De periode rond Allerheiligen geeft het kerkhof heel wat kleur. Ik ging met mijn fotocameraatje op zoek naar de kerkhof’blommen’/kerkhof’bloemen’ op de begraafplaats van Mechelen. Een compilatie.
Foto’s: Bart Liekens
Wat moet een mens zoal doen in quarantaine-tijd. Zolang het nog toegestaan is met de twee benen (op mijn ééntje dus) essentiële verplaatsingen doen om een frisse neus te halen. De drang naar wat leidt me heel vaak tot aan een Mechelse kerk. En daar viel me op … dat sinds het Coronavirus de klok nog altijd op het winteruur stond. Is het mijn vergeten tijdens een periode waarin er nog andere belangrijke dingen te doen zijn? De tijd bleef letterlijk in een andere wereld staan op de toren van de Sint-Libertuskerk. Eéntje waarin je nog een uur langer mocht slapen.
Zondag 12 april 2020 (update)
Wat moet een mens zoal doen op de meest a-typische sinds eeuwen? Een wandelingetje maken langs de kerk … En tja, Pasen blijkt de tijd van verrijzenis te zijn. Want de klok op de kerktoren wijst zomeruur aan. Hallelujah, de klokken zijn verrezen. Het lijkt de tijd van het jaar wel.
Foto: Bart Liekens
Het nieuwe VTM-programma Onderzoeksrechters geeft een unieke kijk in de wereld van de misdaad en hoe acht onderzoeksrechters in Vlaanderen écht te werk gaan. In de eerste aflevering van morgen, dinsdag 3 maart om 21.45 bij VTM, krijgt onderzoeksrechter Philippe Van Linthout in Mechelen een man te zien die verdacht wordt van drugssmokkel in de gevangenis. “Ik ga niet oordelen of u schuldig bent aan iets, maar ik ben wel de rechter die moet oordelen wat er straks met u gaat gebeuren in afwachting van het verdere proces”, geeft Van Linthout de man mee.
Wie is de hespendief? In Leuven krijgt onderzoeksrechter Danny Mathys een man te zien die door een winkeldetective in een Delhaize is betrapt op het stelen van… hesp en kaas. “Met naar de kassa te wandelen had ik een meningsverschil met mijn partner over 50 euro. Dus ben ik de kaas en hesp vergeten op de band te leggen.” De procureur benoemt het feit als een diefstal met geweld. Aan onderzoeksrechter Mathys om te onderzoeken wat er precies gebeurd is.
Goedele Franssens is onderzoeksrechter in Antwerpen. Ze krijgt een 23-jarige man in haar bureau die verdacht wordt van het vernielen van meubilair in het ouderlijk huis. “Dat is een inbreuk op het strafwetboek. Als u die feiten heeft gepleegd, maakt u zich strafbaar aan vernieling van goederen met geweld”, klinkt het.
In Antwerpen zetelt ook onderzoeksrechter Bie Melis. Zij krijgt een man te zien die verdacht van handel in verdovende middelen. In zijn voertuig werd onder andere een hoeveelheid marihuana, cocaïne en een grote som geld aangetroffen. “Mensen zijn heel creatief en proberen niet gevat te worden. Ik ben altijd tevreden als we dan toch iets kunnen terugvinden en dat we dan toch slimmer af geweest zijn”, aldus onderzoeksrechter Melis.
Naast de verhoren van de onderzoeksrechters toont het programma ook hun gevangenisbezoeken en het overleg met de politie. “Het is de wettelijke verplichting van een onderzoeksrechter om normaal gezien één keer per maand zijn gevangen te gaan bezoeken, om te vragen hoe het met hen gaat. We spreken daar iets meer van mens tot mens, want het mag niet over het dossier gaan”, aldus onderzoeksrechter Van Linthout.
De acht onderzoeksrechters die in hun kaarten laten kijken:
In chronologische volgorde: Philippe Van Linthout (Mechelen), Goedele Franssens (Antwerpen), Danny Mathys (Leuven), Patrick Gaudius (Brussel), Bie Melis (Antwerpen), Karel Van Cauwenberghe (Antwerpen), Els de Breucker (Brussel) en Katrijn Helsen (Turnhout).
