Tijdens de zomermaanden ligt het theaterlandschap normaal gezien stil. Alleen was dit buiten de waard/corona gerekend. Nu de maatregelen steeds feller versoepelen, herleeft ook het culturele landschap. Op 22 juni kent Günther Lesage bij LAZARUS met zijn monoloog ‘Vroeger was de toekomst beter’ zijn première. ‘We weten allemaal dat deze bijzondere premièredatum veel te maken heeft met corona’, vangt Günther het gesprek aan. ‘Oorspronkelijk was het mijn bedoeling om eind maart van start te gaan.  Maar omdat we nog geen toestemming hadden om voor publiek op te treden, heb ik toen vier avonden lang achter gesloten deuren een ‘premature’ try-out gehouden voor telkens een handvol mensen uit de theater- en filmsector. Met hun feedback heb ik dan de voorstelling verder aangepast. Een kleine twee maanden later heb ik ze dan getransponeerd naar openluchtvoorstellingen in Eeklo en Bonheiden, op vraag van de culturele centra. Dat is zeer goed gelukt. Na een Antwerpse try-out, vond ik Mechelen de ideale plaats om in première te gaan. Tenslotte is de Dijlestad voor ons gezelschap LAZARUS al bijna vijf jaar lang onze thuishaven. In deze cultuurarme tijden, mag je het thuispubliek zeker weer wat aanbieden. Ik voel dat de mensen echt blij zijn om terug ‘onder de mensen te komen’ en samen terug naar theater te gaan. Deze beleving, die een sociale gebeurtenis is, is uiteindelijk door niets te  evenaren

Wim Helsen
Günther Lesage en monologen. Het is niet de eerste keer dat de acteur en het theatergenre elkaar vinden. ‘Het is de vijfde keer dat ik iets alleen speel. Het oorspronkelijk doel was om samen met Wim Helsen een voorstelling te maken. Ik volg heel nauw op wat hij allemaal doet. Zijn taalgebruik en verbeelding in zijn voorstellingen vind ik fantastisch. Een tweetal jaar geleden vroeg ik hem of hij zin had om samen iets te maken. Hij had al een aantal voorstellingen van LAZARUS gezien en zelf al eens gepolst of we eens samen konden werken. Dat heeft geleid tot enkele gesprekken in een tearoom bij hem om de hoek. Maar jammergenoeg bleken bij nader inzien onze agenda’s niet helemaal overeen te stemmen. Theatervoorstellingen worden bij gezelschappen vaak anderhalf jaar vooraf aangekondigd. Wim speelt eerst een 30-tal try-outs om dan in première te gaan en vervolgens een jaar lang te spelen. Iets waar ik zelf alleen maar van kan dromen. Dus heb ik toen besloten om de voorstelling toch alleen te maken, aangezien de premièredatum al was vastgelegd. Tijdens de hele winterperiode (tweede lockdown) heb ik hard nagedacht over wat ik in deze voorstelling wou vertellen, ik heb heel veel gelezen en heel veel dingen bekeken. Ik wou iets maken over wat ‘opgesloten zitten’ doet met een mens, op mentaal vlak. Omdat ik daarnaast ook gefascineerd ben door hoe wij ons zelf als mens kunnen beter maken, waren de thema’s voor deze voorstelling snel gekozen. Er zitten ook de nodige autobiografische elementen in, hetzij wel op een uitvergrote manier. Ik hou van de uitvergroting in theater, en daarnaast heeft de voorstelling ook een magisch-realistische insteek. Ik geloof erin dat de mens kunst nodig heeft om in de uitvergroting zichzelf weerspiegeld te zien, en met die blik naar jezelf te kunnen kijken.

Humor
Günther Lesage is een man die van humor houdt. ‘Dat is bij ‘Vroeger was de toekomst beter’ eveneens zo. Alleen ben ik trouw gebleven aan de werkwijze van ons collectief LAZARUS. Wij proberen altijd voorstellingen te maken, waarin we op zoek gaan naar iets dieper, iets essentieels of iets existentieels. We vertrekken steeds van onderwerpen, thema’s die ons interesseren. Maar humor is nooit het vertrekpunt. We vertrouwen er op dat die op een bepaald moment vanzelf komt bovendrijven zonder dat we er expleciet en geforceerd op zoek naar moeten gaan.

Freek Dejonghe
Een monoloog is wat je noemt misschien wel het moeilijkste genre waarmee je als acteur soms te maken krijgt. ‘Ik doe dat eigenlijk heel graag. Als opgroeiende puber was ik een grote fan van Freek Dejonghe. Ik vond het fascinerend hoe hij verhalen verzon en de nodige uitwijdingen er bij maakte. Ik was enorm geboeid door zijn verhalen. Op mijn zestiende ben ik ooit naar Amsterdam getrokken om in de Stadsschouwburg een voorstelling van hem bij te wonen. Een andere grootmeester die op mij als kind een enorme indruk heeft gemaakt is Jozef Van den Berg. Zijn verhalen en voorstellingen stonden steevast bol van de verbeelding, hij was een speler, een artiest, die voor altijd in mijn herinnering zal blijven bestaan. Alleen op een podium staan is dan voor mij ook het meest uitdagende wat er is. Waarmee ik niet wil zeggen dat samenspelen ook niet levensbelangrijk is uiteraard. Niets is zo fascinerend en tegelijkertijd zo moeilijk om jezelf als acteur te blijven uitdagen. Je hoeft niet elke dag de meest evidente dingen te doen. Je moet jezelf af en toe met jezelf confronteren. Tijdens de lockdownperiode heb ik me ook vaak afgevraagd waar ik in godsnaam mee bezig was. Maar een monoloog maak je nooit alleen, je maakt die altijd samen met andere mensen. Ik ben uitstekend gecoacht door Jan Bijvoet, ik ben omringd door een prima technische ploeg en ons ondersteunend huis in Arsenaal, mijn vrouw Karen is er altijd bij en doet veel meer dan enkel het bedenken van de kostuums alleen. Als je voelt dat de mensen waarmee je je omringt helemaal achter je staan, dan ben je in staat om je grenzen te verleggen en dingen te doen waar je misschien zelf nooit aan had gedacht. Pogingen ondernemen om elke dag beter te worden, als mens en als toneelmaker, dat is wat ik met vallen en opstaan probeer. Het lukt misschien niet altijd, maar van niet lukken ga je gelukkig niet dood.’

Meer info over Vroeger was de toekomst beter kan je vinden op:
VROEGER WAS DE TOEKOMST BETER – LAZARUS (Günther Lesage) (NIEUWE DATA) | ARSENAAL/LAZARUS (arsenaallazarus.be)

Foto: Raymond Mallentjer