Tagarchief: wandelen

Opgepast drijfzand!

Geplaatst in Regio, Walking door

Jaarlijks is het in de meimaand tijd voor de Leestse Slakkengang. Een bijzonder fraai wandelparcours rond de Zenne. Voor het derde jaar op rij heb ik deelgenomen aan de tocht van organisatiecomité De Slak. Iets meer dan 20 km heb ik op 9 mei afgewerkt. Op het parcours liep ik een oude bekende tegen het lijf. Meer bepaald: het natuurgebied Den Battelaer in Battel. Ik schreef er ooit een blogje over omdat in dit gebied een genadeloze dijkenklim is. En toch …

De dijkenklim werd voor de verandering een afdaling. Compleet buiten mijn comfortzone. Maar het was een bord langs de weg dat me het meeste schrik inboezemde. De boodschap was veelzeggend. Op weg naar de Zenne kreeg ik te lezen: ‘Opgepast drijfzand’.  De moed zakte diep in mijn schoenen weg of zakte ik zelf weg in het drijfzand?

Ik stel u met plezier gerust. Onder mijn voeten heb ik onderweg geen drijfzand gevoeld. Fraaie beeldje van vergezichten daarentegen heb ik genoeg kunnen schieten. De Slakkengang is in mijn wandelcarrière uitgegroeid tot een ware traditional. Weest gerust: er is alleen op papier spraken van de ‘naam’ Slakkengang. De benen voelden goed aan. Het was me duidelijk. Geen berg is hoog genoeg, geen zee is diep genoeg, zelfs geen bord ‘opgepast drijfzand’ hield me tegen.

Tocht: 20 km afgewerkt op 9/5/2018

Meer foto’s kan u zien op:
https://www.irista.com/gallery/rizjkbz8x95z

3e Ibis Winterserietocht: De weergoden spelen mee …

Geplaatst in Walking door

Voor het eerst sinds lang heb ik mijn wandelschoentjes nog eens uit de kast gehaald. Na de door ziekte falikant afgelopen Dodentocht wou ik terug wat zin krijgen in het bewegen van de beentjes. Een poosje zonder wandeltochten heeft me deugd gedaan. Maar het begon stilaan toch wel te kriebelen. En afgelopen zondag 18 februari was het zo ver. Place to be was JOC Weiland in Puurs. De plaatselijke wandelvereniging Ibis organiseerde daar zijn 3e tocht van een hele Winterserie. Ik had mezelf voorgenomen om daar niet op het appel te ontbreken.

Om onmiddellijk in schoonheid te starten, heb ik geopteerd voor de langste wandeling. Bijna 21 km stappen. Bijna 21 km stappen. Het mag gezegd en geschreven worden. Ik heb zelden een wandeling gezien die zo door de weergoden ‘geteisterd’ werd als de deze. De aanvriezende mist had in het ochtendlijke uur voor een keiharde bodem gezorgd. En ja, ook ik vond het witte landschap best wel de nodige charmes hebben.

Maar hoe later het op de dag werd, hoe slechter het parcours er kwam bij liggen. De keiharde bodem kreeg een ‘pel’ modder op zich, waar vooral Mathieu Van der Poel en Wout Van Aert zich konden uitleven. Zeker het Dijkparcours in de slotlus van de wandeling was geen hapklare brok om te verorberen.

Eén ding valt me telkens weer op. Het wandelen in de regio Puurs-Bornem is megapopulair. Meer dan 2000 mensen vonden hun weg naar Puurs om de beentjes te strekken. En ja, ik was er een van. De spits van het wandelseizoen 2018 is er nu al af. Daar kan ik niets anders dan zeer blij mee zijn.

https://www.wsv-ibispuurs.be/

Foto’s van de wandeltocht kan u ontdekken op:
https://photos.app.goo.gl/L8QWY2ZOw8OHN9FV2

https://www.irista.com/gallery/bkilulvegllg

Foto: Bart Liekens

Overal waar men komt … langs Vlaamse wegen

Geplaatst in Walking door

Je komt wat tegen wanneer je langs Vlaamse Wegen kronkelt. Buiten fraaie landschappen vallen vooral de originele straatnamen op wanneer je langs landelijke wegen een stapje in de wereld zet. Heerlijk soms om te zien waar Abraham zijn mosterd heeft vandaan gehaald. Bij FC De Kampioenen had je de Zeugsteeg waar Carmen en Xavier woonden. Maar ook elders heeft men gigantische inspiratiebronnen als het om ‘straatnamen’ gaat. Zo kwam ik tijdens een wandeling in het Mechelse een verbindingsweg tegen, die twee straten met elkaar verbond. Logisch toch, wanneer je aan verbindingswegen denkt. Maar ook qua naam was het een doordenkertje van formaat. Je zou er prompt een appeltje voor de dorst eten. Wat verwacht je anders van ‘Ons Tussendoortje’?

