18 jaar geleden werd Wouter De Clerck tweede in de talentenjacht Idool 2004. Nu in 2022 nadert Wouter tram 4 en heeft hij zijn leven een nieuwe wending gegeven. Zo speelt hij al geruime tijd met De Speling mee en is hij ook te zien in de Musical Once, die in het Antwerpse Fakkeltheater speelt.  ‘Voor het grote publiek klinkt het misschien vreemd in de oren dat ik ineens ook acteer. Maar theater was altijd al mijn eerste liefde. Mijn mama werkte vroeger in het Antwerpse Jeugdtheater. Als ‘kleine Wouter’ mocht ik dan altijd met haar mee. Voor je het weet, raak je ook getriggerd door heel het wereldje. Op een podium zijn er verschillende disciplines, die je kan tonen. En nu is dit musical. Naar mijn gevoel moet een goede musicalartiest ook alles beheersen. Naar mijn gevoel is dit één van de moeilijkste façetten die er bestaan. Vooral het vertellen van verhalen fascineert me enorm. Dat komt me nu bij De Speling zeker van pas. In een ver verleden studeerde ik woordkunst en theaterwetenschappen. Let wel op: acteren is een echt vak en dat heb ik onderschat. Maar ik probeer daarin mijn weg te zoeken en vooral ook plezier te hebben in de dingen die ik doe. Dan voel je dat het wel degelijk werkt.’

He’s Into Folk
Wie Wouter kent uit een ver muziekverleden, maakt niet meteen de associatie met Folkmuziek. ‘Het klopt dat men mij niet meteen associeert met de Ierse folkmuziek. Maar ik heb het door Once heel erg hard leren appreciëren. Het erg melodramatische gezang vanuit de Ierse pubs over de heuvels en de opkomende zon, is niet meteen mijn ding. Maar Folk staat ook synoniem voor Ierse rechtlijnigheid. Eenvoudig, heel compact en rechttoe rechtaan. Dat laatste kan ik aan Folkmuziek heel hard appreciëren. In het verhaal Once speelt ik de rol van Billy, een eigenaar van een muziekwinkel. In het verhaal staat een groep straatmuzikanten centraal.  Ook al hebben ze niet veel geld. Ze zijn heel gelukkig met de muziek die ze maken. Met De Speling hebben we er een hele warme, maar ook enthousiaste show van gemaakt, waarbij de folkmuziek van in en rondom Dublin ruimschots aan bod komt.’

40
Het grote publiek leerde Wouter kennen als één brok enthousiasme op het podium. Het lijkt erop alsof hij met de jaren een pak rustiger werd. ‘Weet je … ik word er bijna veertig. En bij elke levensfase horen er kleine dingen. Ik voel dat ik bijna een kruispunt nader en dat ik misschien iets rustiger ben geworden. In vergelijking met twintig jaar geleden geniet ik er wel van om af en toe eens stil te zetten. Maar het DNA van een mens kan je nooit veranderen. Ik combineer het zingen en acteren met een job, wat ik helemaal ok vind. Op het podium staan is voor mij therapie. En dat zal nooit veranderen.’

Idool 2004
Het lijkt erop als of Wouter een beetje het vergeten popidool is. ‘En toch gebeurt het regelmatig dat mensen mij zich van ergens herinneren. Keer op keer verbaast me dit na twintig jaar nog altijd.. Maar ach, bekendheid is niet belangrijk en relatief. Ik ben zeer tevreden met hetgeen ik nog in de muziek mag doen. Maar ik ontken niet dat er nog een hongerige leeuw in mij zit. Ik heb altijd honger naar meer. Dingen ontwikkelen is het liefste wat ik doe. En dat zal eeuwig in mij blijven. Dat is een lokroep die ik gewoon niet kan afzetten.’

Meer info over Once met Wouter De Clerck en De Speling kan u vinden:
www.de-speling.be

Foto: Melissa Verhulst