11 mei 1988 staat nog steeds in de Mechelse geschiedenisboeken geschreven als de dag waarop de eeuwige kapitein Lei Clijsters de Europabeker voor Bekerwinnaars in Straatsburg de lucht mocht insteken. Ajax werd met 1-0 verslagen. Exact 30 jaar later is KV Mechelen nog steeds de laatste Belgische Europese bekerwinnaar. De spelers van weleer werden gehuldigd. Eén van de etappes van een drukke avond was het plaatselijke bioscoopcomplex UGC. Daar werd de supporters uitgenodigd om de documentaire te bekijken waarin supporters terugblikken op hun weg naar Straatsburg. En ook ik zat in de zaal.

Ik herinner me nog vooral het moment waarop ik als kleine jongen de supporters de trein naar Straatsburg zag nemen. Ik had mijn jas over mijn pyjama getrokken en ging mijn moeder mee uitwuiven naar haar werk. Vanuit de auto zag ik een geel/rode gloed aan het station van Mechelen passeren. 30 jaar later mag ik dan wel een cinefiel van de bovenste plank zijn. Zelden zag ik in een bioscoopzaal een dergelijk collectief orgasme als toen de vier helden van weleer Graeme Rutjes, Erwin Koeman, Geert Deferm hun blijde intrede maakten. Je zal maar met je lief naast je in een andere zaal naar 50 Shades Freed kijken. De spanking van Mister Grey verdween in het niets als de extase die over de helden van weleer heen ging. Vele meisjes zullen in het oor van hun liefje gefluisterd hebben: ‘Schat, wat is dat!”

Malinwa mag dan wel volgend jaar in 1B acteren. Het Supportersorgaan weet als geen ander hoe ze hun fans kunnen teasen. Forget Mister Grey. De voorzet van Eli Ohana en de kopbal van Piet Den Boer hebben zelfs 30 jaar later een effect dat in de harten blijft steken. Couldn’t it be heroes … Yes they are.
En dan moest het galabal op de Lamotsite nog beginnen … Want daar stond een blinkend bekertje op de fans te wachten.

Foto: Bart Liekens