Sinds jaar en dag is er elke zaterdagochtend een bepaalde gewoonte in mijn leven geslopen. Meer bepaald: een bezoekje aan de Mechelse markt in de schaduw van de Sint-Romboutstoren. Tja, het zal u misschien wel verwonderen. Maar ook een mens als ik moet op geregelde tijdstippen eten. En deze zaterdag waren er twee opmerkelijke gastvrouwen, die klanten probeerden te ronselen. Meer bepaald voor het merk Herbalife. En mits dat alles wat met gezondheid te maken heeft mij hard fascineert, had ik er wel zin om met de dames eens van gedachten te wisselen. Kortom: mijn verhaal een keertje te vertellen. Maar hoe loop je in de kijker van getrainde promomensen? Door ostentatief hen voorbij te wandelen wellicht. Hello girls, this is me. Tja, deze truuk van de foor werkte duidelijk niet. Tot vier keer toe heb ik mijn rondjes rond de Zure Regen-toren gewandeld. De kater liep voorbij de melk, maar de melk liet zich niet verleiden. Een beetje verrast keerde ik naar huis terug. Waarom ik niet???? Ik ben toch ervaringsdeskundige. Toen ik het verhaal aan een kennis vertelde, glimlachte hij: ‘Tja, de perceptie rondom jou is veranderd hé, jongen. Besef dat je een uniek verhaal hebt.’
Is dat werkelijk zo? Heb ik een uniek verhaal? Is de perceptie naar mij toe veranderd? Kijkt de maatschappij op een andere manier naar mij ? Persoonlijk heb ik steeds sterker het gevoel van wel. Naar mijn aanvoelen lijkt het er wel op alsof ik er in geslaagd ben om een cliché van dikkerd te doorbreken. Een stempel, dat vele ‘stille’ vooroordelen met zich meebrengt. Voor vele mensen ben ik immers nu bekend als de kerel, die 66 kilo lichter door het leven stapt. Een krachtpatserij van formaat, waar velen jaloers op zijn. Veranderingen lokken nu éénmaal reacties uit. Zowel positief als negatief. Helaas vergeten er ook velen dat ik een mens ben van vlees en bloed. Je ziet sommigen twijfelen hoe ze op een correcte manier met mij moeten omspringen. Gewoonweg omdat ik blijk heb gegeven van een karaktersterkte. De reden is heel simpel: die Lamme Godzak ligt onder de zoden en er staat een karakterkop voor hun neus.
Zo stel ik vast dat er nog steeds mensen zijn die de ‘oude Bart’ sympathieker vinden dan de nieuwe Bart. Is de perceptie naar mij toe dan zo anders? Zijn mijn ideeën dan minder goed omdat ik zo veel kilo’s lichter weeg? Het zijn vragen, die ik me steeds harder stel. Gewoonweg omdat deze zaken steeds feller als ultieme moeilijkheid naar boven komen.
Mensen toch. Het is niet omdat ik er nu ‘serieuzer’, ‘mainstreamer’ dan vroeger uitzag dat ik het positieve van weleer niet meeneem. Alles wat op een constructieve en positieve manier kan gebeuren, boeit me. Maar laat me een wijze vrouw uit het Antwerpse citeren: ‘Jouw verhaal lijkt wel de geboorte van een nieuw man’. En ze heeft gelijk. Er is voor mij een leven Bart Liekens 2.0 aangebroken. Een leven, waarin nieuwe dromen en nieuwe realisaties op mijn pad kunnen en zullen komen. Begrijp me niet verkeerd. Maar ik wil even duidelijk stellen dat vermageren veel meer is dan allen maar je eten aanpassen en als een sportman bewegen. Het is een re-organisatie van je hele leven, waar elke fout als een kanonsbal in je gezicht ontploft. Eéntje met de nodige dosis bloed, zweet en tranen. Momenteel ben ik zelfs bezig om mijn tijdsindeling op een positieve manier te reorganiseren. Ik hoor u alvast zeggen: ‘Qué’ … Ik leg heel graag de nadruk op het woord ‘positief’. Mijn herindeling moet er ééntje zijn waar de lat op een heel hoog niveau ligt. Een herindeling waar ieder van u er baat bij zal hebben en ik nog het meest van al. Mijn vraag is: Verdien ik van u deze kans en krijg ik deze?