Het allereerste televisieoptreden van Davy Gilles en zijn vrouw Sasha Rosen, samen met ál de vier kinderen van Davy. Davy’s 15-jarige dochter Sam uit een vorige relatie gaat mee. Ook Maxime (9 jaar) is van de partij. En uiteraard ontbreken de 7-jarige zoon Beau en dochter Noa (4 jaar) niet op de afspraak, de twee kinderen van Sasha en van Davy.
Met z’n zessen staan ze klaar om terug naar 1988 te reizen. Het jaar waarin Belgisch premier Wilfried Martens afscheid mag nemen van z’n zevende regering, om niet veel later de 8 regering Martens aan koning Boudewijn voor te stellen. De AIDS epidemie slaat wild om zich heen en via allerlei sensibiliseringscampagnes doet men hardnekkige pogingen om het condoom aan de man te brengen. Claude Criquielion komt hard ten val in de laatste meters van het Wereldkampioenschap wielrennen in Ronse en we zijn allemaal gek van Henny Huisman’s soundmixshow.
Het is ook het jaar waarin Davy’s papa met een blitse Toyota Celica rondscheurde. Maar geraken ze daar nu met 6 man wel in?
Na wat creatief gestapel op de achterbank is iedereen klaar om te vertrekken richting de eighties op de zeemzoeterige tonen van one hit wonder Glenn Medeiros. De Hawaiaan had in 1988 met ‘Nothing’s gonna change my love for you’ dé tegelplakker van het jaar te pakken.
Davy en Sasha zijn ondersteboven van de stroom aan herinneringen die de ontdekking met zich meebrengt. We komen ook heel wat te weten over Davy zelf. Zo sliep die in 1988 onder een dekbed van George Michael en hingen er enkel posters van mannen op z’n kamer.
Voetbal en muziek, dat zijn de twee hoofdzaken in het leven van de 12-jarige Davy.
De rest van het weekend staat dan ook in het teken van die twee hobby’s.
Na een televisieavond die met een niet geweldig flitsende animatie van start gaat en waarbij Plons de kikker, Medisch Centrum West, de New Beat-hype en Wedden Dat de revue passeren, wordt het televisiemoment afgesloten met het rustige Coda. Een streepje klassieke muziek en een mooi gedicht. Ideaal om een drukke werkweek af te sluiten in 1988 en rustig het weekend in te glijden.
Want op zaterdag krijgt Davy van An Lemmens over de telefoon te horen dat hij zich mag voorbereiden op een Soundmixwedstrijd die avond. Als 12-jarige trok hij van de ene lokale soundmixwedstrijd naar de andere. Op de prijzentafel: microgolfovens, koffiezetapparaten en ander huishoudgerei. Zo zong Davy z’n latere uitzet bij mekaar.
Na een klein repetitiemoment met z’n twee zonen kruipt het gezin weer de Toyota in om koers te zetten naar de soundmixshow waar An het gezin op wacht. Davy en Sasha maken zich backstage klaar en daar onthult Davy aan An het geheim achter z’n unieke artiestennaam. Voor wie het nog niet weet, Gilles is immers niet de échte familienaam van Davy.
Davy kiest voor een lied van Danny De Munk. De Nederlandse zanger is het grote idool van de 12-jarige Davy. Eenmaal omgekleed is Davy klaar om het soundmixpodium te betreden, maar niet zonder de nodige portie gezonde stress. Het loopt gelukkig allemaal gesmeerd en in al z’n enthousiasme nodigt hij Sasha uit om samen dé hit van 1988 te zingen, ‘I’ve had the time of my life’ uit de film Dirty Dancing. En niet veel later ontstaat er een waanzinnig eightiesfeestje dat nog tot in de late uurtjes verderloopt.
Zondagochtend ontwaakt ’t gezin in alle rust, maar die rust wordt vakkundig verstoord door twee jeugdvrienden van Davy die zin hebben in een potje voetbal. Ze zijn echter niet alleen gekomen, in hun kielzog volgen Piet den Boer en Leo Van der Elst. Twee voetballers die respectievelijk met KV Mechelen en Club Brugge successen behaalden in 1988. Na een intensief wedstrijdje in de tuin maakt het gezin zich klaar om een einde te breien aan hun verblijf in 1988.
Te zien op 10.01.2019 op VTM
Foto: Medialaan