Ook in het centrum van Boom is de verbeelding in Tomorrowland-sferen niet zo ver te zoeken. Voor zowel jong als oud. Daar bespeurde ik het ‘Wipplein’. Maar ik vraag me nog steeds af of het de liggende of staande wip betreft. Na enkele passages heb ik het mysterie daar nog steeds niet ontrafeld.

Maar twee van de allerfraaisten ontdekte ik de voorbije twee weken. Zo spotte ik in Haacht de straat ‘Koekelberg’. Ik heb lang gezocht naar de plaatselijke basiliek. Bij zulke straatnaambordjes voel ik de drang om al mijn zonden op te biechten. Helaas kwam ik van een kale reis langs het Dijlepad terug naar huis. Ik denk dat ik met een kluitje in het riet ben gestuurd.

Tijdens een wandeltocht de voorbije vrijdag ontdekte ik langs Puurse wegen de straat ‘Ooievaarsnest’. Een vruchtbare straat, me dunkt. Het angstzweet breekt me nu al uit voor de mannen, die daar wonen. Game, set, match, baby, wellicht …

En ikzelf, ik wandelde rustig voort …

25000 stappen op een dag … Hoe doede gij da?

Geplaatst in Uncategorized door

Al sinds het begin van mijn afvalrace post ik via de sociale media info over mijn ‘bewegingsvrijheid’. U heeft ongetwijfeld al de boodschappen gelezen in de trend van: ‘25000 stappen per dag. Dit betekent … km gewandeld.’ En ja, het valt wel degelijk op bij u dat ik serieus op wandel ben. Toch lokt het de nodige reacties uit in de trend van: ‘25000 stappen op een dag. Hoe doede gij da?’

Laat mij dit eventjes verduidelijken. Duidelijk beseffend dat de theorie eenvoudiger is dan de praktijk. Toch leg ik duidelijk de klemtoon op ‘PER DAG’ in de woordgroep ‘25000 stappen per dag.’ Vanaf je ’s ochtends wakker bent tot op het moment dat je ’s avonds gaat slapen is een mens voortdurend in beweging. Akkoord, het één individu al wat intensiever dan de ander. Maar de beweging is er wel degelijk. En het is deze beweging dat jullie te lezen krijgen.

Ik zeg zeker niet na elke werkdag: ‘Wel, nu ga ik eens 25000 stappen doen.’ Verrevan zelfs. Akkoord, het gebeurt regelmatig dat ik na de werkuren een grote wandeling maak. Maar het belangrijkste is dat ik beweging het proberen te integreren in mijn dagdagelijkse leven. Zo wandel ik elke ochtend van het station naar mijn dagtaak; wandel ik ’s avonds terug naar het station en wandel ik van het station ’s avonds naar huis. Door de wind door de regen. Dwars door alles heen. Kortweg gezegd: ik zit al ruimschoots over de ‘obligatoire’ 10000 stappen als ik ’s avonds thuis kom. Mission completed zou ik zeggen.

Hoe worden deze cijfers gemeten? Het antwoord is kort en krachtig: door mijn machientje. In mijn broekzak zit er al sinds enkele jaren een stappenteller, dat dagdagelijks elke beweging van mijn been registreert. Wekelijks worden mijn stapgegevens opgeladen in een computerprogramma dat alle statistieken bijhoudt. Ik hoor de linkadoren onder u alvast zeggen. Bart, je speelt zeker vals. De technologie maakt het me daar hoegenaamd niet gemakkelijk mee. De teller springt namelijk elke nacht automatisch op 0. Het allerbelangrijkste is dat ik met vals spelen mezelf straf. En zeg nu zelf .. Moet je vals spelen voor je gezondheid? Ik dacht het niet.