Vanaf 3 maart om 21u45 bij VTM
Foto: DPG Media
Het wordt stilaan een traditie: een tot een breakdance arena omgebouwd Cultuur-centrum in Mechelen ontvangt opnieuw de crème de la crème van de breakdance wereld tijdenseen nieuwe editie van de Battle Of Honour.
Onder het motto bigger, better, faster, stronger zal de kerk van het Cultuurcentrum in Mechelen op 16 februari 2019 het strijdtoneel worden van de grootste breakdance goden van deze planeet. De beste B-Boys van de VS, Japan, Zuid-Korea, Zuid-Amerika en Europa komen elkaar bekampen met letterlijk duizelingwekkende sets van toprocks, footworks, powermoves en freezes. De 3 uur durende avondfinale wordt voorafgegaan door en afgewisseld met kwalificatiewedstrijden en acts van B-Girls, B-Kidz en Old Schoolers: een gevarieerde dag voor jong en oud!
Bron: CC Mechelen
Het Vrijbroekpark in Mechelen stond dit weekend helemaal in het teken van de rozenbloei. Om het fraaie bed van deze edele bloem te bekijken, werden er Rozenfeesten georganiseerd. Heel wat nieuwsgierigen kwamen een kijkje nemen naar dit park. Voor mij was het de eerste keer dat ik een bezoekje bracht aan de bloeiende rozen van de Dijlestad. Samen met mijn vader trok ik naar het park. We kwamen naar huis met een fotoboek vol met impressies van Het Mechelse Bed of Roses.
U kan onze foto’s bekijken via:
https://goo.gl/thd5xb
Foto: Jan Liekens
Begin 2018 liep ik in Scheveningen een bijzonder bont gezelschap tegen het lijf. Toen ik veel te vroeg in het Nederlandse kustplaatsje aanwezig was, maakte ik een wandelingetje op de zeedijk. En ik was niet alleen … Ook een groep mensen in ware Belle Epoque stijl hadden hetzelfde ideetje opgevat als ik. Ik stond met mijn mond vol tanden. Aan het strand verwacht je mensen in Baywatchstijl, maar niet in dergelijke prachtige kledij.
Nu zijn we midden juni. Via de geijkte sociale media ving ik het bericht op dat er bijzondere bezoekers zouden langs komen tijdens Mechelse Rozenfeesten in het Vrijbroekpark. Meer bepaald de Belle Epoque-mensen. Ik was nog nooit op deze feesten geweest. Mits het dicht bij de deur was, ging ik eens langs. Ik zag enkele bekende gezichten terug van mijn Schevenings uitstapje. En zo voelde ik me in Victorian Garden-stijl. De tea time en de picknick waren volop aanwezig. You rang my lord …. Het gevoel van Scheveningen was weer helemaal terug. Een Victorian Gardenfair 1898 beleven op een doorsnee zondagnamiddag gekruid met rozen in Belle Epoque-stijl. Het is eens wat anders, niet waar.
Meer foto’s van de opmerkelijke bezoekers van de Rozenfeesten kan u ontdekken op:
https://goo.gl/fUPhKP
Foto’s: Jan Liekens
The Life of Mechelen is één van de opmerkelijkste theaterproducties van het voorbije theaterseizoen. In deze cyclus zijn zeven voorstellingen over vier jaren gepland met persoonlijke verhalen van Mechelse Stadsgezelschap. Eind mei was het de beurt aan het tweede luik van deze zevenkoppige cyclus.
De eerste editie ‘Het prille begin’ was (met twee uitverkochte zalen) een groot succes! In The Life of Mechelen #2 Leren en spelen werd gefocust op verhalen over de kindertijd van 6 tot 12 jaar. Leren en groeien, naar school gaan en spelen, speelgoed en liedjes, broertjes en zusjes, huisdieren en hobby’s, ziekte en vreugde maar ook pesten en het verschil van de kindertijd vroeger en nu komen aan bod
Zo zag ik de nieuwe Shakespeare, de vrouw die na 20 jaar eindelijk erkenning kreeg voor haar Eternal Flame-interpretatie, een fanfare van dienst, een schattig moeder-Emma momentje en een stevige battle tussen twee generaties. The Life of Mechelen valt te catalogeren onder de noemer atypisch theater. Maar dat maakt net het geheel zo bijzonder. Niet-professionele mensen, die samenwerken en herkenbare verhalen brengen voor jong en oud. The Life of Mechelen is theater met een smoel … niet meer niet minder.
