Het grote publiek kent Katrijn Govaert vooral als actrice in de populaire Eén-reeks Dertigers. Daar speelt ze de rol van An. In volle Coronatijd komt ze met een opmerkelijk initiatief op de proppen. Meer bepaald: de fluisterbrieven. Je kan zeven brieven van Catherine, een vrouw uit het begin van de negentiende eeuw ontvangen, die één verhaal vormen. “Een goede vriendin had een paar maanden geleden een schrijfkistje gekocht”, vertelt Katrijn. “Om dat in gebruik te nemen had ze me een handgeschreven en verzegelde brief gestuurd. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat ik haar een antwoordje stuurde. Van het één kwam het ander. Omdat ik onze correspondentie bijzonder wou maken, schreef ik vanuit het personage Catherine. Zij was een jonge vrouw vanuit het begin van de negentiende eeuw. Aanvankelijk was het een correspondentie tussen ons beiden. En toch … had ik het gevoel dat er meer mee te doen was. En toen kwam … Corona. Veel artiesten vingen dit op met de nieuwe media, live-sessies op Facebook en Whatsapp-toestanden. Maar dat zijn stuk voor stuk dingen, die me niet zo goed liggen. Ik kijk liever van mijn scherm weg. Daarom vond ik het gepaster om een brief te sturen. Naar mijn gevoel oogt dat veel charmanter. Vrij oldschool. Maar ja, misschien ben ik wel te laat geboren. Kortom: Ik heb een verhaal verzonnen, dat in zeven brieven naar de mensen toe wordt gestuurd. Elke week krijgen ze 1 brief vanuit het personage Catherine. Initieel is het niet de bedoeling dat mensen een correspondentie starten met mij. Maar ik hou hen zeker niet tegen om het te doen. Ik heb alleszins heel wat lak gekocht om zelf mijn brieven te verzegelen.”
Jane Austen
De periode van de negentiende eeuw doet het grote publiek denken aan het werk van Jane Austen. “Ergens is dat wel een guilty pleasure van mezelf”, vertrouwt ze me toe. “Ik heb een zwak voor het romantische beeld van deze periode. Zo kan ik ten volle genieten van kostuumdrama’s, de hofmakerij uit die periode en het zeer trage tempo waarin alles mag gebeuren. Ook al was het vaak kommer en kwel. Het beeld oogde vaak mooier dan de realiteit. Maar toch kan ik me helemaal laten verdwijnen in een reeks zoals Downtown Abbey. Dat zuigt me helemaal mee.”
Opzoekwerk
Katrijn blijkt niet over één nacht ijs gegaan te zijn. Ze heeft heel wat opzoekwerk achter de rug. “Ik ben zeker geen geschiedkundige. Alleen is het begin van de negentiende eeuw geen gemakkelijke periode om te beschrijven. Wat bestond er eigenlijk toen al? Want later is alles pas echt in een stroomversnelling geraakt. Ging je al bij mensen op de thee? Bestond de sandwich al? De feiten die ik in mijn brieven beschrijf, moeten zo goed mogelijk kloppen. Mijn schrijfstijl is iets ondeugender dan die van Jane Austin. Tenslotte blijft het een correspondentie tussen twee vriendinnen. En daar hoort ook haar nieuwsgierig karakter bij.”
Dertigers
Met haar fluisterbrieven toont Katrijn zich van een andere kant dan het grote publiek haar kent. “In eerste instantie ben ik een theateractrice. Mijn rol in de reeks Dertigers is slechts een heel klein aspectje van mijn job. Het was zeker niet het opzet om mij anders te tonen dan ik ben. Het is vooral het schrijven dat me lokt. Eerst wil ik kijken hoeveel interesse er is voor deze brieven. Daarna zien we wel. Misschien komt er ooit wel een verhaal in een ander tijdsvak. Alles is mogelijk. Kortom: we zien wel waar het schip strandt.”
Meer info kan u ontdekken op:
https://www.theaterbox.be/fluisterbrieven.html
Foto: Diederik van Lembeke