Bij windstilte tijdens de Ronde van Frankrijk schreef de man met het bord R.A.S. om te laten weten dat er niets gebeurde. R.A.S. stond voor Rien à Signaler. De man in kwestie had zelfs een naam ardoisier. Ik heb zo een voorgevoel dat het een basketbalweekend wordt waarop ik ook R.A.S. op mijn bord mag schrijven. Antwerp-Luik , Willebroek-Leuven, Bergen-Brussels: het lijken matchen, waar je op voorhand de juiste winnaar kan voorspellen. Ik voel me een beetje ardoisier van dienst. Mijn krijtjes liggen alvast klaar. En toch …
Het zijn net deze speeldagen die het gevaarlijkste zijn. De focus bij de spelers ligt wellicht al op de match der matchen op 30 april tegen Brussel, niet waar. Net dan kan Luik een vervelende amuse gueule zijn. Tenslotte hebben zij het Antwerpse parket al in hun zaal gekregen. Ze weten waarop ze spelen. En tenslotte zijn er geen zekerheden meer in het leven. Ik had ook verwacht dat de Giants met man en macht Bergen gingen verslinden op hun Nacht der Basketgoden. En iedereen kent het verhaal. En toch staat op mijn bucketlist geschreven dat ik graag één avondje ardoisier wil zijn. Op mijn bord thuis in koeien van letter: R.A.S. met krijt schrijven. Iedereen gewonnen, iedereen blij en de topper bepaalt alles. Mijn krijtjes liggen alvast klaar.