Mijn weekend begon deze keer in het voetbalstadion. Naar jaarlijkse gewoonte hield KV Mechelen daar hun fandag. Normaal gezien is het voor de fans in de Dijlestad op zaterdag en zondag te doen. Alleen werden voor deze editie de debatten op vrijdagavond geopend met een voetbalwedstrijd tussen KV Mechelen en AZ Alkmaar. Twee ploeg met dezelfde stadionsponsor, die ik nu niet ga noemen. AZ Alkmaar is de ploeg van enkele oude bekenden van het Belgische voetbal. Zo is John Van Den Brom nog steeds coach in Alkmaar en staat Marco Bizot (ex Racing Genk) in het doel. Gewezen Bruggeeling Ricardo Van Rhijn heb ik niet op het veld gezien. Maar Ron Vlaar dirigeerde zijn verdediging als vanouds. De wedstrijd leek lang op een 0-1 voor AZ af te stevenen. Maar ineens wat hij daar. Een schicht van de centrale verdediger Uros Vitas. Een onhoudbare vrije trap.  Vitas liet meteen blijken waarom hij één van de beste vrije trapnemers van het land is. Een wapen om u tegen te zeggen. Het was een ware Cose della Vitas.

Hij heeft vier wedstrijden op de bank gezeten. Maar nu blijkt dat zijn traptechniek nog onaangeroerd is. Bizot stond er bij en keek er naar. Onhoudbaar binnen en Mechelen pakte zijn zoveelste gelijkspel van de afgelopen weken. Ik heb het telraam nodig om de tel nog bij te houden. Maar tja, het zal een ware cose della Vita van dit seizoen zijn.

Ik heb vorig jaar Vitas een keertje geïnterviewd. Een bijzonder aimabel man met een goed gevoel voor humor in een gesprek. Humor en een briljante traptechniek. Het zijn twee wapens om u tegen te zeggen. Het zijn ware Cose della Vitas. Of niet soms?