Normaal gezien begint een tekst van de rubriek ‘Op weg naar de Miss België-kroon?’ ontzettend vaak met de woorden: ‘Spiegeltje Spiegeltje aan de wand.’ Maar het relaas van Emilie Vansteenkiste gaat door merg en been. Een verhaal dat bij ieder van ons angstvallig dichtbij kan komen. Ik ontmoet Emilie in Mechelen op de dag waarop heel veel oldtimers op de Mechelse Grote Markt hun ‘entree maken. Maar de oude wagens verbleken in het niets als Emilie het gesprek aanvangt.  ‘Met mijn deelname aan Miss Vlaams-Brabant breng ik een ode aan mijn overleden mama. Zij kreeg op haar 44^ste pancreaskanker. Zij heeft me geholpen met mijn inschrijving. We zijn samen aan dit avontuur gestart. Nu zij er niet meer is, wil ik ons verhaal afwerken. Dus ja, er zit een emotioneel kantje aan mijn inschrijving. Mijn motivatie is ook enorm groot. Ik doe enorm hard mijn best en ik wil alles op tijd klaar hebben.’

Ons tweetjes
Emilie en haar moeder waren met zijn tweetjes. ‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1 jaar was. Mijn mama en ik waren altijd samen. Ik ben enig kind. Toen mijn moeder ziek viel, ben ik gestopt met studeren om de zorg op mij te nemen. Sinds januari ben ik terug deeltijds gaan studeren en heb ik enkele vakken opgenomen. De bedoeling is om in september terug de voltijdse draad op te pikken. Weet je … Ik wil gewoon niet slabakken in mijn leven. Doorzetten staat in mijn woordenboek. Dat is de wijze levensles, die ik van haar heb meegekregen.’ 

Met de voetjes op de grond
Wie met Emilie spreekt, ziet een heel nuchtere bevallige verschijning. ‘De gebeurtenissen van de voorbije maanden hebben me zelfstandig gemaakt. Door haar overlijden woon ik helemaal alleen en moet ik financieel de eindjes aan elkaar knopen. Ik ben met mijn voetjes keihard op de grond gezet. Ik kreeg het besef dat elke dag wel de laatste kan zijn. Mijn moeder was een gezonde veertiger. Ze dronk niet, ze rookte niet en ze had ook geen obesitas. En dan sloeg het noodlot keihard toe. Het is enorm schrikken wanneer je dan binnen het jaar tijd iemand ziet overlijden die je graag ziet. Maar hoe moeilijk het ook is. What doesn’t kill you, makes you stronger. Hoe zwaar het ook is, je moet er altijd voor blijven gaan in je leven. Het kan je als persoon alleen maar sterker maken.’

Dansen
Naast een Missverkiezing is Emilie ook actief in de danswereld. ‘Samen met mijn vriend vorm ik op competitief vlak een latin danskoppel. We doen ook buitenlandse competities. Ik moet altijd veel dingen om handen hebben om goed te presteren. Wanneer ik alleen maar school zou hebben, zou het een moeilijk verhaal worden. Ik ben met dansen begonnen toen ik 3 was. Nadien heb ik hier in Mechelen bij Anouchka Balsing heel veel jaartjes klassiek ballet gevolgd. En nu ben ik op semi-professioneel vlak actief in de latin-wereld.’

Isa
Tijdens het interview viel het meteen op. Emilie is vaak vergezeld door haar trouwe viervoeter Isa. Niet dat je van haar enige last ondervindt tijdens het gesprek. Bij het warme weer dat over de Dijlestad viel, was de hond meer getriggerd door het bakje water dan door het interview van haar baasje. ‘Isa is anderhalf jaar. Voor mij betekent ze de wereld. Toen mama bijna op sterven lag, besloten we om samen de hond te nemen. Er leeft dus een stukje van haar in mijn vriendinnetje verder. Ik kan met Isa overal komen Want ze is een superflinke meid.’

Foto: collectie Emilie Vansteenkiste