Het Kasteel d’Ursel en ik hebben een band bij nacht en ‘ontij’. De voorbije drie jaren passeerde ik er tijdens het nachtelijke gedeelte van de Bornemse Dodentocht. Een poging wagen om 100 kilometer te stappen leiden je altijd naar deze parel in Klein-Brabant.

Vorig jaar hadden ze rond het kasteel voor een bijzondere fraaie verrassing gezorgd. Om de deelnemers een warm onthaal te geven, werd heel de oprijlaan verlicht met kaarsjes. En toch … is dit niet de grootste verrassing die het kasteel in zich had. Bij restauratiewerken vond men in 2016 een briefje van twee jongen gravinnen Sophie en Juliette. In 1877 penden ze een briefje bij elkaar over het leven in het Kasteel. Ze verstopten het toen achter een katoenen behangpaneel. Wellicht hadden ze nooit gedroomd dat dit 140 jaar later tot een opmerkelijke ontdekking zou leiden.

Het briljante idee van de zusjes wordt nu in een nieuw kleedje gestoken. In het Kasteel d’Ursel kan je de komende maanden een boodschap op de muur schrijven. In het kasteel moeten immers nog drie kamers gerestaureerd worden. En er kunnen boodschappen achter gelaten worden. Dit in het kader van het project ‘Schrijf en Blijf … een beetje lang’. Binnen 10, 25, 50 of 100 jaar kunnen mensen via een speciale techniek door het behang kijken. Het zou toch fantastisch zijn dat jouw woorden inspirerend kunnen werken voor mensen in 2157. 140 jaar later … net zoals bij de zusjes …

Ik moet toch nog eens goed slapen over welke boodschap ik op die muur zou schrijven …  Bloed, zweet en tranen ofwel Veni, Vidi, (en ik hoop ooit ‘Vicere’) zouden mooie hommages zijn voor al die zware momenten, die ik daar bij nacht heb mogen beleven. Maar ik denk dat binnen 140 jaar mijn boodschap niet begrepen zal worden. Voor een goede Dodentocht kan ik beter eieren naar de Clarissen brengen of een kaarsje in de kerk branden. Naar mijn gevoel helpt dat nog nét dat tikkeltje meer.

Link ‘Schrijf en Blijf … een beetje lang’: www.schrijfenblijf.be