Hey Pa,
Normaal gezien spreek ik je virtueel altijd toe op de 19^e van de maand. Je vermaanddag, de dag dat je de trein nam met bestemming niemandsland … Maar op 1 juni maak ik graag een uitzondering. Toen zag je immers in 1951 het levenslicht. Het is de eerste keer dat je er niet zal zijn op deze dag. En dat doet me echt wel wat …

Maar hoe spreek je iemand toe, die er niet meer is. En die mij ook niet meer van repliek kan dienen. Naar mijn gevoel kan dat alleen met herinneringen en mooie woorden.  Toen ik vanochtend in de tuin wandelde, werden al mijn voorbereidingen op deze tekst prompt in de prullenbak gegooid. Ik zag immers één van jouw ‘pareltjes’ piepen. Heel hard verscholen tussen het groen, werd het eerste roosje zichtbaar. Als een ware Sherlock Holmes moest je heel goed kijken. Het leek wel alsof dit bloempje als een stille genieter klaar was om het feestje van de 1^ste juni niet te missen. Dit bloempje leek wel het evenbeeld van de meester. Bescheiden, maar toch aanwezig. Maar mijn alziend oog had het opgemerkt. Vanavond tekende er al een tweede bloem de aanwezigheidslijst. Het leek nu al een zekerheid dat op de eerste eerste juni zonder jou, de rozen voor eeuwig en altijd met die dag een match made in heaven zouden vormen.

Weet je … het beeld toen je in je rolstoel de laatste keer de tuin werd ingereden, blijft op mijn netvlies gebrand. Je had in het ziekenhuis een eeuwige schrik dat je dit beeld nooit meer zou zien. Je was een huismus, het gras was bij jou nooit groener aan de overkant ….  De tuin was jouw paradepaardje. Je wou nog één keer genieten van dat moment. Nu lijken de kaarten omgedraaid. Het lijkt wel alsof de rozen maar al te goed beseffen dat jouw dag eraan komt. Jouw geboortedag: Niet meer, niet minder.

Meestal wens ik iemand een gelukkige 21^ste verjaardag toe. Want over al die extra jaren levenservaring zwijgen we immers op een verjaardag. Zeker als er al wat grijze haren te bespeuren vallen. Bij jou ga ik het iets anders doen. Mag ik je een fijne 71^ste + 1^ste geboortedag toewensen, waar je ook mogen wezen.

Maar je bent niet alleen. Bovendien zou je op 1 juni 2023 ook 49 jaar getrouwd zijn. 50 – 1 , niet te vergeten.  Nu je terug op dezelfde plek bent als ons ma, hoop ik dat jullie deze dag verenigd zullen doorbrengen. Het is jullie van harte gegund. PS: staat er soms rosbief en rijstpap op het menu?

Hier breng ik alvast een toost op jullie leven uit, zoals jullie het mij hebben geleerd.

Het ga jullie goed ….

Groetjes,

Bart