Geen twee zonder drie. The Life of Mechelen komt ook in het seizoen 2018-2019 terug. Het derde luik is Groeipijnen. Op de agenda staat deze voorstelling gepland voor vrijdag 10 mei 2019 om 20u15, zaterdag 11 en zondag 12 mei 2019 om 15u. Telkens bij ARSENAAL/LAZARUS in Mechelen. Meer info op http://www.arsenaallazarus.be
Voorstelling gezien op: 26/5 bij Beeldsmederij De Maan in Mechelen.
Foto: Raymond Mallentjer
Schoon volk zaterdagnamiddag in de Mechelse Standaard Boekhandel. Twee auteurs kwamen hun nieuwste telg signeren. Zo kwam Luc Deflo langs om zijn boek Schatje aan de fans voor te stellen. Het verhaal ‘Schatje’ gaat over een waterloop, waar ik persoonlijk heel veel herinneringen aan heb. Meer bepaald: de Mechelse Vrouwvliet. Ik kan het aantal keren dat ik langs deze waterkant heb gewandeld al niet meer op tien handen tellen. Maar nu wordt de Vrouwvliet vereenzelvigd met Schatje. Het verhaal ‘Schatje’ gaat over de 18-jarige Myrthe. Ze krijgt een berichtje van haar nieuwe liefje Tom. Niet snel daarna rijdt ze met haar fiets naar hun geheime liefdesnestje. Wanneer ze echter om 4 uur ‘s ochtends nog niet terug thuis is, slaat haar moeder alarm. Rechercheurs Nadia Mendonck en Dirk Deleu vinden Myrthe in een bunker langs de Mechelse Vrouwvliet, een zijriviertje van de Dijle. Gewurgd. Haar gsm-verkeer leidt naar Tom, maar de jonge man beweert dat zijn gsm die bewuste avond is gestolen. Dan gaan de poppen aan het dansen. Wie heeft de gsm van Tom gepikt om er de nietsvermoedende Myrthe in de val mee te lokken?
Maar Luc Deflo was niet alleen in de Dijlestad. Ook de beloftevolle schrijfster Greet Ilegems zakte naar Mechelen af om De kleuren van het licht: de tweede telg uit haar World of Hybrid-reeks te signeren. Amina wordt plots wakker in een onbekende, magische stad. Het blijkt een hoog ontwikkelde samenleving te zijn, die nagenoeg ideaal lijkt en waar mensen zelfs in beeldentaal met elkaar kunnen communiceren. Ze herinnert zich echter niets meer over haar verleden, zelfs niet over Matheian; de jongen die haar ooit tot daar bracht. Wanneer Amina te weten komt waarom Matheian verborgen gehouden wordt voor haar, heeft ze geen idee meer wie nog te vertrouwen.
In de wereld waar Amina vandaan komt, is haar oud-klasgenoot, Gauthier Dumont, op zoek naar het geheim achter Amina’s verdwijning. Hij ontdekt een link met de dood van zijn vader; een ontdekking die de koers van zijn leven verandert en nog meer mysterieuze vragen doet rijzen. Wat was zijn vader op het spoor gekomen? Wat is de waarheid, in een wereld vol leugens?
De kleuren van het licht is een fantasierijk verhaal over ‘zijn wie je bent’ en over ‘volhouden en dromen’. Het weet zowel jong als oud te fascineren. Het is het tweede boek in de Hybrid-reeks en kan door zijn unieke structuur ook zonder voorkennis gelezen worden.
Greet Ilegems en Luc Deflo zijn twee totaal verschillende type schrijvers. Alleen zijn ze aan elkaar verbonden door de liefde voor het geschreven woord. Schrijvers united … Dat verdient een mooie foto, niet waar.
Met dank aan Greet Ilegems voor de foto.
De trein tussen Mechelen en Amsterdam. Al verschillende keren heb ik de verbinding vanuit Mechelen naar onze noorderburen genomen. En toch … de rit van afgelopen zondag blijft me bij. Daar had ik een opmerkelijke ontmoeting met Harry. Ik hoor u nu alvast vragen: wie is Harry. Je kan hem het beste omschrijven als iemand met een nieuwsgierig karakter en een intrigerende blik.
