Je hebt kijken, kijken en nog eens kijken. Het is een eeuwenoud cliché in Temptation Island, maar het dekt de lading van een tweedekker. Ik vraag me sinds gisteren af hoe de cameraman van Temptation Island zich 14 dagen lang op dat exotisch eiland heeft gevoeld. De eerste dagen was er heel weinig aan de hand. Hij kon zijn hangmat bovenhalen en rustig de camera laten draaien. Zo hard dommelde het programma in. Maar toen … liet Herbert zijn Braziliaans charmes ontploffen. Woest was hij … na wat hij zag tijdens het kampvuur. En wat toen volgde, was beter dan zeven zonden tegelijkertijd. Als televisiekijker hadden we ogen te kort. Een spervuur / domino-effect van overspel volgde. De betere romantische komedie was er niets tegen. Ik heb nog steeds een beetje medelijden met de regisseur en de cameraman van Temptation Island. Zagen ze daar al ooit zo veel dingen op één dag tegelijkertijd? Niet één, maar drie mannen bezweken tegelijkertijd. Oog om oog, tand om tand kreeg prompt een andere betekenis.

Hoe zou het nu met de camerman van Tempation Island zijn? Ik hoop dat zijn camera aan die wilde dag geen bore-out over hield. Zou hij er nog zin in hebben na de ultieme mannenverleidingsshow? Het was van het goede te veel. Die draaide overuren bij de vleet. En toch … we zullen kijken, kijken en nog eens kijken. Ook al kennen we de apotheose van het verhaal. Het wordt ontzettend moeilijk om de gebroken stukken nog te lijmen. Want hier helpt praten niet meer … De beelden spreken voor zich, met dank aan de … cameraman van Temptation Island.