Johan Veugelers zonder publiek. Het lijkt even gek te zijn als een café zonder bier. En toch … ook deze minzame accordeonist/zanger/artiest moet zijn podiumactiviteiten omwille van Corona eventjes on hold zetten. Hoe zou het Johan zijn? “Weet je … onder de mensen zijn is mijn natuur. Ik ben een sociaal dier. Dat behoort gewoon tot mijn persoonlijk identiteit”, vertelt Johan Veugelers. “Dat zag je ook in mijn verloop van het Corona-quarantaine Wanneer je zoals ik een heel jaar het land doorkruist, is het wel eens aangenaam om rustig thuis te zitten. De eerste week vond ik het een welgekomen moment. Maar vanaf de tweede week begon het toch al diep in mij te kriebelen om actief bezig te zijn. Ergens had ik wel het idee dat we er vanaf april terug moesten invliegen. Alleen ontdek je beetje bij beetje dat het allemaal erger is dan we aanvankelijk dachten. En dat het toch … een beetje langer zou duren. We zitten allemaal immers in hetzelfde schuitje en we moeten samen vooruit varen. Ik kan me wel bezig houden. In mijn hoofd zitten duizend ideeën, waarvoor deze periode nu goed was om ze uit te werken. Hoe kan ik mijn setlist verbeteren? Bestaat de mogelijkheid er om zelf wat te producen? Kortom: Er zijn dingen genoeg te doen. Wanneer ik me eventjes zou vervelen, loopt er nog altijd mijn zoontje Julian rond (lacht).”

Albumplannen
Voor vele artiesten werkt een Coronatijd inspirerend voor nieuwe nummers. Komt er een nieuw album van Johan Veugelers aan? “Als artiest werk ik single per single. Een fullalbum release ik wanneer ik genoeg digitaal materiaal heb om op een album te zetten. Vanuit de hoek van mijn fans merk ik dat een fysiek exemplaar nog steeds een hebbedingetje is. Alleen is dit pas realistisch wanneer je genoeg materiaal hebt. Wanneer je een doorsnee album maakt, kan je maar een vijftal liedjes de nodige aandacht geven. En daar heb ik gewoon geen zin in. The full option, niet meer niet minder.”

Nostalgische Accordeontoppers
Johan ging begin dit jaar in première met zijn theatertour Nostalgische Accordeontoppers. “Daar best ik wel zenuwachtig voor. Weet je … een twaalftal jaar geleden werkte ik als slagwerker in het theater. Het leek me een unieke ervaring om dat met de accordeon nog een keertje terug te doen. Het idee om de stap naar het theater te zetten zat al een vijftal jaren in mijn hoofd. Alleen moet je over een show in een cultureel centrum of een theaterzaal feller nadenken. Het publiek luistert intensiever mee. Je moet meer verhalen errond vertellen. Het is quasi onmogelijk om vanaf het eerste moment de polonaise te starten. Een theaterzaal ziet er immers anders uit dan een feesttent. Alleen staat één ding buiten kijf. Op het einde van de show gaat het dak eraf. Zoals het bij de Johan Veugelers-way of life hoort … Het maakt niet uit of het nu over een feesttent of een theaterzaal gaat.”

Foto: Tom Bergs