afscheid nemen bestaat niet werkt daarvoor net iets minder aanstekelijk.
Het siert schrijver Frank Van Erum dat hij risico’s durft te nemen om een stuk te maken rond dit thema. Alleen mocht het nét dat tikkeltje gepolijster en gedurfder te zijn. Er zit zeker veel potentieel in een komedie rond dit onderwerp. Alleen hadden er iets meer doordachtere keuzes gemaakt worden. Een acteur als Gregory Van Damme moet je whole the way laten gaan. Hij was iets geremder dan we van hem gewoon waren. Nog steeds zijn streng trekkend … maar … het suprlusje zoals bij ‘Er zit iets los bij nonkel Jos’ was hier niet merkbaar.
Naar mijn gevoel moest deze comedy net iets langer rijpen in het brein van Frank Van Erum. Absoluut potentieel. Alleen werd het verwachtingspatroon dat is gelinkt aan het begrip ‘schuivencomedy’ niet volledig ingelost. Daarvoor was het verschil tussen de hoogtes en laagtes net iets te groot en waren er iets te veel deuren en iets te weinig schuiven.
