Karakterkopjes: het zijn vaak mensen met de allermooiste verhalen. Neem nu Miss Limburg-finaliste Ilona Willaerts. Naar mijn gevoel: een toonbeeld van doorzettingsvermogen. Enkele weken geleden schreef ik een berichtje over de veiling van haar Liverpool-truitje van Simon Mignolet voor het goede doel Hope for The Children.Heel knap initiatief. En toch … je slikt eventjes wanneer je Ilona’s levensparcours beter leert kennen. Het is er ééntje om u tegen te zeggen: gepest op school, epilepsie en een tumor in haar been. In haar leven heeft ze het allemaal meegemaakt. Op haar zeventiende deed ze een opmerkelijke belofte aan haar moeder. Een beentumor veroordeelde haar een poosje tot een rolstoel. Wanneer ze opnieuw kon lopen na die beentumor, moest en zou ze de stap naar een Missverkiezing zetten. Hiermee trad ze in de voetsporen van haar nicht Inez, die in een ver verleden al had deelgenomen aan een andere verkiezing. Ilona wou dat doen. Want ze heeft een goedlachse overwinnaarsmentaliteit in zich.
Als rasechte kanarie leert ze nu ‘haar’ Sint-Truiden beter kennen. Alleen was ze tijdens een uitstapje danig geschrokken. Blijkbaar waren de kleuren van haar stad niet geel-blauw zoals bij de voetbalploeg. Maar wel rood-wit. De kleuren van den Antwerp, godbetert. Maar ach, zo leert een mens: de historie van haar thuishaven beter kennen. Zulke anekdotes moet je trouwens met een kwinkslag benaderen. Maar dat is voor Ilona geen enkel probleem. Ze heeft een goedlachsheid van hier tot en met Tokio in zich.
Focus on the target. Dat is momenteel het allerbelangrijkste. Alleen de regionale verkiezing telt momenteel. Aan de nationale finale van Miss België denkt ze nog niet. Daarvoor maakte ze al te veel mee in haar leven. Studiematig werkt ze dag in dag uit samen met kindjes. De glimlach van een kind doet haar smelten. En als het geen kind is, houdt de Limburgse nuchterheid haar wel met beide voetjes op de grond. Maar ach, ik kan nog uren filosoferen over de sterktes en zwaktes van deze ‘kanarie’ onder de Miss Limburg-finalisten. Maar dat zou een brug te ver zijn. En toch ben ik er diep vanbinnen heilig van overtuigd dat de Limburgse nuchterheid zeker niet haar sterkste wapen is. Alleen al met haar glimlach achter de hand, is ze bezig met haar veroveringstocht door het hele land.
Foto: selfie Ilona Willaerts