Plots floepte de Whatsapp op mijn GSM aan. Er kwam een leuke familiale quote binnen. Eén van de jongsten uit de familie was zeer geïnspireerd door het zonnetje. ‘Bloemetjes zijn er om de wereld te versieren’, klonk het filosofisch op een zaterdagnamiddag. Alleen is niet elk bloemetje gemaakt om de wereld te versieren. Zo groeit er op het tuinpad van mijn vader een eenzaam bloemetje. We kunnen het niet over ons hard krijgen om het uit te trekken. Want het is zo uniek dat het een fraai beeld oplevert. Een blauw/paars viooltje raakte compleet gedesoriënteerd en groeit nu als een heerser op het tuinpad van mijn vader. Het maakt me een beetje nostalgisch. Want zei Wim Sonneveld nu niet: ‘Langs het tuinpad van mijn vader, zag ik de hoge bomen staan’. Ik moet nu met de hand op mijn hart stellen dat ik langs dat weggetje een eenzaam bloemetje zag staan. Maar ach, bloemetjes zijn er om de wereld te versieren, niet waar. Deze les draag ik vanaf vandaag voor de rest van mijn leven mee. En ja, daar kan geen grote mensen-wijsheid iets tegen doen.

Foto: Bart Liekens