Dit theaterstuk gaat over het centrale hoofdpersonage: Yerma. Zij wil een kind. Haar man niet. Zij wil erover praten. Hij niet. Zij maalt in haar hoofd. Hij niet. Kortom: je moet met twee zijn om één te worden om tot drie uit te komen. Het stuk werd geschreven werd geschreven door Dimitri Verhulst naar het werk van Federico Garcia Lorca.
Maar nu over tot de orde van de dag. Voor mezelf was het de eerste keer dat ik Streven uit Mortsel een bezoekje bracht. Plaats van afspraak was het mooie en intieme Forttheater in Edegem. Ik was nieuwsgierig naar het hoofdpersonage Anouk Lambrechts. Een poosje geleden leerde ik haar kennen tijdens de voorstelling van Juffrouw Julie van Mémoire Perdue, waarin ze naast Nick Delafontaine en Emelien Raats stond. Ik kende de vrouw niet. Maar het duurde geen vijf minuten tijdens de voorstelling of ik was helemaal overtuigd van haar capaciteiten.
Daarom trok ik met plezier richting Steven uit Mortsel. Voor de eerste keer bracht ik hen een bezoekje bij één van hun voorstelling. Voor wie nog niet in het fraaie Edegemse Forttheater is geweest, moet er zeker eens een bezoekje brengen. Bijzonder leuk ingericht zaaltje, by the way.
Eerlijk is eerlijk: de echte ster van Yerma vraagt een toefeling is regisseur Johan De Paepe. Enerzijds is het gedurfd om een stuk als dit te brengen. Want dit werk van Dimitri Verhulst is zeker geen hapklare brok om te slikken voor een groot publiek. Maar Johan De Paepe heeft zijn groep op een uitstekende manier gekneed om dit meesterwerkje op een mooie manier naar de mensen toe te brengen. Yerma vraagt een toefeling is teamwork van de bovenste plank.
En wat dan te zeggen over hoofdrolspeelster Anouk Lambrechts. Tja, ik moet eerlijk zeggen. Alle respect voor Nick Delafontaine dat hij dit jonge talent al een kans heeft gegeven bij Mémoire Perdue. Want Anouk is een raspaardje, waar je het einde nog niet van hebt gezien. #zotvananouklambrechts als actrice, absoluut. Nu al is Anouk een naam voor vele theatermakers om in hun boekje te noteren. Een talent van de bovenste plank. Waar komt ze ineens vandaan en piept ze steeds frequenter om de hoek? Géén idee. Eén ding staat echter buiten kijf. Ik twijfel er geen seconde aan dat voor haar een grote kans ooit wel eens dichterbij komt. Tegen wervelwind Anouk kan geen storm Ciara iets tegenaan brengen. ’t Is maar dat u het weet. De kers op dat Lierse Vlaaike zal er ooit wel eens komen.
Gezien op 7/2/2020 in Het Forttheater van Edegem
Meer info op : http://www.streven.be
Foto: Hugo Segers