Tja, ’t is gebeurd. Sinds gisteren ben ik officieel 39 jaar oud. Het idee dat er volgend jaar een nieuwe 4-deur aankomt is wennen. Maar ach, de grijze haren zijn er al wat langer. Almost 40 shades of grey … Het kroontje op mijn hoofd wordt steeds zichtbaarder als in het pashokje sta. De haarlijn gaat traag maar gestaag achteruit. Het is des levens zeker. Een collega van mij zei: ‘Er is niets erg aan verjaren. Je wordt wat wijzer en wat grijzer. ’s Ochtends opstaan lukt al wat moeilijker. Je spieren kraken. Maar voor de rest is er niets aan.”

Ach, ik heb al truukjes gebruikt om het ouder worden te maskeren. Zo kan je bij een decenniumwisseling stellen dat je binnenkort tot de jongste van een generatie behoort en niet meer tot de oudste. Praktisch voorbeeld: ik ben nu 39. Volgend jaar ben ik er 40. Nu behoor ik tot de oudste van de dertigers. Volgend jaar behoor ik tot de jongste der veertigers. Het idee alleen al is goud waard.

Maar 40 .. Het klinkt zo vreemd. Iedereen zegt: ‘Je ziet er toch een pak jonger uit.” Ach ja, het zal te maken hebben met mijn babyface (kuch,kuch). Daarom wil ik gewoon worden aan het idee van die Tram 4. Ik heb daarom mijn 39ste verjaardag plechtig omgedoopt tot mijn 40-1’ste verjaardag. Een goed gedacht is veel waard, niet waar.