Daar stond ik dan. Wachtend op de tram naar de Lotto Arena in de catacomben van Antwerpen Centraal. U moet weten: ik ben sinds enkele jaren gebeten door de basketmicrobe en fan van de Antwerp Giants. Vooral Europese bekerwedstrijden hebben mijn hart gestolen. Mijn eerste Europacup wedstrijd van het kalenderjaar 2017 was er ééntje tussen de Antwerp Giants en de Slowaakse kampioen met de tongtwister qua naam Preividza. Mijn excuses voor de uitspraak alvast: mijn Slowaaks is ook niet meer wat het geweest is.

Plots kwam uit het niets een man naar mij toe. Hij snapte niets van het betalingssysteem van de Antwerpse ondergrondse en vroeg wat uitleg. Toen hij vertelde dat hij naar de Lotto Arena ging, keek ik vreemd op. Gezakt met een plastiek zakje naar de Lotto Arena. Het is niet meteen schering en inslag in deze angstaanjagende tijden. En toch … zou er dan toch een vermeteling van Slowakije naar Antwerpen gekomen zijn om z’n ploeg te steunen.

Op de tram plofte ik me neer naast hem. “Are you from Slowakia?”, weerklonk het in mijn beste Engels. “No from Portugal”, verbaasde de minzame man me. Het werd nog gekker? Wat deed een Portugees bij een basketbalmatch tussen een Belgische en een Slowaakse ploeg? Een talentscout of helemaal niet. Helaas was de waarheid minder avontuurlijk. De man was vanuit zijn land Portugal naar België gekomen om te werken voor een beter Europa. En in zijn vrije tijd was hij stapelgek op het basketbalspelletje. Al de Belgische ploegen had hij ondertussen al bezocht. Oostende, Charleroi, Bergen , Brussels … Iedereen had al het bezoek gekregen van de Portugees (al dan niet met zijn plastiek zakje). Een boeiend verhaal. Alleen stopte de tram toen aan de sporttempel en moest hij zijn ticket nog halen.

Binnen liep ik hem terug tegen het lijf. Nog steeds verknocht aan zijn plastiek zakje. Hij was zichtbaar op zoek naar zijn plek. Of hij zijn stekje gevonden heeft, weet ik niet. Binnen waren onze wegen gescheiden. Over de match zelf kan ik kort zijn. De ballen gingen vlot binnen: de éne korf na de andere, de éne dunk na de andere, de éne lay-up na de andere. Ik heb er wel van genoten en ik hoop onze brave Portugees ook. Maar ik vraag dan toch bij mezelf af.  Zeker met zes januari in het vooruitzicht. De drie koningen kwamen met wierook, mirre en goud af. Zou het bij deze Portugese koning dan ‘toverkracht in een plastieken zakje’ zijn … ?  ‘