Mijn leeftijdscontador (Spaans voor teller) mag dan wel bijna op veertig lentes jong staan. Ergens probeer ik toch mee te zijn met de hits, de trends en de tips van het moment. En toch .. soms blijf ik toch nog voor verrassingen staan. Met de Sint en zijn ‘roetveeg’vriend in het land liet mijn nichtje me zondagavond zo fier als een ‘roze’ gieter haar lijstje voor Sinterklaas zien. Daarop vond ik iets terug wat me spontaan deed terug denken aan de betere modebuurt in Italië. Zeg nu zelf: wanneer je bij een piepjong meisje : Cicciobello Bobo op een Sinterklaaslijstje ziet staan. Dan denk je toch spontaan dat er een nieuwe fashionista werd geboren. Alleen moet ik wel zeggen. Cicciobello Bobo is blijkbaar geen haute couture merk of een gerecht in een luxueus restaurant. Het blijkt een dokterspop voor kinderen te zijn. De bedenker moet blijkbaar een wolk van inspiratie over zich heen hebben. Weet je … . In mijn tijd maakte ik indruk door de jongste leden van mijn familie te introduceren in de magische wereld van Swa de Boxeur. Een boksende pop die de aandacht onmiddellijk trok. Al was het maar om zijn coole moves. Sugar Jackson, eat your heart out … Driewerf helaas … Tijden veranderen. Swa, de boksende pop, moet het nu ook al met een roze outfit doen. Nu is het al Cicciobello Bobo wat de klok slaat. Mijn god, ik word oud.
Amper twee uur later was het weer van dattum. Tijdens België-Estland werd ik geconfronteerd met een hype van het moment, waar ik het boven de Heizelvlakte hoorde donderen. Meer bepaald: dabbende kinderen. Voor de insiders, die de glorieuze nederlaag van onze Estste vrienden hebben gemist. De Dab, of dabben is een dansbeweging waarbij de danser tegelijkertijd het hoofd daalt en je arm en elleboog opheft. Het is alsof je moet niezen en dat in je arm doet (je brengt je mond naar de binnenkant van je arm en niest, of hoest). Dab heeft ook de betekenis van sterke wiet roken. Daarbij is het ook: als je moet hoesten van het roken dan je dat in je arm doet.
Hoedanook blijft het een bijzondere ervaring als je alleen maar met de één tegel-dans en de vogeltjesdans bent opgegroeid.
Maar ach, al doende leert men. Ik zal maar alvast ‘de dab’ inoefenen. Kwestie dat ik toch een beetje ‘hip’ blijf en die opkomende grijze haar toch wat ‘gedempt’ worden. En dat die ‘deb’ voor eeuwig nog blijft winterslapen.