Ondertussen zijn we al op de tweede dag van het jaar beland. Maar ik moet nog altijd bekomen van een uitermate druk nieuwjaarsweekend. Oudejaarsavond was er ééntje zoals de traditie het beaamt. Eéntje volgens het systeem SOFA SO GOOD en voor de gelegenheid het bekijken van de Claudia de Breij-oudejaarsconference op de Nederlandse televisie. De oudejaarsconference is een begrip in Nederland. Live op televisie terugblikken op het voorbije jaar is voor een cabaretier of comedian vergelijkbaar met de Champions League-finale betwisten tegen Real Madrid, Bayern München, Chelsea of Barcelona. Ter info: recensenten gaven de conference ondertussen een 4/5.

U vraagt het zich nu wel af. Waarom kijk je in hemelsnaam de Nederlandse televisie als je zo veel Belgische kanalen hebt. Goh … weet je, ik kan er niet aan doen. Persoonlijk ben ik nogal een grote fan van deze Nederlandse cabaretière. Ik heb ze leren kennen als vervangster van dienst voor Matthijs Van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door. Daar baarde ze opzien door een glas water in het gezicht van brulboei Prem Radhakishun te gooien. Ook heeft ze met ‘Mag ik dan bij jou’ dankzij de Toppers een ware kleinkunstklassieker op haar palmares staan.

Ik heb de Breij zelf al 2x live bezig gezien. Eén keer in Mol en één keertje in Amsterdam zelf. Bij het optreden in Mol was ze nog schier onbekend. Ik herinner me nog dat ze toen het publiek filmde omdat ze vond dat de mensen in de zaal ook wel eens in de schijnwerpers mochten staan. De tijd staat echter niet stil. De Breij is ondertussen zodanig gegroeid als cabaretière dat ze van Herman Van Veen de Louis Davidsring kreeg. Dit is één van de belangrijkste Nederlandse onderscheidingen op het vlak van kleinkunst. Pittig detail: Van Veen hield de ring 40 jaar bij zich.

Mijn uitstapje naar Amsterdam was er ééntje om nooit te vergeten. De Nederlandse spoorwegen hielden tijdens dat beruchte weekend grote spoorwerkzaamheden. Met als gevolg dat ik urenlang op de trein alle haltes tussen Amsterdam en Antwerpen van dichtbij kon bekijken. 8 uur lang heb ik toen op de trein gezeten. Gesloopt door merg en been … Maar ach, je moet er iets voor over hebben om een uitmuntende voorstelling ‘Lijmen’ te zien. De voorstelling ging over de ‘eerste vrouw op de maan.’ Ach, het zou nog op haar lijf geschreven zijn. Maar liefste Claudia, blijf toch maar op deze aardbol … Hier wordt er nog altijd veel te weinig gelachen.