Ik laat u niet in het midden. Harry is een trouwe viervoeter, die samen met zijn dogsitter zijn baasje ging uitwuiven in Schiphol. De baas ging op reis. En Harry moest uit logeren. Harry (bijgenaamd Har) en de trein. Het was duidelijk een nieuwe wereld, die voor hem openging. Hij kwispelde duchtig in het rond en ging op verkenningstocht. Ja, Harry heeft een nieuwsgierig karakter met een intrigerende blik.
In het gangpad van de internationale trein liep hij een Indisch meisje tegen het lijf. Hun blikken kruisten elkaar. Harry en het Indische meisje hadden duidelijk hetzelfde doel: een nieuwe wereld verkennen. Hun karakters waren naar mijn gevoel gelijklopend. Ze waren alle twee nieuwsgierig en hadden een intrigerende blik.
Alleen bleek de blik van Harry er voor de Indische kleuter te veel aan. Het Indische meisje ging samen met haar ouders in een andere wagon zitten. ‘Har’ regeerde met ijzeren hand over zijn territorium. ‘Har’ had een stevig karakter met een intrigerende blik.
En toen … hield de trein halt in Schiphol. Zijn baasje moest haar vliegtuig hebben. En ook het Inidische meisje zei Harry vaarwel. Je zag het van ver aankomen. Het hoefde plots voor Harry niet meer. Er overviel hem een tristesse, die je zelden bij honden ziet. Harry voelde zich eenzaam en verlaten. Hij moest met de dogsitter naar Amsterdam. Maar dat zinde hem niet. Hij wou vooral spelen met zijn baasje en het Indische meisje. Dat werd hem niet gegund.
Later die dag liep ik Harry nog tegen het lijf. Hij was samen op stap met zijn dogsitter in de gangen van Amsterdam Centraal. Hoe het nu met hem is, weet ik niet. Het Indische meisje zal hij wellicht nooit meer zien. De blik bij terugkeer van zijn baasje belooft er nu al één uit de 1000 te zijn. Want er is er maar ééntje met een stevig karakter en een intrigerende blik. Juist ja, zijn naam is Harry.
Tijdens mijn vele wandeltochten in eigen regio passeer ik wel eens langs Battel (tegen Mechelen). Vooral de gigantische rij boten, de passages langs de Zenne en het bijzonder fraaie natuurgebied ‘De Battelaer’ blijven me bij. Alleen zal Battel voor mij nooit meer hetzelfde betekenen sinds ik een poosje geleden een ontmoeting had met de mooiste aller Battelaers. Een korte voorstelling van Kim zegt genoeg. Haar naam is: Kim Detollenaere. Haar dagdagelijkse bezigheid: studente geneeskunde. Haar passie: een oog voor schoonheid. Haar droom: ooit een eigen privékliniek als plastisch chirurge opstarten. Haar zomerse bezigheid in 2017: deelnemen aan Miss Antwerpen. Het oog heeft een nieuw pad ontdekt.
Ik ontmoette Kim in het centrum van Mechelen. De kermis was net de stad uit. We hadden afgesproken in een wijnbar. Daar had ik een zeer uitvoerig gesprek met deze Mechelse schone. Waarom droomt een jonge vrouw van een wereld van de plastische chirurgie? Het blijft met dit toekomstbeeld in mijn hoofd nogal gek om de stap richting Miss België te zetten. En toch, het leek alsof het voorbestemd was. In ons gesprek was het overduidelijk dat zintuigen een belangrijke plaats in haar leven hebben. Kim weet wat ze wil, ze heeft een eigen mening en heeft naast ‘oog voor schoonheid’ ook een bijzonder scherp ‘oog’ voor haar eigen toekomst. Ze wou met haar deelname eens wat anders in haar leven dan voortdurend achter de studieboeken zitten. Zeker als de stages er aankomen. Eens wat andere lucht ‘snuiven’ of ‘proeven’ van een andere wereld kan nooit geen kwaad. Het ‘oog’ heeft het juiste pad ontdekt.
Van geneeskunde naar Miss België. Lenty Frans deed het haar voor. En waarom zou net in dit parcours Kims gevoel haar in de steek laten? De kans lijkt me zeer klein. Na die éne babbel ben ik er zeker van dat dit niet zal gebeuren. De ogen en de andere zintuigen wijzen duidelijk de weg.
Foto: privéarchief Kim Detollenaere