De Luikse Country Hall (thuishaven van basketbalclub Luik) en ik zijn water en vuur. Ik heb het niet met de locatie van die hal. En neen, het heeft niets met basketbal te maken. Maar ik heb nogal wilde avonturen beleefd toen ik vorig jaar met het openbaar vervoer richting Davis Cup trok voor het duel tussen België en Kroatie. Op zich is het niet de eerste keer dat ik naar de stad van Standard trek. Maar het bezoekje aan de Country Hall was er ééntje om nooit te vergeten.

Zeker omdat ik toen noodgedwongen de eerste keer in mijn leven autostop moest doen. Met de bus vanuit Luik richting Country Hall trekken is wat je noemt een sight seeing tour doorheen het Luikse ommeland. En dat is nogal ééntonige en saaie kost. Alle wegen lijken daar nogal fel op elkaar. En bovenal kent geen enkele buschauffeur de weg naar deze sporthal.

In een regenachtig Luik moest ik toen uitstappen ergens in de buurt van een universiteit samen met nog een andere man. Omdat het anders een mission impossible was. Niet dat ik iets tegen die brave man had, maar hij was nogal ‘die-hard’ ‘gsm’ en ‘gps-minded’. Alles wat zijn gsm zei, volgde hij blindelings. Plots doken er twee vrouwen op, die ons een lift gaven en die ons naar de sporthal wilden leiden. Alleen was de GPS niet even goed afgesteld. Op een gegeven moment was de brave man ‘à gauche, à gauche’ aan het roepen. Gelukkig volgde de chauffeur niet gedwee. Anders had ik het verhaal niet kunnen navertellen. Er stond een kleine diepte à gauche en à gauche op mij te wachten.

Maar gelukkig heb ik een engelbewaarder. Ik ben alsnog in de Country Hall geraakt. Het kostte me bloed, zweet en tranen. Achteraf heb ik ook mijn tijd genomen om de weg terug naar huis goed te verkennen. En toen viel het met al op. De Luikse bossen … Ze lijken zo hard op elkaar. Net daarom zullen deze sporthal en ik nooit de beste vrienden worden. Bij de Port of Antwerp Giants daarentegen was ik wel vrolijk gestemd toen ik zag dat er een ware kapitein opstond in het onderlinge treffen. Tattoo Mike (Smith) loodste zijn ploeg de veilige haven in. Echte leiders .. Ze staan op in moeilijke omstandigheden. Ik moet wel eens les gaan volgen in de Ardeense bossen bij Mike, denk ik … Zijn oriëntatievermogen lijkt me alleszins beter afgestemd dan het mijne.