Zo nu en dan pik ik maar al te graag een concertje mee in het Mechelse. Je moet weten dat het culturele progamma van de Dijlestad vrij impressionant te noemen is. Zo passeerden ook The Scabs met hun Unplugged Power Off – Tour 2017 de revue. Tussen ons gezegd en gezwegen: ik keek er wel naar uit. De voorbije jaren heeft Scabs-boegbeeld Guy Swinnen zich ruimschoots bewezen dat hij het Unplugged-genre goed onder de knie heeft. Net in de Mechelse Stadsschouwburg of een ander cultureel centrum komt dit reperotire goed tot zijn recht.

Wie naar het doelpubliek van The Scabs kijkt, ziet niet meteen het meest jonge en hippe publiek dat er bestaat. Her en der het eerste buikje en de kalende kruin maken hun opwachting. Maar er zijn spreekwoorden die zeggen dat goede wijn geen krans behoeft en de wijsheid met de jaren komt. En dat is ook van toepassing bij The Scabs. De muziek van The Scabs Unplugged is naar mijn gevoel een sound, die je op een late zomeravond opzet. Je weet wel: het moment dat je met open dak in je cabrio de zonsondergang tegemoet rijdt. Wetende dat je lief op je zit te wachten. Sterker dan éénder welke Hard Times uit wiens leven ook. Ronduit heerlijk om in een theaterzaal naar te luisteren. De spieren van The Scabs zijn met de jaren misschien een beetje strammer geworden. De heren weten verdomd goed wat muziek spelen en maken is.

Eén dag later floepte er op sociale media een nogal bizarre opmerking naar mij toe. Je moeten weten dat mijn pa me had vergezeld naar The Scabs. Ik vond dat ik de brave man wat aandeed. Ik zou niet weten waarom. Om naar Unplugged-muziek te luisteren bestaat er naar mijn gevoel geen leeftijd en op appreciatie van goede muziek ook niet. Old soldiers never die, zeggen ze wel eens. Sinds gisteren weet ik dat het op en top klopt. Zowel op als naast het podium.